Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Η πίστη στο Χριστό αλλάζει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο

Δημοσίευσηαπό gkou »

Ασφαλώς έχουμε μέσα στην ψυχή μας και αγαθές διαθέσεις, όχι μόνο κακές ∙ και πολλές φορές υπακούουμε στις αγαθές κινήσεις και κάνουμε πολλά καλά πράγματα τα οποία μας φέρνουν κοντά στο Θεό, τα οποία αυξάνουν την πίστη μας. Αν δεν έχουμε την πίστη ως θεμέλιο, είναι δυνατόν άλλοτε να κάνουμε το καλό και άλλοτε να κάνουμε κακό, άλλοτε να είμαστε καλοί και άλλοτε να μην είμαστε καλοί. Ενώ, όποιος έχει πίστη στο Χριστό, όποιος αφήνεται στο να καθοδηγείται από το Χριστό δεν κάνει πλέον το κακό, γιατί έχει κατά Θεόν γεννηθεί και ο Θεός τον οδηγεί στην κατάσταση του να μην κάνει το κακό. Ακόμη και αν κάποτε το θέλει, δεν μπορεί πλέον να κάνει κακό!

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Τι στάση οφείλει να έχει ένας αυθεντικός χριστιανός με τις βαριές και αθεράπευτες αρρώστιες ( καρκίνος, AIDS κ.α ) ;

Ένας γνήσιος, αυθεντικός χριστιανός, πρέπει όλα να τα εκλαμβάνει ότι είναι από τα χέρια του Θεού. Δηλαδή, αν οδηγήθηκες σε μια αρρώστια , αυτό σημαίνει ότι η αρρώστια σου είναι απαραίτητη για τη σωτηρία, αν βέβαια η συγκεκριμένη αρρώστια δε σε αποδομεί ως άνθρωπο. Αν όμως η αρρώστια αυτή σε αποδομεί ως άνθρωπο με τους βασανιστικούς πόνους, με τη βλάβη στο νου, σ’ αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε τίποτε, γιατί ένας αποδομημένος άνθρωπος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει επωφελώς αυτή την κατάσταση ως ένα ευεργετικό γι’ αυτόν μέσο.

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

β) Τον κανόνα της πρωινής και βραδινής προσευχής τον θεωρώ απόλυτα αναγκαίο, καθόσον η πίστη στο Θεό πρέπει να υλοποιηθεί με κάτι συγκεκριμένο. Από την άλλη πλευρά είναι δυνατόν να λεχθεί ότι αυτός που δεν προσεύχεται στο Θεό, το κατά δύναμιν, μπορεί να λεχθεί ότι είναι χωρίς Θεό. Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει καμία ιδέα τόσο ποικίλη μέσα στο ανθρώπινο μυαλό , όσο η ιδέα του Θεού. Αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι υπάρχει πολύ μεγάλη έλλειψη αφοσίωσης προς τον Θεό. Πέρασαν από μπροστά μου αρκετοί άνθρωποι σαν αυτούς που δηλώνουν ότι είναι πιστοί μόνο και μόνο γιατί τυπικά δεν αρνήθηκαν τον Θεό. Γι’ αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητη μία έμπρακτη και εσωτερική προσήλωση με πρωινή και βραδινή προσευχή καθώς και προσευχή πριν και μετά το φαγητό.
γ) Καθημερινή ανάγνωση της Καινής Διαθήκης
Δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκεσαι σε σχέση με το Θεό, χωρίς να γνωρίζεις κάτι συγκεκριμένο για το Θεό, πιστεύω ότι έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζεις την Καινή Διαθήκη. Γι’ αυτό, σ’ αυτούς που εμπιστεύονται την καθοδήγησή τους σ’ εμένα- όσο αυτό είναι δυνατόν- τους ορίζω ως κανόνα να διαβάζουν δυο κεφάλαια από την Καινή Διαθήκη, αρχίζοντας από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, συνεχίζοντας με το κατά Μάρκον και στη συνέχεια τα άλλα δύο, επιμένοντας γι’ αρχή να διαβάσουν από τρεις φορές το καθένα. Μετά από αυτό να περάσουν στην ανάγνωση και των υπόλοιπων βιβλίων της Καινής Διαθήκης, με την υποχρέωση να διαβαστεί κάθε βιβλίο τρεις φορές και μετά να περάσουν στο επόμενο. Μετά την ανάγνωση ολόκληρης της Καινής Διαθήκης, ο πιστός μπορεί να διαβάσει δύο κεφάλαια στη σειρά χωρίς πλέον να υπολογίζει πόσες φορές ή ποια φορά είναι που διαβάζει την Καινή Διαθήκη.

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Ένα προτεινόμενο πνευματικό πρόγραμμα.

