Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Είναι η Ελλάδα ουδετερόθρησκο κράτος;



Ἐν Πειραιεῖ τῇ 30ῃΜαρτίου 2017
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟ ΚΡΑΤΟΣ;
Ἡ πρόταση τοῦ Ἐξοχ. Ἀν. Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Γ. Κατρούγκαλου καί τῶν συνυπογραψάντων ἐλλογιμωτάτων πέντε Καθηγητῶν γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, ὅσον ἀφορᾶ στήν σχέση Κράτους-Ἐκκλησίας προβάλλει τήν «ρητή κατοχύρωση τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητος τοῦ Κράτους μέ ἀναγνώριση τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς ἱστορικά ἐπικρατούσας θρησκείας». Ἡ πρόταση αὐτή ἐπιβάλλει τήν πληροφόρηση γιά τήν σημερινή νομική πραγματικότητα πού ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι ἡ χώρα εἶναι σαφέστατα οὐδετερόθρησκο Κράτος μέ τό ἰσχῦον νομικό πλαίσιο καί ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει τήν αὐτή νομική θέση καί ἐνδεχομένως κατωτέρα τῶν ἀναγνωριζομένων ὡς Νομικῶν Προσώπων Δημοσίου Δικαίου Μουφτειῶν τῆς Μουσουλμανικῆς μειονότητος καί τῶν Ἰσραηλιτικῶν Κοινοτήτων.
Τό ἄρθρο 110 τοῦ Συντάγματος ἐπιτρέπει ἀποκλειστικῶς καί μόνο τήν ἀναθεώρηση ὄχι ὅλων ἀλλά μόνον ὁρισμένων διατάξεων τοῦ Συντάγματος. Καί μάλιστα μετά παρέλευση πενταετίας ἀπό τῆς τελευταίας. Τί σημαίνει ἡ ρύθμιση αὐτή; Ἁπλούστατα δύο πράγματα:
Α. Ὅτι ὁ Συνταγματικός Νομοθέτης δυσπιστεῖ ὡς πρός τήν εἰλικρίνεια τῶν ἐπιχειρούντων τήν ἀναθεώρηση καί
Β. Ὅτι ἡ ὡς ἄνω συνταγματική διάταξη εἰσάγει «ἐξαιρετικό δίκαιο» οἱ διατάξεις τοῦ ὁποίου ἑρμηνεύονται στενῶς ἀπαγορευομένης κάθε διευρύνσεως τῆς ἐννοίας καί ἐφαρμογῆς του.
Δεύτερο στοιχεῖο τοῦ ἄρθρου 110 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος εἶναι ὅτι ἡ ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καὶ μετὰ τὴν παρέλευση τῆς 5ετίας δὲν ἐπιτρέπεται ἀορίστως καὶ ὁποτεδήποτε, ἀλλὰ μόνο ἐφ’ὅσον διαπιστωθεῖ ἀνάγκη ἀναθεωρήσεως καὶ μάλιστα ὅταν τὸ ἀποφασίσει ἡ Βουλή, τὴν δὲ ἀναθεώρηση θὰ τὴν ἐκτελέση ὄχι ἡ Βουλὴ ποὺ διεπίστωσε τὴν ἀνάγκη ἀλλὰ ἡ ἑπομένη. Τὰ ἴδια ἀκριβῶς γίνονται δεκτὰ καί ἀπό τήν ἀλλοδαπή νομική θεωρία καί ἐάν ἡ ἀρχή αὐτή δέν γίνει σεβαστή ἔχουμε τήν δημιουργία «παρασυντάγματος». Ἐπιπρόσθετο χαρακτηριστικό τῆς δυσπιστίας καὶ τοῦ ἐξαιρετικοῦ δικαίου εἶναι ἡ παρ. 5 τοῦ ἄρθρου 110 τοῦ Συντάγματος ἡ ὁποία ἀναφέρει ὅτι ἡ ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος ἀφ’ἧς ἀποφασισθῆ καὶ δημοσιευθῆ στὴν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως, δὲν τίθεται ἐν ἰσχύι ἀλλὰ ἀπαιτεῖται πρὸς τοῦτο «εἰδικὸ ψήφισμα» τῆς Βουλῆς.

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Είναι "Ερωτική" ή "Ανέραστη" η Εκκλησία;



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 24η Απριλίου 2017
ΕΙΝΑΙ «ΕΡΩΤΙΚΗ» Η «ΑΝΕΡΑΣΤΗ» Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Είναι πράγματι ενδεικτικό της σύγχρονης ακαδημαϊκής θεολογίας να  επιχειρεί να πρωτοτυπήσει, ακροβατώντας και να χαράξει δικούς της δρόμους, με σκοπό να γίνει αρεστή στον σύγχρονο αποστατημένο άνθρωπο. Είχε απόλυτο δίκαιο ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, όταν έλεγε ότι είναι πολύ επικίνδυνο να καταπιάνεται ο καθένας με θέματα θεολογικά και να επιχειρεί να θεολογήσει, χωρίς προηγουμένως να έχει απεκδυθεί τον παλαιόν άνθρωπον. Το θεολογείν ανήκει στους αγίους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι πέρασαν από την κάθαρση στον φωτισμό και από τον φωτισμό στην θέωση. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να θεολογούμε, είτε στον χώρο του δόγματος, είτε στον χώρο του ήθους και της ζωής της Εκκλησίας, εφ’ όσον ακολουθούμε τους αγίους Πατέρες μας. Η θεολογία δεν είναι ανθρώπινη ανακάλυψη, αλλά αποκάλυψη Θεού. Και ό, τι αποκαλύπτει ο Θεός είναι πλήρες και τέλειο, μη επιδεχόμενο προσθήκες, ή αφαιρέσεις, ή βελτιώσεις.
Αυτές τις μεγάλες αλήθειες φαίνεται να μην έχουν συνειδητοποιήσει επαρκώς κάποιοι σύγχρονοι ακαδημαϊκοί θεολόγοι οι οποίοι, επιχειρούν να πρωτοτυπήσουν και να θεολογήσουν με μοναδικό εφόδιο την σκέψη τους. Το αποτέλεσμα είναι ο λόγος τους να έχει κενά, ασάφειες, ή εκφράσεις, που μπορούν εύκολα να παρερμηνευτούν, ή τέλος, το χειρότερο, να επιχειρούν να υπερβούν τους Πατέρες, να τους περιθωριοποιήσουν ως αναχρονιστικούς.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού «Σχεδία» (αριθμ.21,1-4-2017), με τίτλο: «Ο Χριστός είναι ο μέγας ερωτικός». Πρόκειται για συνέντευξη του καθηγητή της Δογματικής στο Α.Π.Θ. κ. Χρυσόστομου Σταμούλη στον δημοσιογράφο κ. Σπύρο Ζωνάκη.
Ο υπότιτλος του άρθρου δίνει το «στίγμα» του πλαισίου μέσα στο οποίο κινείται η όλη συνέντευξη: «Την ανάγκη για έναν χριστιανισμό που θα επανασυνδεθεί με τη χαμένη του ερωτικότητα και επιθυμία για ζωή». Κεντρική και κυρίαρχη ιδέα που διαποτίζει το άρθρο σχεδόν από την αρχή ως το τέλος είναι «η στάση της Ορθόδοξης θεολογίας αλλά και της Εκκλησίας απέναντι στα θεμελιακά θέματα του έρωτα, της σεξουαλικότητας, της επιθυμίας και των ηδονών». Η στάση αυτή κατά την άποψη του κ. καθηγητή δεν ήταν η αρμόζουσα, γι’ αυτό και «αποτελεί σήμερα την αχίλλειο πτέρνα της Ορθοδοξίας». Κατά τον καθηγητή, «ο έρωτας ενοχοποιήθηκε και δαιμονοποιήθηκε. Θεωρήθηκε, ίσως, το μεγαλύτερο πρόβλημα, ο μεγαλύτερος εχθρός του Χριστιανισμού. Συνδέθηκε, χαρακτηριστικά, η αγιότητα αποκλειστικά με την παρθενία. Αντίληψη και πρακτική που πέρα από τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων να αποδείξουν τους «εξωγήινους»  έγγαμους αγίους – τούτη τη μύγα μες το γάλα – δεν έχασε την έντασή της ούτε στιγμή, καθώς συνεχίζει να κυριαρχεί και σήμερα στο χώρο της Εκκλησίας. Παράλληλα, μοναδικός σκοπός της συζυγικής σεξουαλικότητας, αποτέλεσε η τεκνογονία και η σωφροσύνη και όχι η ηδονική κοινωνία, ‘η αναγνώριση’ του προσώπου, ο έρωτας, που σε κάθε περίπτωση θεωρήθηκε αμαρτία».