Στους νέους , και ειδικά στους διανοούμενους , προτείνω στη συνέχεια, κατά την εξομολόγηση, ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πέντε σημεία:
α ) παρακολούθηση των ιερών ακολουθιών,
β) προσευχή πρωί και βράδυ,
γ) ανάγνωση δύο κεφαλαίων της Καινής διαθήκης καθημερινά,
δ ) επανάληψη όλο και πιο συχνά και πιο έντονα της προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν» και
ε) τήρηση νηστειών.
Θα ήθελα να αναλύσουμε ξεχωριστά κάθε σημείο αυτού του προγράμματος:
α ) Φυσικό θα ήταν όσοι εξομολογούνται να παρουσιάζουν μόνοι τους τον εαυτό τους με την αμαρτωλότητά του και να εξομολογούνται τα αμαρτήματά τους. Όμως κάτι τέτοιο συμβαίνει σπάνια. Οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονται στην εξομολόγηση περιμένουν να ερωτηθούν και αυτό το κάνουν και μερικοί που εξομολογήθηκαν ήδη αρκετές φορές. Μάλιστα πριν αρχίσουν να εξομολογούνται κάποιο αμάρτημα , συνηθίζω να ρωτώ στην αρχή ποιο είναι το βαπτιστικό όνομα αυτού που προσέρχεται. Έπειτα ρωτώ ποια είναι η ηλικία, η κοινωνική, οικογενειακή και επαγγελματική του κατάσταση. Ακολούθως πότε εξομολογήθηκαν για τελευταία φορά , αν είχαν κάποιο επιτίμιο και αν το εκπλήρωσαν. Μετά από αυτά η πρώτη πιο ειδική ερώτηση είναι: «Πηγαίνεις στην εκκλησία;». Από την απάντηση που θα λάβω εξαρτάται η συνέχεια της εξομολόγησης. Στην περίπτωση κατά την οποία ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν πάτησε το πόδι του στην εκκλησία για μακρό χρονικό διάστημα, χωρίς να υπάρχει εύλογη αιτία (αρρώστια, εργασιακός περιορισμός ) τότε του λέω με αποφασιστικό τόνο: «Αν θέλεις να πεις τίποτε άλλο, εγώ θα σε ακούσω

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Τα κριτήρια για την επιλογή του πνευματικού

Κατ’ αρχήν, οποιοσδήποτε ιερέας χειροθετημένος πνευματικός, ιδιαίτερα όποιος έχει ευθύνη για μια ενορία στην οποία υπάγεται κανείς, είναι δυνατόν να γίνει πνευματικός του. Εξάλλου, η πλειονότητα των χριστιανών δεν κάνει τη διάκριση ποιος ιερέας είναι χειροθετημένος πνευματικός και ποιος δεν είναι (στη σύγχρονη ρουμανική λειτουργική πράξη η χειροθεσία του πνευματικού συνήθως γίνεται την ημέρα της χειροτονίας κάποιου). Γι’ αυτό και προτείνουμε οι χριστιανοί να εξομολογούνται στον ιερέα-πνευματικό της ενορίας τους. Όμως υπάρχουν κάποιοι δισταγμοί. Και πιο συγκεκριμένα: οι ηλικιωμένοι συνήθως αποφεύγουν να εξομολογούνται σε ένα νέο κατά την ηλικία ιερέα, παρότι ένας νέος ιερέας είναι ανώτερος από έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που δεν είναι ιερέας και φυσικά πνευματικός.

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Τα μεγάλα αμαρτήματα και η αντιμετώπισή τους

Από όσα γνωρίζω , κάθε αμάρτημα έχει τη βαρύτητά του. Αν αναλογισθούμε ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε ότι δεν επιτρέπεται να πει κανείς στον αδελφό του «μωρέ», τότε δεν ξέρω αν υπάρχουν πλέον τα περιθώρια να κατατάξουμε τις αμαρτίες σε μικρές και μεγάλες , όταν μάλιστα ξέρουμε ότι θα λογοδοτήσουμε ενώπιον του Θεού και για κάθε ανώφελο λόγο.
Εγώ κάνω μια διάκριση μεταξύ των παθών (ως αμαρτωλών συνηθειών, όπως είναι η οργή, η ακολασία, η φιλαργυρία κ.α.) των αμαρτημάτων (ως απομονωμένων κακών πράξεων), των σφαλμάτων (εν γνώσει ή εν αγνοία) , των ελλείψεων και των αδυναμιών. Καθένα από τα ως άνω το αντιμετωπίζω στο βαθμό που υπάρχει στο συγκεκριμένο άνθρωπο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το μυαλό του, την ηλικία, την παιδεία και την πνευματική κατάσταση του εξομολογούμενου.
Όσον αφορά στα κατά μόνας αμαρτήματα, μία συχνότητα παρουσιάζουν αυτά στα οποία εμπλέκεται η ηδονή (ακολασία, μέθη) , η ραθυμία (έλλειψη διάθεσης δέσμευσης στον αγώνα εκπλήρωσης του θελήματος του Θεού) , ακόμη και η αδιαφορία για το θέλημα του Θεού, πράγμα που οδηγεί στην έκτρωση, το διαζύγιο, την υποτίμηση της νηστείας. Όλα αυτά τα τελευταία γεννιώνται κατ’ εξοχήν από έλλειψη πίστης στον Θεό.
Εξάλλου είναι γνωστό ότι ο Χριστός καταδίκασε ιδιαίτερα τρία αμαρτήματα και συγκεκριμένα: την έλλειψη πίστης στο Θεό και στα λόγια του θεού , την αφροσύνη, δηλαδή τον εκτροχιασμό από την πίστη, και την υποκρισία. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες θεωρήθηκαν ως βαριά αμαρτήματα ο φόνος, η πορνεία και η αποστασία.
Σε τελευταία όμως ανάλυση το πιο μεγάλο αμάρτημα είναι αυτό που εσύ έχεις , αυτό που σε υποδουλώνει. Μου φαίνεται πολύ παράξενο, όταν κάποιος κατά την εξομολόγηση, απαριθμώντας κάποια αμαρτήματα, καταλήγει με τη δήλωση: «άλλα δεν έχω να πω», ωσάν όσα είπε μέχρι στιγμής να μην ήταν αρκετά. Εξίσου παράξενο μου φαίνεται, όταν κάποιος λέει: «Διέπραξα όλες τις αμαρτίες», ή «Δε σκότωσα και δεν έβαλα φωτιά. Κατά τα άλλα όλα τα υπόλοιπα τα έκανα». Ασφαλώς σ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν επιχειρηματολογώ για να τους αποδείξω ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα∙ ότι δηλαδή δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι κανένας δεν μπορεί να διαπράξει όλα τα αμαρτήματα, ούτε ακόμη και αυτός που δηλώνει ότι τα διέπραξε σημαίνει ότι όντως τα διέπραξε.

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Αντιμετώπιση της δοκιμασίας

 

Η Εκκλησία επιθυμεί όλοι οι άνθρωποι να ζουν ειρηνικά, να είναι υγιείς και να μακροημερεύουν. Αυτή δεν ενθαρρύνει τη δοκιμασία, αλλά μας διδάσκει να την υπομένουμε, να αποδεχόμαστε το δικό μας κομμάτι της δοκιμασίας και να το δεχόμαστε για το καλό μας. Να μην επιθυμούμε τη δοκιμασία, αλλά να την αποδεχόμαστε ,όταν έρχεται. Μερικοί απαλλάσσονται ,άλλοι μπορούν να την αποδεχτούν εύκολα, ενώ για άλλους είναι αληθινό βασανιστήριο.
Λέγοντας αυτά, αναλογιζόμαστε τη φυσική, εκ γενετής δοκιμασία. Γνωρίζω κάποια πρόσωπα που υπομένουν μία μεγάλη δοκιμασία , που δεν μπορούν μετακινηθούν από το κρεβάτι της αρρώστιας και τα οποία , παρά ταύτα, ακτινοβολούν από χαρά. Μία χαρά την οποία οι άλλοι, παρότι υγιείς εκ φύσεως, δεν την έχουν

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Πώς οδηγείται κανείς στην πίστη

Δεν ξέρω αν κάποιος άνθρωπος μπορεί να πει ότι αυτός με τη δύναμή του οδήγησε στην πίστη κάποιον άλλον. Εγώ παρακολούθησα , όσο μου ήταν δυνατόν, περιπτώσεις ανθρώπων που οδηγήθηκαν στη θεογνωσία , και από παλιά και τώρα στην εποχή στην εποχή μας, όσες περιπτώσεις κατόρθωσα να μάθω. Το συμπέρασμά μου είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο από αυτό που του ανήκει. Ο Θεός είναι αυτός που μεταστρέφει προς το καλό το νου και τη ζωή του ανθρώπου. Εγώ φτάνω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε στους ανθρώπους για το Θεό , όταν αυτοί δεν θέλουν να ακούσουν το λόγο του Θεού68. Το μόνο ωφέλιμο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να οδηγηθούν οι άνθρωποι στην πίστη στο Θεό είναι προσευχόμαστε γι’ αυτούς, να προσευχόμαστε στο Θεό να τους δώσει πνευματική συνείδηση, πρόοδο στη ζωή και στην πίστη και τρόπο μετάνοιας. Ακόμη υπάρχει και η ελπίδα να τους βοηθήσουμε και με μία ζωή δική μας ανώτερη , με την οποία θα καθιερωθούμε στη συνείδησή τους. Περισσότερα από αυτά δεν μπορούμε να κάνουμε και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι που θα ταρακουνήσει τους άπιστους από την απιστία τους, τη στιγμή που οι θρησκευτικές αλήθειες δεν είναι κάτι που εμπίπτουν στη διαδικασία της απόδειξης. Μόνο ο Θεός μπορεί να αποκαλύψει τον Εαυτό Του και τις αλήθειες Του στην ψυχή του ανθρώπου.