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Ο Σωτηριολογικός χαρακτήρας της εορτής του Πάσχα



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 27η Απριλίου 2017
Ο ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Όπως και άλλοτε, σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας, επισημάναμε, ένα από τα μεγαλύτερα εκκλησιολογικά και εορτολογικά προβλήματα που αντιμετώπισε η αρχαία Εκκλησία κατά την διάρκεια των τριών πρώτων αιώνων της ιστορίας της, ήταν το πρόβλημα του κοινού εορτασμού του Πάσχα. Κατά την χρονική αυτή περίοδο δεν υπήρχε σ’ όλες τις τοπικές εκκλησίες γενική ομοιομορφία εορτασμού του, ως προς την ακριβή ημερομηνία. Μάλιστα κατά τον 2ο αιώνα η ασυμφωνία αυτή έλαβε σοβαρές διαστάσεις, που οδήγησε σε έριδα μεταξύ των εκκλησιών της Μικράς Ασίας και της Ρώμης επί των ημερών του επισκόπου Σμύρνης αγίου Πολυκάρπου, (168 μ. Χ. περίπου) και του Πάπα Ρώμης Ανικήτου, (155-166μ.Χ.). Οι Μικρασιάτες εόρταζαν το Πάσχα μαζί με το εβραϊκό στις 14 του εβραϊκού μήνα Νισάν, (ο μήνας Νισάν είχε διάρκεια 29 με 30 ημέρες και συμπίπτει την περίοδο μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου), και γι’ αυτό ονομάζονταν «Τεσσαρεσκαιδεκατήτες». Αντίθετα οι Ρωμαίοι εόρταζαν το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την εαρινή ισημερία. Επειδή λοιπόν υπήρχε κίνδυνος να δημιουργηθεί σχίσμα, μετέβη στη Ρώμη ο άγιος Πολύκαρπος περί το 154, για να συζητήσει το θέμα με τον Πάπα, ωστόσο δεν υπήρξε λύσις. Τη λύση έδωσε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος (325), η οποία καθόρισε συνοδικά και απόλυτα δεσμευτικά για όλες τις Εκκλησίες τον χρόνο κοινού εορτασμού της κορυφαίας αυτής εορτής. Όπως είναι γνωστό, ορίστηκε ως χρόνος εορτασμού, η πρώτη Κυριακή, μετά την πρώτη πανσέληνο, μετά την εαρινή ισημερία, με την απαραίτητη προϋπόθεση να έχει προηγηθεί ο εορτασμός του εβραϊκού Πάσχα. Ο 1ος Κανόνας της εν Αντιοχεία Συνόδου, (341), ο οποίος διασώζει το γράμμα και το πνεύμα του απολεσθέντος σχετικού Ιερού Κανόνος της Α΄ Οικουμενικής τονίζει ρητά την παραπάνω προϋπόθεση: το «(μη) μετά Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα». Στον μη συνεορτασμό του Πάσχα με τους Εβραίους αναφέρονται επίσης και οι «Διαταγές των Αποστόλων»: «Δει υμάς αδελφοί τους τω Χριστού εξηγορασμένους τιμίω αίματι, τας ημέρας του Πάσχα ακριβώς ποιείσθαι μετά πάσης επιμελείας μετά τροπήν ισημερινήν…μηκέτι παρατηρούμενοι μετά ιουδαίων εορτάζειν. Ουδεμία γαρ κοινωνία  ημίν νυν προς αυτούς…» (Ε΄ 17, ΒΕΠΕΣ 2,89).

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από άρθρο στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», (9.4.2017), με τίτλο: «Η ΕΑΡΙΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ», του διακεκριμένου αστροφυσικού επιστήμονος κ. Δ. Σιμοπούλου, επ. Δ/ντού του Ευγενιδείου Πλανηταρίου. Σύμφωνα με τον κ. καθηγητή: «Στις 11 Απριλίου, τον ουρανό μας θα στολίσει η πρώτη εαρινή πανσέληνος, η πρώτη δηλαδή πανσέληνος μετά την εαρινή ισημερία. Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, όλες οι χριστιανικές Εκκλησίες (περιλαμβανομένης φέτος και της Ορθοδόξου) την επόμενη Κυριακή θα γιορτάσουν το Πάσχα, αφού ακολουθούν τις εντολές της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που συγκάλεσε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 325 μ. Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας….». Στη συνέχεια παραθέτει απόσπασμα από σύγγραμμα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χριστοδούλου, ο οποίος είχε επισημάνει ότι: «... αξιοσημείωτον τυγχάνει το γεγονός ότι η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, θελήσασα να ορίση την ημέραν εορτασμού του Πάσχα, δεν ώρισε μήνας και ημέρας του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλ’ έθετο ως σταθεράν βάσιν του υπολογισμού την εαρινήν ισημερίαν, δηλ. ώρισε τα κατά τον εορτασμόν ουχί ημερομηνιακώς, αλλ’ αστρονομικώς, και τούτο διότι το κανονικώς ενδιαφέρον δεν είναι η ημερομηνία, αλλ’ η ισημερία». Και συνεχίζει: «Για να βρούμε επομένως την ημερομηνία της εορτής του Πάσχα ενός τυχόντος έτους, αρκεί να γνωρίζουμε ποια είναι η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου και στη συνέχεια να βρούμε την πρώτη Κυριακή που ακολουθεί μετά την πανσέληνο αυτή. Με άλλα λόγια, η διαφορά του εορτασμού του Πάσχα που συνήθως υπάρχει μεταξύ Ορθοδόξων και Δυτικών δεν αφορά κάποια δογματικά θέματα της χριστιανικής θρησκείας».

Περί της απαγορεύσεως συμμετοχής ως εκπροσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδαος στην Τελετή του Αγίου Φωτός



Ἐν Πειραιεῖ τῇ 28ῃ Ἀπριλίου 2017
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΣ, ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΑΦΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ
Τήν Τρίτη, 7-2-2017, συνῆλθε στήν πρώτη Συνεδρία Της γιά τόν μήνα Φεβρουάριο, ἡ Διαρκής Ἱερά Συνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπό τήν Προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου. Κατά τή Συνεδρία της, μεταξύ ἄλλων, ὅρισε τήν ἡμετέρα ἐλαχιστότητα ἐκπρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν Τελετή ἀφῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός, κατά τό Μεγάλο Σάββατο (15-4), στά Ἱεροσόλυμα1 . Γιά τόν λόγο αὐτό λάβαμε διπλωματικό διαβατήριο, πού ἐξέδωσε τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν. Ὅμως, ἡ Ἰσραηλινή Κυβέρνηση, ἐρχομένη σέ τηλεφωνική ἐπικοινωνία, μέ τόν Ἐξοχώτατο Πρωθυπουργό κ. Ἀλέξιο Τσίπρα, διεμήνυσε ὅτι ἡ ἐλαχιστότητά μας εἶναι ἀνεπιθύμητο πρόσωπο (persona non grata) στό Ἰσραήλ, ἐπειδή κατά καιρούς ἔχουμε ἐκφράσει δῆθεν «ἀντισημιτικές» δηλώσεις. Σέ συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑποστηρίξαμε ὅτι οὐδέποτε προέβημεν σέ ἀντισημιτικές δηλώσεις, ὅτι ἤδη εἴχαμε λάβει διπλωματικό διαβατήριο, ὅτι θά ἐκπροσωπούσαμε τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στήν Τελετή ἀφῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός, ὅτι δέν θά ἐπισκεπτόμασταν κάποια ἑβραϊκή κοινότητα ἀλλά τά Ἱεροσόλυμα, μία πόλη μέ καθεστώς διεθνοῦς πόλεως καί ὅτι μιά τέτοια ἀπαγόρευση ἀποτελεῖ στέρηση τῶν θρησκευτικῶν μας δικαιωμάτων, ὡς Ὀρθοδόξου Μητροπολίτου. Τελικά, ἐπεκράτησε ἡ θέληση τοῦ Ἰσραήλ καί στήν θέση μας, ὡς ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν Τελετή ἀφῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός, κατά τό Μεγάλο Σάββατο, στά Ἱεροσόλυμα, ὁρίστηκε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως  κ. Ἀθηναγόρας. Κρίναμε ὅτι δέν θά ἦταν σώφρων κίνησις νά ἐπιμείνουμε, διότι τό μόνο, πού θά ἐπιτυγχάναμε, θά ἦταν νά φθάσουμε μέν ἀεροπορικῶς μέχρι τό Ἰσραήλ, νά μᾶς ἀποδιώξουν δέ καί νά μᾶς γυρίσουν πίσω οἱ Ἰσραηλινοί, χωρίς νά μετάσχωμεν τῆς τελετῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός.
Μέ τό παρόν ἀνακοινωθέν, διαμαρτύρομαστε ἐντονότατα καί καταγγέλλουμε δημόσια τήν ἀντικανονική παρέμβαση τοῦ Ἰσραήλ στήν χώρα καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καί βέβαια θά ἀποστείλουμε ἔντονη διαμαρτυρία γιά τήν καταπάτηση τῶν θρησκευτικῶν μας δικαιωμάτων.
Κατ’ἀρχήν πρέπει νά δηλώσουμε τό προφανές, ὅτι δηλ. οἱ Ὀρθόδοξοι δέν εἴμαστε ρατσιστές καί γι’αὐτό οὔτε ἀντισημίτες. Ὁ Ἑβραϊκός λαός εἶναι ἀνθρωπίνως συμπαθής σ’ ἐμᾶς, ὅπως ὅλοι οἱ λαοί τοῦ κόσμου, καί μάλιστα ἐπειδή μᾶς προσέφερε τόσους Πατριάρχες, Δικαίους καί Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί τούς πρώτους Χριστιανούς στήν  ἐποχή τῆς Καινῆς Διαθήκης, μέ κορωνίδα βέβαια τήν Πανάχραντο Κυρία Θεοτόκο και, πάν’ ἀπ’ ὅλα, τόν Θεάνθρωπο Κύριο καί Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστό.