68. Πόσο όμορφα, αληθινά λόγια! Και μάλιστα , αν τα συγκρίνουμε με τη φλυαρία ορισμένων «ευσεβών» χριστιανών, που πέφτουν κυριολεκτικά πάνω σε όποιον συναντήσουν και πιστεύουν ότι με τα πολλά λόγια τους και τα ατέλειωτα «επιχειρήματά» τους θα οδηγήσουν τους άλλους στην πίστη. Δεν επιτυγχάνουν τίποτε. Ίσως το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να ζαλίσουν αυτόν που έχουν απέναντί τους και να δώσουν κακή εικόνα για το χριστιανό, τον άνθρωπο του Θεού.

Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν
Χωρίς φως, φωτισμένος»
Μετάφραση- επιμέλεια:
Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης
Εκδόσεις ΑΘΩΣ

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Τί είναι προτιμότερο, ο ευθύς πόλεμος ενάντια στα πάθη ή η αποφυγή τους με πλάγιους τρόπους;

Στο Υπόμνημα της Αποκάλυψης του Αγίου Ανδρέα Καισαρείας λέγεται ότι κατά τους εσχάτους καιρούς μερικοί θα αποσυρθούν στην αισθητή έρημο, άλλοι στη νοητή έρημο, ενώ άλλοι θα είναι γενναίοι, δηλαδή θα παλέψουν με την πραγματικότητα που θα υπάρχει γύρω τους και θα νικήσουν. Σίγουρα όσοι θα αποσυρθούν στην αισθητή έρημο ( την τοπική έρημο) αυτό θα το κάνουν για πνευματικούς λόγους, δηλαδή «για το Θεό και τη σωτηρία τους»∙ αυτό θα το κάνουν σύμφωνα με το «επίπεδό τους», έχοντας συναίσθηση των αδυναμιών τους∙ θα αποσυρθούν σε μέρη πιο κατάλληλα για την αδυναμία τους, όπου δε θα τους ζητηθεί μία ομολογία πίστεως πάνω από τις δυνάμεις τους, πάνω από αυτό που οι ίδιοι είναι σε θέση να ομολογήσουν. Αυτοί που θα αποσυρθούν στην νοητή έρημο, δηλαδή αυτοί που δεν θα εκδηλωθούν με την πίστη τους, όση έχουν, θα το κάνουν αυτό εξαιτίας της αδυναμίας τους να εκδηλωθούν ότι είναι του Χριστού, αλλά δε θα είναι δυνατόν να λεχθεί γι’ αυτούς ότι είναι προδότες της πίστεως του Χριστού. Τέλος, οι γενναίοι ή οι καλοί νικητές θα ομολογήσουν φανερά την πίστη τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχει αυτή η ομολογία . Όμως αυτοί θα είναι ολίγοι.

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Ολόκληρη η προσοχή μας στραμμένη προς στον Θεό

Η μέριμνά μας θα πρέπει να είναι να κάνουμε τα πάντα προς δόξαν Θεού. Έτσι μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος: «Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε.» Αν κάνουμε αυτό το πράγμα, δεν πρέπει να ασχολούμαστε με μία αφύσικη αυτοσυγκέντρωση περισσότερο από αυτό που χρειάζεται. Και ιδιαίτερα δεν πρέπει να αυτοσυγκεντρωνόμαστε προς βλάβη της ζωής που μας χάρισε ο Θεός και με την οποία πρέπει να Τον υπηρετούμε και να κερδίσουμε την σωτηρία και την πνευματική μας πρόοδο. Αν λάβουμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος , όταν ρωτήθηκε από τους στρατιώτες τί θα έπρεπε να κάνουν για να σωθούν, δεν τους είπε να μην είναι πλέον στρατιώτες, αλλά τί πρέπει να κάνουν ως στρατιώτες. Και αν σκεφθούμε ότι ο ίδιος Άγιος, όταν ρωτήθηκε από τους τελώνες τί θα έπρεπε αυτοί να κάνουν, δεν τους απάντησε να πάψουν να είναι τελώνες, αλλά τί θα έπρεπε να κάνουν ως τελώνες: «ἦλθον δὲ καὶ τελῶναι βαπτισθῆναι, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· διδάσκαλε, τί ποιήσομεν; ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· μηδὲν πλέον παρὰ τὸ διατεταγμένον ὑμῖν πράσσετε». Όταν έχουμε μπροστά μας μερικά πράγματα όπως αυτά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει λόγος πλέον να ποθούμε κάποια πράγματα τα οποία δε μας τα ζητάει κανείς, δηλαδή να επιδιώκουμε μία αυτοσυγκέντρωση η οποία περισσότερο θα μας ζημίωνε παρά θα μας ωφελούσε.