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Ποιοι είναι οι πραγματικά μεγάλοι σκανδαλοποιοί της Εκκλησίας;



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 11η Μαΐου 2017
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ  ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΚΑΝΔΑΛΟΠΟΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;
Στους τραγικούς και αποκαλυπτικούς χρόνους που ζούμε, ο προαιώνιος αντίδικος και αντίπαλος της σωτηρίας μας, ο Εωσφόρος και Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην, καθώς βλέπει να πλησιάζει η οριστική συντριβή του, «παίζει το τελευταίο του χαρτί». Εντείνει τις δυνάμεις του να παρασύρει στην απώλεια όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές, γνωρίζοντας «ότι χρόνος ουκέτι έσται», (Αποκ.10,6). Αφού πλέον συνειδητοποίησε, ότι είναι αδύνατον να συντρίψει την Εκκλησία μέσω των διωγμών, επινόησε τις ποικίλες αιρέσεις, ως το προσφορότερο μέσο για να επιτύχει τα καταχθόνια σχέδιά του. Από όλες τις αιρέσεις που εμφανίστηκαν μέχρι σήμερα στη ζωή της εκκλησίας μας, η πλέον φοβερή και σατανοκίνητη είναι ο Οικουμενισμός, όπως μαρτυρούν και ομολογούν μεγάλα πνευματικά αναστήματα της εποχής μας, οσιακές και αγιασμένες μορφές, με κορυφαίο τον άγιο Ιουστίνο τον  Πόποβιτς.
Και τούτο διότι ενώ στις άλλες, κατά καιρούς εμφανισθείσες αιρέσεις, ο διάβολος προσπάθησε να διαστρέψει ορισμένα δόγματα, η Κανόνες της Εκκλησίας, τώρα στην περίπτωση του Οικουμενισμού, έχουμε κάτι το μοναδικό. Όχι μόνο εμφανίζεται μια σωρία αιρετικών θεωριών, τις οποίες τα κατά τόπους Πατριαρχεία και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες αδυνατούν να καταδικάσουν Συνοδικώς, αλλά επί πλέον, για πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας μας,  επιχειρείται η ανατροπή συλλήβδην ολοκλήρου της Συνοδικής και Κανονικής μας Παραδόσεως. Η ανατροπή αυτή δυστυχώς έλαβε σάρκα και οστά στην γνωστή Σύνοδο της Κρήτης τον περασμένο Ιούνιο του 2016, με την θεσμική και συνοδική αναγνώριση και νομιμοποίηση των ετεροδόξων ως εκκλησιών. Διαγράφτηκαν με μια μονοκονδυλιά οι αγώνες των αγίων Πατέρων μας, τα συγγράμματά τους, οι άγιες Σύνοδοι, τα πάντα! Και όχι μόνο αυτό, αλλά όσοι θέλουμε να βρισκόμαστε στη δισχιλιόχρονη γραμμή της Εκκλησίας μας, να ακολουθούμε τα ίχνη των αγίων Πατέρων μας, να έχουμε οδηγούς τους Ιερούς Κανόνες των αγίων Συνόδων, να συνεχίζουμε να θεωρούμε τις καταδικασμένες από την Εκκλησία παλαιές αιρέσεις και τις σύγχρονες οφθαλμοφανείς ως πλάνες και αιτία εξόδου από την Εκκλησία, να συκοφαντούμαστε ως «σταυροφόροι», τραμπούκοι, τζιχαντιστές μισαλλόδοξοι και να χαρακτηριζόμαστε ως οι «νέοι πραγματικοί αιρετικοί της Εκκλησίας»!

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα του κ. Αθανασίου Παπαθανασίου, αρχισυντάκτη του περιοδικού «ΣΥΝΑΞΗ», στο ιστολόγιο «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ», με τίτλο: «ΠΑΥΣΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ!». Στο άρθρο του αυτό προσπαθεί να σπιλώσει,  ως σκανδαλοποιούς της Εκκλησίας, όσους αγωνίζονται με την Χάρη του Θεού, να πράξουν το αυτονόητο, να δώσουν με την ζωή τους και τον λόγο τους την μαρτυρία της Ορθοδόξου πίστεως και να την οριοθετήσουν από κάθε αίρεση και πλάνη, μιμούμενοι έτσι, έστω και στο ελάχιστο, τους αγίους Πατέρες μας.

Ιστορικές Μαρτυρίες για το Άγιον Φως



Πρώιμες μαρτυρίες περί του Αγίου Φωτός

πρώτη μαρτυρία:
(;) μ.Χ. Απόστολος Πέτρος  Αναφέρεται στο «Οι Άγιοι Θεόπτες Πατέρες»  (Γρηγόριος Νύσσης (+394)). Δεύτερος λόγος περί Αναστάσεως. Ιωάννης Δαμασκηνός. Οκτώηχος. Η Πρώτη Ανάστασις Σεδαλίχ Ήχος όγδοος.

Αγ. Γρηγόριος Νύσσης (+394). Στο «Δεύτερος λόγος περί Αναστάσεως» γίνεται αναφορά στον Απόστολο Πέτρο (1ος αι.) ο οποίος είδε το Άγιο Φως. (Δεύτερος Λόγος περί Αναστάσεως, 4ος αι.)
Στα πρακτικά του ιστορικού της Εκκλησίας Ευσέβιου (4ος αι.) αναφέρεται πως, παρουσία του Πατριάρχου Ναρκίσσου (2ος αι.), δεν υπήρχε επάρκεια ελαίου στο λυχνάρι της εικόνας.  Κάποιος άνδρας το γέμισε το λυχνάρι με νερό από την πηγή Σιλωάμ.  Το λυχνάρι άναψε με το Άγιο Φως και παρέμενε αναμένο, καθ' όλη την διάρκεια της Πασχάλιας Λειτουργίας.  (Ευσέβιος Παμφυλίας, Ιστορία της Εκκλησίας, Βιβλίο ΣΤ', κεφ. 9, 1-3)
Ο Μέγας Θεοδόσιος (+395), σύμφωνα με την παράδοση, κάποτε επισκέφθηκε κρυφά την Ιερουσαλήμ, και αμέσως μετά, ΟΛΑ τα λυχνάρια των εικόνων άναψαν. «Το θαύμα αυτό εξέπληξε τον Πατριάρχη, αλλά άγγελος του αποκάλυψε πως αυτός που προσευχόταν δεν ήταν απλός άνθρωπος, αλλά ο άγιος βασιλέας Θεοδόσιος»  (Επίσκοπος Πορφύριος (Ουσπένσκυ), «Το βιβλίο του είναι μου», Μέρος 3, S-Pb., 1896, σελ. 299-300. (στα Ρώσσικα)
Σίλβια της Ακουιτανίας, 385. Συνέγραψε το "Pilgrimage of Silvia" (Προσκύνημα της Σίλβια), διατέθηκε στο κοινό για ανάγνωση, στην βιβλιοθήκη του Αββαείου του Ροσσάνο (Καλαβρία Ιταλίας). Αργότερα εκδόθηκε και στην Αγγλική: «The pilgrimage of S. Silvia of Aquitania to the holy places» (Το προσκήνυμα της Αγ. Σίλβια στους Αγίους Τόπους) (περίπου 385 μ.Χ.), Εκδόσεις Palestine Pilgrims Text Society, Λονδίνο, 1891.
Ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός (780) στο υμνολόγιό του συχνά αναφέρεται στο Φως το υπέρλαμπρον επί του Παναγίου Τάφου. Για παράδειγμα: «....Πέτρος εις τον Τάφον, και είδε φως εν αυτώ, και εφοβήθη...»  Οκτώηχος. Η πρώτη Ανάστασις σεδαλίχ, Ήχος όγδοος, όπ.πρ.)

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Τα πασχαλινά έθιμα και η αφή του Αγίου Φωτός



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η  Μαΐου 2017

ΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ Η ΑΦΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ
Η πλειονότητα των πνευματικών ταγών μας βρίσκεται δυστυχώς, τα τελευταία, δύσκολα για την πατρίδα μας χρόνια, σε πνευματική αδράνεια. Σε πάμπολλες περιπτώσεις αδυνατεί να αντιμετωπίσει, ή τουλάχιστον να δώσει μια δυναμική παρουσία, σε ενέργειες και πράξεις της πολιτείας που έρχονται σε ευθεία αντίθεση προς το ευαγγέλιο και την ελληνοχριστιανική μας Παράδοση. Βέβαια υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, και οι ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, που αντιστέκονται στο κακό και αγωνίζονται κατά δύναμιν ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις, που εργάζονται πυρετωδώς για την πνευματική αλλοτρίωση της πατρίδος μας. Αν σήμερα η πατρίδα μας έφθασε στο ηθικό και πνευματικό κατάντημα, που βιώνουμε όλοι μας, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν οι πνευματικοί μας ταγοί, οι οποίοι εν πολλοίς συμβιβάστηκαν και συμπορεύθηκαν με το φαύλο πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο και σε ορισμένες περιπτώσεις το υπηρέτησαν πιστά, (βλέπε νομιμοποίηση των αμβλώσεων, θρησκειοποίηση του μαθήματος των θρησκευτικών, αποδέσμευση της παιδείας από αρχές και αξίες, κατάργηση της αργίας της Κυριακής, αντιρατσιστικός νόμος, σύμφωνο ελευθέρας συμβιώσεως για ομοφυλοφίλους, παρελάσεις ομοφυλοφίλων, βλάσφημες θεατρικές παραστάσεις τύπου Corpus Christi, έμφυλες ταυτότητες και πολλά άλλα). Ωστόσο η αμαρτωλή συμπόρευση δεν φθάνει μέχρις εδώ. Προχωρεί ακόμη περισσότερο και επεκτείνεται και σε θέματα πίστεως, οπότε τα πράγματα γίνονται εξόχως τραγικά. Και τούτο, διότι όταν νοθεύεται η πίστη, τότε χάνεται η ίδια η σωτηρία μας.
Αφορμή για τον παρόντα σύντομο σχολιασμό μας πήραμε από άρθρο του γνωστού διακεκριμένου καθηγητού, φιλοσοφούντος θεολόγου και διανοούμενου, κ. Χρήστου Γιανναρά στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (1-5-2017), με τίτλο: «Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΓΕΝΝΑΕΙ ΤΕΡΑΤΩΔΙΕΣ». Σ’ αυτό ο αρθρογράφος ασκεί σκληρή κριτική σε παράδοξα πασχαλινά έθιμα, τα οποία καλλιεργεί και προβάλλει η τηλεοπτική σκοπιμότητα για την αύξηση της τηλεθέασης και τα οποία προσβάλλουν αυτή την ίδια την ιερότητα του Πάσχα. Γράφει: «Με ανάλογη έλλειψη αιδούς και λύπης δαπανήθηκε αφειδώλευτα τηλεοπτικός χρόνος και φέτος το Πάσχα, για να πληροφορηθούμε, αν θα διασωθεί ακέραιος σε διάρκεια ή θα συντομευθεί ο κρετινικός πρωτογονισμός (που λανσάρεται σαν δήθεν «έθιμο»): O «ρουκετοπόλεμος», στον Bροντάδο της Χίου, τα «χαλκούνια» στο Αγρίνιο, οι «σαΐτες» στην Καλαμάτα. Επινοήματα μανιώδους επιθετικής φρενίτιδας και κρετινισμού αδίστακτων εμπόρων του τουρισμού. Κατασκευάζουν «υπερθέαμα» για να γοητεύσουν τη διεθνή πλεμπάγια με τον πρωτογονισμό των Γραικών, όπως αλλού «απολαμβάνουν» οι τουρίστες τον πρωτογονισμό της φυλής των Πιντούπι ή των Kοροβάι». Και συνεχίζει: «Aφειδώλευτος τηλεοπτικός χρόνος δαπανάται το Mέγα Σάββατο και για την εμφατική προβολή ενός άλλου «ευπώλητου», εξευτελιστικού των ιερών και των οσίων, ευρήματος: Tου εκκωφαντικού σαματά που μεθοδεύουν κάποιοι επιδέξιοι στην αυτοπροβολή τους κληρικοί κατά τη λεγόμενη «πρώτη ανάσταση». Θέαμα και ακρόαμα για κάφρους, στην κυριολεξία: χτυπάνε το ερεισίνωτο πάνω στο κυρίως στασίδι, τα πόδια τους πάνω στο βάθρο, ακόμα και καπάκια πάνω σε τζεντζερέδια που φέρνουν από τα σπίτια τους – μόνο για την ηλίθια «απόλαυση» του σαματά. Tην ευθύνη γι’ αυτόν τον ανίερο εξευτελισμό των ιερών και των οσίων, είναι περισσότερο από φανερό, την έχουν οι επίσκοποι που τον ανέχονται. Τουλάχιστον ο κληρικός, που κάθε χρόνο προβάλλεται από τα κανάλια, σε άλμα έξαλλου πανηγυριώτη να σκορπίζει δαφνόφυλλα, θα έπρεπε λογικά να έχει αποσχηματιστεί».

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Νέο "πασχαλινό πυροτέχνημα" από τους Χριστιανομάχους: Ψάχνουν το DNA του Χριστού!



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 23η  Μαΐου 2017
ΝΕΟ «ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑ» ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΜΑΧΟΥΣ: ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟ DNA ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!
Είναι παρατηρημένο, πως κατά τις μεγάλες εορτές της Εκκλησίας μας τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο μεταδίδουν ανίερες, βλάσφημες, ανιστόρητες, αντιεπιστημονικές και συχνά παιδαριώδεις εκπομπές, με σκοπό να σπιλώσουν το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Πασχίζουν να Τον απογυμνώσουν από τη θεία Του φύση και να τον υποβιβάσουν ως μια «σημαντική προσωπικότητα», που έζησε στον κόσμο, έδρασε ως ένας θαυματοποιός, δίδαξε μια πρωτοποριακή για την εποχή του διδασκαλία, αλλά στο τέλος πέθανε άδοξα πάνω στο σταυρό, χωρίς να αναστηθεί, όπως γίνεται με όλους τους θνητούς. Έτσι σφράγισε με το έργο του και τη δράση του την ιστορική πορεία της ανθρωπότητας. Είναι παρατηρημένο, ότι οι σύγχρονοι χριστιανομάχοι, δεν τολμούν τώρα, όπως οι παλαιότεροι, να αρνηθούν την  ιστορική Του ύπαρξη, ούτε την σημαντικότητά Του, την οποία και αυτή ηρνούντο παλαιότερα, διότι «έσπασαν τα μούτρα» τους και διαψεύστηκαν οικτρώς από την αληθινή ιστορική επιστημονική έρευνα. Αφού λοιπόν διαπίστωσαν την αναποτελεσματικότητα αυτών των μεθόδων τους να Τον γκρεμίσουν από τις ψυχές δισεκατομμυρίων πιστών, άλλαξαν μέθοδο και αντί να Τον πολεμούν, Τον «θωπεύουν» και ταυτόχρονα Τον υποβιβάζουν στην ανθρώπινη μόνο φύση Του!
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από σχετικά δημοσιεύματα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, σχετικά με ένα άκρως βλάσφημο και προκλητικό ντοκιμαντέρ του γνωστού παγκόσμιου οργανισμού History Channel, το οποίο προβλήθηκε την Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα, κατά την οποία σύμπας ο χριστιανικός κόσμος εόρταζε την λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία (ιστολόγιο «Πενταπόσταγμα»): «Βλασφημία και ανίερη πρόκληση εκ νέου με αντικείμενο το πρόσωπο του Θεανθρώπου! Επιστήμονες υποστηρίζουν πως μπορεί να βρίσκονται στα πρόθυρα να ανακαλύψουν το DNA του Ιησού Χριστού. Αυτή είναι η “αποκάλυψη” που διερευνήθηκε σε ένα νέο ντοκιμαντέρ του History Channel με τίτλο «The Jesus Strand» (σ.σ. Αναζητώντας το νήμα της ιστορίας του Ιησού), στο οποίο ένας πάστορας συνεργάζεται με έναν επιστήμονα, εξερευνώντας ιστορικά αντικείμενα για το κυνήγι του DNA του Χριστού»!