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν Τα πνευματικά οφέλη της συμμετοχής στις ιερές ακολουθίες και τη θεία λειτουργία

Δε μεταλαμβάνουν όλοι οι χριστιανοί που έρχονται στη θεία λειτουργία. Αλλά όλοι οι χριστιανοί που πηγαίνουν στη θεία λειτουργία παίρνουν τη χάρη του Θεού , σύμφωνα με τα μέτρα τα πνευματικά στα οποία βρίσκονται. Για παράδειγμα, οι ιερατικές ευλογίες που δίνονται στους πιστούς κατά τη θεία λειτουργία είναι πολύ σημαντικές. Σε κάθε λειτουργία λέγεται τέσσερις φορές για όλους τους χριστιανούς : «Εἰρήνη πᾶσι». Σε κάθε λειτουργία λέγονται τα λόγια: «Πάντων ὑμῶν, , μνησθείη Κύριος ὁ Θεὸς ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων»∙ σε κάθε λειτουργία λέγεται το : «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν»∙ σε κάθε λειτουργία λέγονται τα λόγια: «Καὶ ἔσται τὰ ἐλέη τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μετὰ πάντων ὑμῶν»∙ σε κάθε λειτουργία λέγεται : «Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου»∙ σε κάθε λειτουργία λέγεται : «Εὐλογία Κυρίου καὶ ἔλεος Αὐτοῦ ἔλθοι ἐφ' ἡμᾶς, τῇ αὐτοῦ θείᾳ χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Γι’ αυτό , αυτοί οι οποίοι πηγαίνουν στις ακολουθίες κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, έστω και με την επιθυμία να εκπληρωθούν κάποιες επιθυμίες τους, θα ήταν καλό να πηγαίνουν και την Κυριακή, ακόμη και με την προσδοκία που αναφέραμε, γιατί η θεία λειτουργία είναι πιο γεμάτη με ευλογίες από κάθε άλλη ακολουθία.

Λόγοι και Συμβουλές του Γέροντα Θεόφιλου Παραϊάν

Πώς θα αποκτήσουμε την ταπείνωση

Η ταπείνωση, όπως κάθε αρετή, κερδίζεται με ορισμένους κόπους. Πριν από όλα όμως θα πρέπει να ξέρουμε τι σημαίνει ταπείνωση. Η ταπείνωση είναι, σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, ένα δώρο χωρίς όνομα, το οποίο βέβαια το γνωρίζει αυτός που το έχει. Είναι ένα δώρο του Θεού, το οποίο το καταλαβαίνεις κατά το μέτρο που το δέχεσαι. Όμως, επειδή η ταπείνωση παρουσιάζει κάποιες εκδηλώσεις, μπορούμε να αναγνωρίσουμε, να καταλάβουμε μέσα από τις εκδηλώσεις που έχει η ζωή μας, τί θέση έχει η ταπείνωση μέσα σ’ αυτήν. Πιο συγκεκριμένα , μπορούμε να καταλάβουμε αν έχουμε ή αν δεν έχουμε ταπείνωση, αφού ξέρουμε ότι δεν μπορεί να συνυπάρχει με την έπαρση. Επομένως, ταπείνωση είναι η έλλειψη έπαρσης. Όταν ο άνθρωπος ικανοποιείται με ό,τι μπορεί να κατορθώσει με τη χάρη του Θεού, όταν σχετίζει, συνδέει τας πάντα με τη χάρη του Θεού, τότε βρίσκεται μέσα στο δρόμο της ταπείνωσης. Γιατί η ταπείνωση είναι ένα δώρο του Θεού και μία από τις μεθόδους με τις οποίες κερδίζεται είναι η προσευχή.
Η ταπείνωση, λένε οι πατέρες της Εκκλησίας, κερδίζεται με τη σωματική άσκηση, με την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει. Η ταπείνωση κερδίζεται με την υπακοή , με την εμπιστοσύνη στην πνευματική καθοδήγηση και με έργα τα οποία οδηγούν στην ψυχή να συνειδητοποιήσει τη χάρη και τις δωρεές του Θεού.

Μεσογαίας Νικόλαος: «Oρθοδοξία, η ελπίδα πάντων των περάτων της Γης»