Επιστολή προς Ερντογάν - Η στόχευσις



Ἐν Πειραιεῖ τῇ 20ῃἈπριλίου 2017
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ – Η ΣΤΟΧΕΥΣΙΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Ἐπειδή ἀρκετοί παραξενεύτηκαν καί ἄλλοι εἰρωνεύτηκαν τήν ἐνέργεια ἀποστολῆς μιᾶς ἀντιρρητικῆς πρός τό Ἰσλάμ ἐπιστολῆς πρός τόν Πρόεδρο τῆς γείτονος Τουρκίας καί ἔκριναν «κατ’ ὄψιν» μή ἔχοντες γνῶσι τῆς στόχευσεως τοῦ ἐγχειρήματος, ὀφείλομεν πρός ἄρσι κάθε παρανοήσεως, νά ἀποκαλύψωμε ὅτι παρεκλήθημεν ἀπό κύκλους τῆς γείτονος χώρας, νά δημοσιοποιήσωμε μία κριτική ἀποδόμησι τῆς ἀνθρωποκατασκευασμένης θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ, πού ἀποτελεῖ τό κοσμοείδωλο καί τόν πυλώνα τοῦ μοντέλου ἐξουσίας τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν.

Γιά νά προκαλέσῃ τό ἐνδιαφέρον καί νά διαδοθῇ εὐχερέστερον ἡ ἀποδόμησις τῆς ψευδοθρησκείας πού κατακυριεύει ἑκατομμύρια συνανθρώπων μας στή γείτονα χώρα, ἐπελέγη αὐτός ὁ τρόπος, τῆς ὑπό μορφήν ἐπιστολῆς πρός τόν ἐπιβάλλοντα μετά μανίας τό ἰσλαμικό κοσμοείδωλο Πρόεδρον Ἐρντογάν, καταθέσεως τῶν ἀποδείξεων ἀπό τό ἴδιο τό Κοράνιο τῆς ἀνθρωποκατασκευῆς του. Εἶναι γνωστόν ὅτι στίς χῶρες πού ἐπικρατεῖ τό Ἰσλάμ, ἡ ὁποιαδήποτε κριτική πρός αὐτό ἀποτελεῖ ἔγκλημα καθοσιώσεως καί τιμωρεῖται βαρύτατα ἀπό τόν νόμο. Ἑπομένως διά τήν προστασία καί τῶν διακινούντων τό θέμα, χρησιμοποιήθηκε αὐτός ὁ τρόπος τῆς διακινήσεως ὑπό μορφήν ἐπιστολῆς πρός τόν Πρόεδρον Ἐρντογάν τῶν στοιχείων πού ἀποδεικνύουν πλήρως τό ἀνθρωποπαθές καί τό ψευδές τῆς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ.

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ: Ανακοινωθέν για το έγκλημα των εκτρώσεων και το δημογραφικό πρόβλημα



Ἐν Πειραιεῖ τῇ 29ῃΜαΐου 2017
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ
ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Ἀπέναντι στό ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων πού στήν δύστυχη πατρίδα μας θεωρεῖται «θεσμοθετημένο δικαίωμα» τῆς γυναίκας, τρεῖς ἰατροί ἀναισθησιολόγοι τοῦ Νοσοκομείου τῆς Σάμου, γνωστοποίησαν μέ ἐπιστολή τους στήν διοίκηση τοῦ Νοσοκομείου Σάμου, ὅτι θά ἀπέχουν ἀπό τά καθήκοντά τους σέ ἰατρική πράξη διακοπῆς κυήσεως, ἄν δέν συντρέχουν ἰατρικοί λόγοι κινδύνου ζωῆς ἤ ὑγιείας τῆς ἐγκύου. Ἐπικαλούμενες οἱ ἀναισθησιολόγοι, τό ἄρθρο 31 τοῦ Ν. 3418/2005 «Κώδικας ἰατρικῆς δεοντολογίας» τό ὁποῖο προβλέπει ὅτι «Ὁ ἰατρός μπορεῖ νά ἐπικαλεσθεῖ τούς κανόνες καί τίς ἀρχές ἰατρικῆς συνείδησής του καί νά ἀρνηθεῖ νά ἐφαρμόσει ἤ νά συμπράξει στίς διεργασίες τεχνητῆς διακοπῆς τῆς κύησης ἐκτός ἄν ὑπάρχει ἀναπότρεπτος κίνδυνος γιά τήν ζωή τῆς ἐγκύου ἤ κίνδυνος σοβαρῆς καί διαρκοῦς βλάβης τῆς ὑγείας της» δήλωσαν ὅτι δέν θά συμπράξουν στήν «διακοπή» τῆς ζωῆς τῶν ἐμβρύων.
Αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά ἐπαινέσωμε δημόσια τίς τρεῖς ἰατρούς τῆς Σάμου, ὅπως ἔπραξε καί ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης τους κ.κ. Εὐσέβιος καί νά ἐπισημειώσουμε ὅτι τό ἄρθρο 304 τοῦ ἰσχύοντος Ποινικοῦ Κώδικος πού κατοχυρώνει καί στήν Ἑλλάδα τό δικαίωμα μιᾶς γυναίκας στήν ἄμβλωση,στήν παραγρ. 4, ἀποτελεῖ μία ἀπόδειξη ὅτι τό θετέο δίκαιο,σάν δημιούργημα τῆς ἀνθρώπινης ἀντίληψης μπορεῖ νά θεσμοθετεῖ τήν ἀνατροπή τῆς ἐνθέου ἠθικῆς πού καταγράφεται καί διά τοῦ ἄγραφου ἠθικοῦ νόμου ἀλλά καί διά τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως στήν ἀνθρωπίνη ψυχή. Στήν σύγκρουση τῶν καθηκόντων τῶν ἰατρῶν καί τῶν ὑπευθύνων ὑγείας πού προκύπτει ἀναποδράστως ἀπό τίς διατάξεις τῆς παραγρ. 4 τοῦ ἄρθρου 304 τοῦ ΠΚ καί τίς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 2 παραγρ. 5 καί 31 τοῦ Ν. 3418/2005 «Κώδικας ἰατρικῆς δεοντολογίας», ἀσφαλῶς ὑπερτερεῖ ἡ πρόβλεψη τοῦ ἐν θέματι Κώδικος, διότι τά ζητήματα συγκρούσεως καθηκόντων ἐπιλύονται μέ σταθμίσεις καί ἀσφαλῶς ὑπέρτερο ἀγαθό, εἶναι ἡ διασφάλιση τῶν ἀρχῶν τῆς ἠθικῆς συνειδήσεως τοῦ ἰατροῦ, νά ἀρνηθεῖ νά συμμετάσχει καί νά συμπράξει στήν διάπραξη μιᾶς ἀμβλώσεως, χωρίς νά ὑφίσταται ἀναπότρεπτος κίνδυνος γιά τήν ζωή τῆς ἐγκύου, ἀπό τό κατασκευασμένο «δικαίωμα» τῆς γυναίκας στήν  ἐγωπαθῆ καί ἀμοραλιστική ἄμβλωση πού δολοφονεῖ ἕναν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ὑφίσταται ἐξ ἄκρας συλλήψεως σάν ψυχοσωματική ἑνότητα, συνδημιουργημένη ἀπό τόν Θεό καί τούς γονεῖς του.
Εἶναι τρομακτική καί ἄκρως διδακτική ἡ κυκλοφορηθεῖσα ρεαλιστική ταινία Silentscream(Σιωπηλή κραυγή)πού καταδεικνύει τόν τρόμο καί τήν ἀγωνία τοῦ ἐμβρύου, τοῦ ὁποίου ἐπιταχύνονται οἱ καρδιακοί παλμοί, ὅταν ἀντλαμβάνεται τόν μηχανισμό διαμελισμοῦ του καί ἀπορροφήσεώς του καί θά ἔπρεπε ὅλοι ὅσοι ὑποστηρίζουν τό κακούργημα τῶν ἀμβλώσεων καί οἱ γυναῖκες πού τό ἀποφασίζουν νά ὑποχρεώνονται πρίν τήν ἐνέργεια τους νά παρακολουθήσουν μέ τά μάτια ὁρθάνοιχτα αὐτήν τήν ταινία.