του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου – Α. Εισαγωγή
Το 2000 τον Μάρτιο βρέθηκα στην Οξφόρδη. Εκεί, συνάντησα τον γνωστό Βυζαντινολόγο Στήβεν Ράνσιμαν, ο όποιος επρόκειτο τον Ιούλιο του ιδίου έτους να κάνει μία ομιλία για τα εγκαίνια του Μουσείου του Πρωτάτου, μια που με χρηματοδότηση του ιδίου είχε υποστηριχθεί αυτό το πρόγραμμα.
Μου ζήτησε, λοιπόν, να του μεταφράσω σε Αρχαία Ελληνικά τη σύντομη προσφώνησή του. Με αυτήν την αφορμή μου επανέλαβε και μου ανέλυσε αυτό το γνωστό που συνήθιζε να λέει. ότι ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της Ορθοδοξίας. Μετά από λίγους μήνες σε ηλικία 98 χρονών έφυγε από αυτόν τον κόσμο. Ο τρόπος με τον οποίον υπεστήριζε αυτή την άποψη είχε μία βάση – αν μπορώ να πω – ιστορικό-κοινωνιολογική. Έτσι εκτιμούσε τα πράγματα· ότι δηλαδή οι συνθήκες της ζωής οδηγούν σε μία απόρριψη των υπολοίπων εκφράσεων του χριστιανισμού και σε μία επικράτηση, στα χρόνια που έρχονται. της Ορθοδοξίας.
Εγώ θα ήθελα περισσότερο να δώσω μία πνευματική και κάπως θεολογική βάση σε αυτήν τήν εκτίμηση, θα ήθελα, δηλαδή, να δούμε πώς αυτός ο θησαυρός που ονομάζεται Ορθοδοξία θα μπορούσε, και για ποιούς λόγους θα μπορούσε, να αποτελέσει τη μαρτυρία μας στον σύγχρονο κόσμο, ώστε αυτός ο κόσμος πραγματικά να ξεδιψάσει με τον αυθεντικό λόγο της, πράγμα που πιθανόν δεν έχουμε αξιολογήσει όσο θα έπρεπε.
Β. Οι ελπίδες του κόσμου

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ..ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ..

Η κατάθλιψη είναι σοβαρή ασθένεια (που όμως..  μπορεί να αντιμετωπισθεί με επιτυχία.) Μπορεί να προσβάλει οποιονδήποτε.. ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, την εθνικότητα ή το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.Η μη ανίχνευση και θεραπεία της κατάθλιψης οδηγεί σε σοβαρές και κάποτε τραγικές συνέπειες. Ένα σοβαρό πρόβλημα με την κατάθλιψη

είναι ότι μπορεί.. να υπάρχει και να εξελίσσεται ..χωρίς όμως να γίνεται αντιληπτή από το άτομο που πάσχει, την οικογένεια του, τους φίλους του ή ακόμη… τους γιατρούς του.

Οι άνδρες δύσκολα παραδέχονται ότι έχουν συμπτώματα κατάθλιψης και δεν ζητούν βοήθεια.( τι μας κανει η..υπερηφανεια..) Όμως η κατάθλιψη στους άνδρες δεν είναι σπάνια.Υπολογίζεται ότι περίπου το.. 7% των ανδρών κάθε χρόνο προσβάλλονται από κατάθλιψη.Μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικές μορφές, όπως συμβαίνει και με τις άλλες ασθένειες. Ο αριθμός και η σοβαρότητα των συμπτωμάτων,

 που παρουσιάζει ο κάθε ασθενής, με μια μορφή κατάθλιψης,

μπορεί να διαφοροποιούνται διαχρονικά και δεν είναι τα ίδια από ασθενή σε ασθενή.Τα κυριότερα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι τα ακόλουθα:Επίμονα αισθήματα λύπης, απελπισίας και πεσιμισμού..Ελάττωση επιπέδου ενεργητικότητας, και δραστηριοτητας..Απώλεια ενδιαφέροντος για πράγματα  που ενδιέφεραν παλαιότερα..

Καρκίνος: μία ασθένεια που μοσχοβολά Ουρανό!

Ήταν τέτοια η αγάπη του γέροντος Παϊσίου για το συνάνθρωπο, τέτοιο το μέγεθος του θυσιαστικού του φρονήματος που όταν προσευχόταν για τους καρκινοπαθείς, διαβάζουμε στο βίο του, πως ευχόταν να «πάρει» ο ίδιος τον καρκίνο. Σε μια παρόμοια περίπτωση, θέλοντας να μιμηθώ το γέροντα, προσευχήθηκα όχι να μου δώσει τον καρκίνο που βασάνιζε το κορμί ενός αγαπημένο μου προσώπου, αλλά ει δυνατόν να πάρει ως αντίδωρο ζωής, τη δική μου. 

Σφάλμα και ολιγοψυχία.

 Ξέρετε γιατί; Γιατί ο θάνατος πολλές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις λειτουργεί λυτρωτικά, ακόμη και για τη θυσιαστική έκφραση του εγωισμού μας, αν μπορεί να εννοηθεί κάτι τέτοιο. 