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Μεταθανάτια επιβίωση ή αληθινή αιώνια ζωή;



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 12η Ιουνίου 2017
ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ Ή ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ;
Η ζωή και ο θάνατος! Ιδού τα δύο μεγάλα μυστήρια για την κορωνίδα της δημιουργίας, τον άνθρωπο. Πιο είναι επί τέλους το νόημα της παρούσης ζωής; Ποιος είναι ο προορισμός μας; Τι υπάρχει πέραν του τάφου; Υπάρχει σκοπός στη ζωή μας ή ήρθαμε τυχαία στον κόσμο, ζούμε τυχαία και κάποια στιγμή θα πάψουμε να υπάρχουμε; Κάποιοι μας έφεραν σ’ αυτή τη ζωή, χωρίς να μας ρωτήσουν. Και από τότε που γεννηθήκαμε, είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε σ’ αυτό τον κόσμο, σ’ ένα κόσμο που είναι γεμάτος βάσανα, θλίψεις και πόνους, με τελική κατάληξη τον βιολογικό μας θάνατο.

Από τα πανάρχαια ακόμη χρόνια προβληματίστηκε ο άνθρωπος πάνω σ’ αυτά τα μεγάλα οντολογικά και υπαρξιακά ερωτήματα και προσπάθησε, μέσω των θρησκειών και του φιλοσοφικού στοχασμού, να δώσει αυθεντικές απαντήσεις. Αλλά και μέχρι σήμερα πολλοί άνθρωποι που έχουν φιλοσοφικές αναζητήσεις, και τολμούν να ανυψώσουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των πέρα από τα στενά βιολογικά πλαίσια της παρούσης ζωής, βασανίζονται με παρόμοια ερωτήματα. Όμως πέρα από την φιλοσοφία και την θρησκεία υπάρχουν και οι επιστήμες της Ιατρικής, της Γενετικής και της Βιοτεχνολογίας, που εμπλέκονται στο πρόβλημα της ζωής και του θανάτου, και φιλοδοξούν να δώσουν όχι απλά απαντήσεις, αλλά να καταργήσουν το θάνατο!

Αφορμή για το παρόν άρθρο μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα στο περιοδικό «ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ», με θέμα: «ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ; Ο ρόλος των θρησκειών Βουδισμός, Ισλάμ, Χριστιανισμός, της Νομικής και Ιατρικής». Πρόκειται για συνέντευξη που πήρε η δημοσιογράφος  κ. Άννα Μπαλλή από τρεις εκπροσώπους θρησκειών και της βιοηθικής. Από τον κ. Ναϊμ Ελγαντούρ, πρόεδρο της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδος, τον κ. Θωμά Μαστακούρη, Δικηγόρο – συγγραφέα, L.L.Μ. στην βιοηθική, τον κ. Μάκη Αχλαδιώτη, δάσκαλο του Βουδισμού, του Βουδιστικού Κέντρου Αθήνας και τον κ. Γεώργιο Κατσιμίγκα, Νοσηλευτή – Θεολόγο, οι οποίοι έδωσαν ο καθένας τη δική του άποψη στο ερώτημα του θανάτου και της μετά θάνατον ζωής. Η εν λόγω δημοσιογράφος, βαθιά επηρεασμένη από το πνεύμα του συγχρόνου θρησκευτικού συγκρητισμού και μη ικανοποιημένη από τις απαντήσεις που δίδει η Εκκλησία μας στα παρά πάνω ερωτήματα, καταφεύγει στο Ισλάμ, στον Βουδισμό και στις επιστήμες, για να έχει όπως νομίζει, μια σφαιρική εικόνα του θέματος, χωρίς ωστόσο να παραθεωρεί και την διδασκαλία της Εκκλησίας, την οποία τοποθετεί μαζί με τις άλλες θρησκείες.

Όπως και άλλες φορές τονίσαμε, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν είναι μια θρησκεία, όπως οι άλλες θρησκείες, έστω η καλλίτερη. Όλες οι θρησκείες αποτελούν κατ’ ουσίαν ανθρώπινα κατασκευάσματα, που εκφράζουν κατά κύριο λόγο ανθρώπινες υποκειμενικές επινοήσεις για τον Θεό, τον κόσμο και τον άνθρωπο, για τα παρόντα και τα έσχατα. Στον αντίποδα των θρησκειών βρίσκεται η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, η οποία δεν είναι ανθρώπινη ανακάλυψη, αλλά αποκάλυψη Θεού εν τω προσώπω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του σαρκωμένου Υιού και Λόγου του Θεού. Ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, όχι για να ιδρύσει μια ακόμη θρησκεία, αλλά για να επαναφέρει τον άνθρωπο στον αρχικό προορισμό, για τον οποίο τον έπλασε, να τον καταστήσει δηλαδή θείας φύσεως κοινωνό και μέτοχο της αληθινής και αιωνίου ζωής.

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ: Επιστολή-Απάντηση στην επιστολή του Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου



Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 13ῃ Ἰουνίου 2017
Πρὸς τὸν
Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην Ἀργολίδος
κ. Νεκτάριον
ΝΑΥΠΛΙΟ
Σεβασμιώτατε Ἅγιε Ἀργολίδος,
Ἔλαβα τὴν ἀπὸ 24/5/2017 ἐπιστολή Σας, τὴν ὁποία μελέτησα  μὲ προσοχὴ γιὰ νὰ μπορέσω νὰ καταλάβω ἄν εἶναι ἐλεγκτικὴ, ἄν εἶναι συμβουλευτικὴ ἤ ἄν εἶναι ὑβριστικὴ. Ὁμολογῶ ὅτι δὲν μπόρεσα νὰ καταλάβω τὸ χαρακτήρα της.

Ἐπίσης δὲν μπόρεσα νὰ καταλάβω τὰ κίνητρα τῆς ἀποστολῆς της, δηλαδή εἶστε προϊστάμενός μου καὶ δὲν τὸ γνωρίζω παρότι εἶμαι πολύ ἀρχαιότερος στήν Ἀρχιερωσύνη ἀπό Ἐσᾶς; Ἔχετε ἐπίσημη ἐξουσιοδότηση ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, τὴν κοινὴ προϊσταμένη μας Ἀρχή, γιὰ νὰ μὲ ἐλέγξετε; Γνωστοποιήσατε στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τὴν πρόθεσή Σας νὰ μοῦ ἀποστείλετε τὴ συγκεκριμένη ἐπιστολή; Ἔχετε ἐπωμισθεῖ τὴν εὐθύνη τῆς καθοδήγησής μου; Ἔχετε τὴν ἐντύπωση ὅτι ἡ ἐπισκοπική Σας ἰδιότητα Σᾶς νομιμοποιεῖ νὰ «πατρονάρετε» τοὺς «ἄτακτους» συνεπισκόπους Σας; Ποιὸς Σᾶς ἐξουσιοδοτεῖ νὰ μοῦ ἀπευθύνετε ἀνάλογο λόγο μὲ τὸ περιεχόμενο τῆς ἐπιστολῆς Σας καί μάλιστα νά τό δημοσιοποιεῖτε μέ τήν ὑποκριτικότατη ὑποσημείωση: «Τήν ἐπιστολή αὐτή δέν τήν δημοσιοποιῶ στά ΜΜΕ καί στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης παρά μόνο στούς συνεπισκόπους μας. Ἄν κυκλοφορήσει εὐρύτερα δέν θά εἶναι ἀπό μένα»; Ποιὸς εἶναι ὁ συνεπίσκοπός μας, ποὺ  εἶπε σὲ Σᾶς καὶ δὲν εἶχε τὸ θάρρος νὰ τὸ πεῖ σὲ μένα, ὅτι «δὲν ξέρουμε ἀπὸ ποῦ νὰ φυλαχτοῦμε καὶ μετὰ πῶς νὰ τὰ μαζέψουμε καὶ πῶς νὰ ἀπολογηθοῦμε»; Γιὰ ποιὸ πράγμα πασχίζουν νὰ προφυλαχτοῦν ἀπὸ μένα καὶ νὰ ἀπολογηθοῦν γιὰ μένα; Δὲν εἴχατε τὴν ὑποχρέωση νὰ εἶστε πιὸ σαφής;