Τη σωματική σου αρρώστια να την αποδέχεσαι σαν κανόνα

Δημοσίευσηαπό gkou » Κυρ Σεπ 09, 2012 2:22 pm
Ο στάρετς ιατρός ψυχών και σωμάτων




Ο στάρετς ήταν γιατρός και θεραπευτής όχι μόνο των τραυμάτων της ψυχής, αλλά θεράπευε και τις σωματικές ασθένειες, πότε μόνο με τις προσευχές και τα πνευματικά μέσα της Εκκλησίας και πότε συμβουλεύοντας να πάρουν οι ασθενείς και φάρμακα.
Για τους πονοκεφάλους συμβούλευε να προσεύχονται στον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, διαβάζοντας από την ακολουθία της Αποτομής της Κεφαλής του και να έχουν στο σπίτι τους την εικόνα της Αποτομής.
Μια πνευματική του κόρη ποτέ δεν παραπονιόταν στον στάρετς για τον πόνο που είχε στο στομάχι, ο οποίος την καταπονούσε, και προσπαθούσε να μη δίνει προσοχή στον πόνο και ποτέ δεν απευθυνόταν στους γιατρούς. Τότε ο στάρετς της έδωσε ένα μπουκάλι με ελαιόλαδο και της έδωσε εντολή να το χρησιμοποιεί πάντοτε σαν φάρμακο για το στομάχι. Και ο πόνος σταμάτησε.
Έδινε οι Γέροντας ποικίλες συμβουλές για την υγεία, αλλά πάνω απ όλα σε ό,τι αφορούσε την ψυχική και σωματική υγεία συμβούλευε τους προσερχομένους να προσεύχονται θερμότερα, να μεταλαμβάνουν αξίως και συχνότερα τα Άχραντα Μυστήρια και σε όλα να απέχουν από τις υπερβολές. Δεδομένου ότι οι σωματικές ασθένειες συχνά προέρχονται από πνευματικά αρρωστήματα εξ αιτίας της αμαρτωλής ζωής, η ιαματική τέχνη είναι ανίσχυρη για τη θεραπεία τέτοιων ασθενών. Γι’ αυτό ο π. Σάββας μιμούμενος τους αγίους πατέρες , έδινε ειδικούς κανόνες προσευχής στους ασθενείς. Και με τη χάρη του Χριστού θεραπεύονταν τις ψυχές τους, γιάτρευε και τις σωματικές τους ασθένειες.

Πειρασμοί και θλίψεις… αρρώστιες και απόγνωση…Γέροντος Εφραίμ του Κατουνακιώτη

Γέροντος Εφραίμ του Κατουνακιώτη

Γέροντα, τι πειρασμούς περάσατε;
«Θα σας πω το απόρρητο της ζωής μου. Το έκζεμα, αυτή την πληγή που έχω στο πόδι, την έχω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα. Τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία επιδεινώθηκε.Καθήμενος στο κρεβάτι του πόνου, έτσι το λέω εγώ, έχω το πόδι ψηλά και λίγο ανακουφίζομαι. Καθήμενος εδώ δημιουργήθηκε κύστη κόκκυγος. Όταν το σκέπτεσαι αυτό είναι το πλέον φρικωδέστερο.

Η Ορθοδοξία ως θεραπεία Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών

Αν θέλαμε να ορίσουμε συμβατικά τον Χριστιανισμό. ως Ορθοδοξία, θα λέγαμε ότι είναι η εμπειρία της παρουσίας του Ακτίστου (του Θεού) μέσα στην ιστορία και η δυνατότητα του κτιστού (του ανθρώπου) να γίνει Θεός «κατά χάριν». Με δεδομένη τη διηνεκή παρουσία του Θεού εν Χριστώ, στην ιστορική πραγματικότητα, ο Χριστιανισμός προσφέρει στον άνθρωπο τη δυνατότητα θεώσεως. όπως η Ιατρική Επιστήμη του παρέχει τη δυνατότητα διατήρησης ή αποκατάστασης της υγείας του μέσα από μια ορισμένη θεραπευτική διαδικασία και ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Ο γράφων είναι σε θέση να κατανοήσει τη σύμπτωση ιατρικής και εκκλησιαστικής ποιμαντικής επιστήμης στο σημείο αυτό, διότι ως διαβητικός και ως χριστιανός γνωρίζει, ότι και στις δύο περιπτώσεις οφείλει να ακολουθεί πιστά τα οριζόμενα εκατέρωθεν για την επίτευξη του διπλού στόχου του.