Περὶ τὸ τέλος τῆς ἐπιστολῆς Σας μέ μία δήλωση πού ὄζει φασισμό μοῦ ἀπαγορεύετε τήν ἀπάντηση στό δεινό κατηγορητήριό Σας καί ὑπερβαίνετε καί αὐτόν τόν δίκαιο Κριτή τῆς παραβολῆς τῆς Κρίσεως, πού ἐπιτρέπει στούς ἐξ εὐωνύμων νά ἀπολογηθοῦν «Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;» (Ματθ. 25, 44) καί μετά ταῦτα αἰτιολογεῖ τήν ἔκδοσι τῆς καταδικαστικῆς ἀποφάσεως Του: «Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε». (Ματθ. 25, 45). Αὐτοαναγορευτήκατε σέ εἰσαγγελέα, ἀνακριτή, δικαστικό συμβούλιο, δικαστήριο χωρίς ἔνδικα μέσα καί ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα. Καί ὅλα αὐτά τά ἀποκαλεῖτε «λογομαχία». Εἰλικρινὰ παραξενεύομαι νὰ τὸ πιστέψω ὅτι Σᾶς ἀρέσει νὰ «ρίχνετε τὶς ρουκέτες» χωρὶς ἀντίλογο, χωρὶς διευκρινήσεις! Εἶστε σίγουρος ὅτι τὰ γράψατε ὅλα καλὰ καὶ δὲν χρήζουν διευκρινήσεων; Ἐγὼ ὅμως ἔχω ἄλλη ἄποψη καὶ τακτική, πιστεύω στὸν εἰλικρινῆ διάλογο καὶ τὸ ἔχω ἀποδείξει περίτρανα. Γι’ αὐτὸ συνέταξα αὐτὴ ἐδῶ τὴν ἀπαντητική μου ἐπιστολή, ὄχι βέβαια νὰ ἀπολογηθῶ σέ Ἐσᾶς, ἀλλὰ νὰ ἀποδείξω στούς ἀδελφούς μου στούς ὁποίους κοινοποιήσατε τό κείμενό Σας ὅτι μὲ ἀδικήσατε κατάφωρα. Ἤδη ἔχει δημοσιοποιηθεῖ ἡ «προσωπικὴ» ἐπιστολή Σας, σταλμένη σὲ 81 ἀντίγραφα σὲ ὅλες τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις τῆς Ἑλλάδος, καί κατά συνέπεια χρειάζεται νὰ δημοσιοποιήσω καὶ ἐγὼ τὶς ἐπ’ αὐτῆς διευκρινήσεις μου. Δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα;

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Το "Φιλειρηνικό" Ισλάμ και η κοινότητα Αχμαντίγια



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 19η Ιουνίου 2017
ΤΟ «ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΟ» ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΧΜΑΝΤΙΓΙΑ
Όπως έχουμε τονίσει σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας, ο ραγδαίως εξελισσόμενος θρησκευτικός συγκρητισμός, τον οποίο προωθεί ο Οικουμενισμός και οι σκοτεινές δυνάμεις της Νέας Εποχής δημιουργούν νέα θρησκευτικά μορφώματα, με στοιχεία των ήδη υπαρχόντων θρησκειών και πίστεων, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία της εφιαλτικής πανθρησκείας, της θρησκείας του Αντιχρίστου, η οποία θα είναι ένα δαιμονικό συμπίλημα των «θετικών» στοιχείων όλων των θρησκειών!

Παράλληλα με το ρεύμα του θρησκευτικού συγκρητισμού παρατηρείται στην εποχή μας μια πρωτοφανής αναζωπύρωση του Ισλαμισμού, αλλά και μια επικίνδυνη επεκτατική πορεία και διείσδυση του Ισλάμ στη Δύση, το οποίο φιλοδοξεί να κυριαρχήσει σ’ όλο την Ευρώπη και την Αμερική. Ένα πλήθος μουσουλμανικών οργανώσεων εργάζεται εντατικά αυτή τη στιγμή σ’ όλη την γηραιά ήπειρο, και προπαγανδίζει συστηματικά το Ισλάμ, το οποίο προσπαθεί να ωραιοποιήσει και να το παρουσιάσει ως δήθεν φιλειρηνικό. Προσπαθεί να πείσει τους δυτικούς ότι το Ισλάμ δήθεν εργάζεται για την παγκόσμια ειρήνη, η οποία είναι και το μεγάλο ζητούμενο της εποχής μας. Να «φορτώσει» τα φρικώδη εγκλήματα των συγχρόνων σφαγέων της ανθρωπότητας ισλαμιστών, σε δήθεν παρερμηνείες του Ισλάμ. Ωστόσο τα διδάγματα του Κορανίου είναι τόσο σαφή, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Ο Ορθόδοξος ελληνικός λαός, όπως και οι άλλοι Βαλκανικοί ορθόδοξοι λαοί, έχουν βιώσει πολύ καλά το «φιλειρηνικό» και «ανθρωπιστικό» Ισλάμ, τα διδάγματα του Κορανίου και το νόμο της Σαρία, για μισή σχεδόν χιλιετία, με τις εκατόμβες των νεκρών και τις χιλιάδες θυσίες των Νεομαρτύρων. Την «ειρήνη», την «ανθρωπιά» και το «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τα οποία απορρέουν από τις αρχές της ισλαμικής θρησκείας, βιώνουν στις μέρες μας εκατομμύρια χριστιανοί σε όλο τον κόσμο, ως φρίκη, όλεθρο και καταστροφή, πέραν πάσης λογικής, από τους «στρατιώτες του Αλλάχ»!  

Η ουτοπία των ειδωλολατρών Κώστας Γανωτής Φιλόλογος





Εκ των πρακτικών του Επιστημονικού συνεδρίου, με θέμα «Φαινόμενα Νεοειδωλολατρίας» Θεσσαλονίκης 25-27 Μαΐου 2003

Εταιρία Ορθοδόξων Σπουδών

Οι όψιμοι ειδωλολάτρες ή δωδεκαθεϊστές , όπως αποκαλούνται, που εμφανίστηκαν στην εποχή μας, δεν έχουν ούτε την απλοϊκότητα των λαϊκών παγανιστών ούτε την ωριμότητα των σοβαρών μελετητών της αρχαίας μας θρησκείας. Είναι συνήθως διανοούμενοι ή ψευτοδιανοούμενοι, που εκστασιάζονται και προκαλούν από ματαιοδοξία το κοινό αίσθημα.

Προβάλλουν την αρχαιολατρεία ως ελληνικότητα, γιατί συνήθως οι Βυζαντινοί τους ειδωλολάτρες τους αποκαλούσαν Έλληνες. Βέβαια οι περισσότεροι κάτοικοι της αυτοκρατορίας ήταν Έλληνες και όλοι ελλήνιζαν στην γλώσσα ή στην παιδεία, αλλά ο Ιουλιανός ο Παραβάτης ονόμασε για πρώτη φορά τους ειδωλολάτρες Έλληνες για να εκμεταλλευθεί το εθνικό αίσθημα υπέρ της θρησκείας των ειδώλων.

Πάντως τις αντικειμενικότερες συστάσεις για την επάρκεια της ειδωλολατρείας να ικανοποιήσει την θρησκευτική ανάγκη των ανθρώπων μόνο οι αρχαίοι μας πρόγονοι μπορούν να μας τις δώσουν. Οι αρχαιολάτρες ελκύονται από την ηθική ασυδοσία των θεών της αρχαιότητας και την γύμνια των αγαλμάτων και των άλλων παραστάσεων και φαντάζονται ότι νομιμοποιείται κατά κάποιον τρόπο η ακολασία με την αρχαία θρησκεία. Ξέρουμε όμως καλά ότι όλη αυτή η σαρκική ελευθεριότητα, η θρησκειοποίηση της ηδονής, δεν οδηγούσε σε σταθερή ευτυχία τους αρχαίους ειδωλολάτρες. Αυτό συμπεραίνει κανείς από τη Μυθολογία και την αρχαία  τραγωδία, όπου οι έρωτες  (που δεν υπερβαίνουν αυτό που εμείς ονομάζουμε σεξουαλισμό) οδηγούσαν πάντα στο έγκλημα και στο θάνατο. Και την ομοφυλοφιλία που θέλουν οι αρχαιολάτρες να την παρουσιάσουν ως νομιμοποιημένο και ηθικά ανεκτό θεσμό, η αρχαία Ελληνική Μυθολογία την περιλαμβάνει ανάμεσα στα ειδεχθή ανόσια έργα γι α ανθρώπους. Όλη η φρικτή υπόθεση του Οιδίποδα ξεκίνησε από ( και εξαιτίας) της τέτοιας διαστροφής του Λάιου. Και το θύμα του ο Χρύσσιπος αναφέρεται ότι αυτοκτόνησε από ντροπή.