Ο μοναδικός και απόλυτος στόχος της εν Χριστώ ζωής είναι η θέωση, η ένωση δηλαδή με τον Θεό, ώστε ο άνθρωπος, μετέχοντας στην άκτιστη ενέργεια του Θεού, να γίνει «κατά χάριν» αυτό που ο Θεός είναι από τη φύση του (άναρχος και ατελεύτητος). Αυτή είναι χριστιανικά η έννοια της σωτηρίας. Δεν πρόκειται για μια ηθική βελτίωση του ανθρώπου, αλλά για την εν Χριστώ αναδημιουργία, ανάπλαση ανθρώπου και κοινωνίας μέσα από την υπαρκτική και υπαρξιακή σχέση με τον Χριστό, ο Οποίος είναι η ένσαρκη φανέρωση του Θεού στην ιστορία. Αυτό εκφράζει η φράση του Απ. Παύλου (Β’ Κορ. 5. 17): «ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις». Ο ενωμένος με τον Χριστό είναι καινούργιο δημιούργημα. Γι’ αυτό χριστιανικά η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, η λυτρωτική «εισβολή» του Αιώνιου και Υπέρχρονου μέσα στον ιστορικό χρόνο, είναι η αρχή ενός νέου κόσμου, μιας κυριολεκτικά «Νέας εποχής» (Νew age) που συνεχίζεται ως τα πέρατα των αιώνων, στα πρόσωπα των αυθεντικών χριστιανών, δηλαδή των Αγίων. Η Εκκλησία, ως «σώμα Χριστού» και εν Χριστώ κοινωνία υπάρχει στον κόσμο, για να προσφέρει τη σωτηρία, ως ένταξη σ’ αυτή την αναγεννητική διαδικασία. Το σωστικό αυτό έργο της Εκκλησίας επιτελείται με μια συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδο, ώστε ουσιαστικά η Εκκλησία να ενεργεί στην ιστορία ως ένα παγκόσμιο Θεραπευτήριο. «Ιατρείον πνευματι¬κόν» (πνευματικό νοσοκομείο) ονομάζεται η Εκκλησία από τον ιερό Χρυσόστομο (+407). Στη συνέχεια θα δοθεί απάντηση στα ερωτήματα: 1) Ποιά είναι η αρρώστια, την οποία θεραπεύει η χριστιανική Ορθοδοξία· 2) ποιά είναι η θεραπευτική μέθοδος, που εφαρμόζει και 3) ποιά είναι η ταυτότητα του αυθεντικού Χριστιανισμού, που τον διαφοροποιεί ριζικά από τις αιρετικές αποκλίσεις του, αλλά και από κάθε μορφή θρησκείας.

Οι ασθένειες και ο πιστός - Ιερομονάχου Γρηγορίου Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Αγιος Ιωάννης ο Θεολόγος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος...
1. Τα αίτια των ασθενειών...
2. Ο σκοπός και η ωφέλεια των ασθενειών...
3. Η πνευματική αντιμετώπιση της ασθενείας...
4. Η θεραπεία της αρρώστιας και η Ιατρική...
5. Η θεία παρηγοριά.............................. ...


Επίλογος...





Πρόλογος

«Παιδεία Κυρίου ανοίγει μου τα ώτα, εγώ δε ουκ απειθώ ουδέ αντιλέγω.»

Στις ημέρες μας, παρά την καταπληκτική πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, οι άρρωστοι πληθαίνουν, και καινούργιες αρρώστιες εμφανίζονται. Σχεδόν κάθε οικογένεια έχει περάσει ή περνά τον πόνο και την δοκιμασία της αρρώστιας. Είναι λοιπόν χρήσιμο να εξετάσουμε που οφείλονται οι αρρώστιες, και πώς θα μπορέσουμε να τις αντιμετωπίσουμε πνευματικά, για να αποκομίσουμε κάποιο όφελος στην ψυχή μας. Όπως θα δούμε, η αρρώστια, είτε οφείλεται στην αμαρτία είτε σε κάποιον άλλο λόγο, είναι ένα μέσο θεραπείας και εξαγιασμού της ψυχής.

Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή · προς Σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένην ελπίς απηλπισμένων, Σύ μοι βοήθησον.

1. Τα αίτια των ασθενειών



α. Η αμαρτία
Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο, τα έκαμε όλα καλά λίαν. Από που λοιπόν προέρχονται οι ασθένειες και οι σωματικές αναπηρίες; Ποια Είναι ή αιτία πού ό άνθρωπος πολύ συχνά είναι άρρωστος;

Ο μέγας Βασίλειος αναφερόμενος στο θέμα αυτό λέγει: «Η ασθένεια δεν είναι δημιούργημα του Θεού. Ό άνθρωπος και όλα τα ζώα πλάσθηκαν με την πρέπουσα κατασκευή, κατά φύσιν, και ο Θεός τα έφερε στην ζωή πλήρη και αρτιμελή. Όταν όμως παρεκτράπηκαν από την φυσική τους κατάσταση, αρρώστησαν». Το ίδιο συμπεραίνει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Οι αρρώστιες προέρχονται από την προγονική αμαρτία... Εξαιτίας της ενδυθήκαμε αυτό το αρρωστιάρικο και θνητό και πολύπαθο σώμα... Η αρρώστια είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένας ανώμαλος και απότομος δρόμος, στον όποιο η αμαρτία εισήγαγε το ανθρώπινο γένος, και του οποίου ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος».

Η προπατορική αμαρτία έφερε στον κόσμο την φθορά, τις σωματικές ασθένειες και τον ίδιο τον θάνατο. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι είμαστε ευάλωτοι στην φθορά, στον πόνο και στις αρρώστιες, «οφείλεται στην αμαρτία των πρωτοπλάστων». Στην συνέχεια η αμαρτία πλήθυνε και οι ασθένειες πολλαπλασιάσθηκαν.