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, o Ορέστης και η Υπατία



Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας και οι σχέσεις του με τον έπαρχο Ορέστη και τη Φιλόσοφο Υπατία
Ειρήνης Αρτέμη
Πτ. Θεολογίας -Φιλολογία Πανεπιστημίου Αθηνών
Mphil
Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
υπ. διδάκτορος Θεολογίας  Πανεπιστημίου Αθηνών
Στην εργασία αυτή θα αναφερθούμε στις σχέσεις ενός σπουδαίου πατρός της αρχαίας Εκκλησίας του πατριάρχη Κυρίλλου Αλεξανδρείας με δύο εξέχοντα πρόσωπα της πόλεως της Αλεξάνδρειας, τον έπαρχο Ορέστη και τη φιλόσοφο Υπατία.
Ο ιερός Κύριλλος υπήρξε σημαντική μορφή για την εποχή του. Άσκησε πολύ μεγάλη επίδραση τόσο στον εκκλησιαστικό βίο όσο και στη διαμόφωση της χριστιανικής διδασκαλίας και κυρίως στη διατύπωση του χριστολογικού δόγματος τον 5 αι. Για τη ζωή του ιερού πατρός λίγα πράγματα είναι γνωστά. Γνωρίζουμε ότι γεννήθηκε μεταξύ του 370 με 380 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια. Την ακριβή ημερομηνία της γεννήσεώς του δεν έχουμε τη δυνατότητα να τη γνωρίζουμε. Καταγόταν από εύπορη ελληνική οικογένεια της πόλεως της Αλεξάνδρειας, αν και συχνά ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριος τον αποκαλεί «Αιγύπτιον», δηλαδή αυτόν που κατάγεται από την Αίγυπτο[1], με σκοπό να τον χλευάσει.
Θείος του υπήρξε ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος, άνδρας δυναμικός και εύστροφος, τον οποίο ο Κύριλλος πάντοτε τον ανέφερε με ευγνωμοσύνη και αγάπη[2]. Μεγάλωσε λοιπόν, ο Κύριλλος μέσα σε ένα περιβάλλον, το οποίο του προσέφερε τη δυνατότητα να λάβει ευρεία και επιμελημένη εκπαίδευση αλλά και να συναναστραφεί με εξέχοντα πρόσωπα της αλεξανδρινής κοινωνίας, τόσο της πολιτικής όσο και της εκκλησιαστικής σκηνής.
Σπούδασε στη φημισμένη Σχολή της Αλεξάνδρειας με διδάσκαλο το Δίδυμο τον Τυφλό[3] και παρακολούθησε μαθήματα της περίφημου αλεξανδρινής φιλοσόφου - μαθηματικού Υπατίας[4]. Οι γνώσεις του επλουτίζονταν συνέχεια από τη μελέτη συγγραμμάτων σπουδαίων χριστιανών συγγραφέων, πατέρων της Εκκλησίας, όπως ήταν ο Μέγας Αθανάσιος[5], οι Καππαδόκες Πατέρες[6] κ.α., αλλά και συγγραμμάτων συγγραφέων της θύραθεν φιλολογίας. Παράλληλα γαλουχήθηκε θεολογικά στην έρημο κάτω από την απεριόριστη φροντίδα των ζηλωτών μοναχών της Νιτρίας, κοντά στους οποίους πέρασε πέντε ολόκληρα χρόνια. Αυτοί πιθανόν του ενέπνευσαν τον πύρινο και ανυπόμονο ζήλο, που χαρακτηρίζει τον Κύριλλο σε όλη τη διάρκεια του βίου του[7].
Μετά την κοίμηση του θείου του, αναμετράται με τον αρχιδιάκονο Τιμόθεο για τον πατριαρχικό θρόνο. Στην αναμέτρηση αυτή βγαίνει νικητής και ανέρχεται στον πατριαρχικό θώκο της Αλεξανδρείας στις 18 Οκτωβρίου του 412[8]. Ως νέος Αρχιεπίσκοπος, καυτηριάζει με δριμύτητα την κοινωνική ανισότητα και την αναλγησία των πλουσίων. Ψέγει την πολιτική εξουσία για την ανοχή της σε φαινόμενα αδικιών έναντι των φτωχών, σε απάτες, επιορκίες, σε φαινόμενα έκλυτου βίου[9]. Δε διστάζει να εναντιωθεί σε ένα πολιτικό κατεστημένο, το οποίο οδηγεί τους πολίτες της Αλεξάνδρειας και γενικότερα της Αιγύπτου σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης και που οξύνει την κοινωνική ανισότητα μεταξύ πλούσιων και φτωχών.
Αρχικός στόχος του ήταν η καταπολέμηση όλων όσων αποτελούσαν κίνδυνο για την εδραιωμένη πια χριστιανική Εκκλησία[10]. Στο σημείο αυτό κατηγορήθηκε από πολλούς αντιπάλους τους ως αλαζόνας, σκληρός και ματαιόφρονος άνθρωπος, κάτι όμως που καταρρίπτεται αν μελετήσει κάποιος προσεκτικά την όλη δημόσια δράση του. Σκοπός του ήταν η θωράκιση της Εκκλησίας από οποιαδήποτε απειλή, η οποία θα κλώνιζε τους πιστούς και όχι τα θεμέλιά της, γιατί Εκείνη έχοντας ως κεφαλή τον ενσαρκωμένο θείο Λόγο είναι προορισμένη να ζήσει εις τους αιώνας και «Πύλαι άδου ου κατασχύνουσι»[11]. Πολέμησε με πάθος υπολείμματα παλαιοτέρων αιρέσεων όπως οι Νοβατιανοί[12], οι Αρειανοί[13], οι οπαδοί του Μαρκίωνα[14], του μοναρχιανού Παύλου Σαμοσατέα[15]. Σχετικά μάλιστα με τους Νοβατιανούς ένας εκπρόσωπός τους ο ιστορικός Σωκράτης γράφει: «Ευθέως ουν Κύριλλος τας εν Αλεξανδρεία Ναυατιανών εκκλησίας αποκλείσας, πάντα μεν τα ιερά κειμήλια έλαβε, το δε επίσκοπον αυτών Θεόπεμπτον, πάντων ων είχε αφείλετο»[16].

Εξωχριστιανικές μαρτυρίες τού 1ου και τού 2ου αιώνα για τον Χριστό



Κάποιοι που νομίζουν ότι έχουν συμφέρον να βγάλουν τον Χριστό ανύπαρκτο, αναπαράγουν διάφορες αντιστόρητες δηλώσεις, ότι δήθεν ο Χριστός δεν μαρτυρείται από εξωχριστιανικές πηγές. Στη συνέχεια, θα παρουσιάσουμε στοιχεία, για τέτοιες εξωχριστιανικές πηγές, που διασώθηκαν.

    Η σπανιότητα των μαρτυριών

    Εξωχριστιανικές πηγές δύο αιώνων

    1. Φλάβιος Ιώσηπος

    2. Πόντιος Πιλάτος

    3. Θαλλός

    4. Μαρα Βαρ Σεραπίων

    5. Τάκιτος

    6. Σουετώνιος

    7. Πλίνιος ο Νεώτερος

    Συγγραφείς τού 2ου αιώνα

    8. Νουμήνιος

    9. Φλέγων

    10. Γαληνός

    11. Λουκιανός

    12. Κέλσος

    13. Μαρτυρίες αιρετικών

    14. Ραβινική φιλολογία


Η σπανιότητα των μαρτυριών

Πριν αναφερθούν τις εξωχριστιανικές μαρτυρίες για την ιστορικότητα του προσώπου του Ιησού Χριστού αξίζει να γίνει ένα σχόλιο για το πλήθος των μαρτυριών αυτών.

Είναι λοιπόν αυτές λίγες. Παρά το γεγονός ότι τα κεντρικά γεγονότα του βίου του Χριστού και των αρχών της Εκκλησίας Του, όπως αυτά μαρτυρούνται στις εξωχριστιανικές πηγές, είναι αρκετά ευκρινή, οι μαρτυρίες αυτές, είναι λίγες. Αν όμως μελετήσει κάποιος τα πράγματα προσεκτικότερα θα δει πως τελικά το περίεργο δεν είναι η σπανιότητα των αναφορών στον Ιησού αλλά το ότι οι σύγχρονοί του, μη χριστιανοί συγγραφείς, έκριναν το έργο του Χριστού άξιο κάποιας μνείας, έστω και περιορισμένης.

Η Εξήγηση είναι, ότι στην εποχή κατά την οποία εμφανίστηκε ο Χριστιανισμός, οι θρησκευτικές εν γένει υποθέσεις, ελάχιστα προκαλούσαν το ενδιαφέρον των φιλοσόφων και της λόγιας τάξης γενικά. Οι διανοούμενοι τότε,  θεωρούσαν σύμφωνα με τον Γίββωνα, (αλλά και τα λόγια του ιδίου του Χριστού), όλες τις θρησκείες εξ ίσου ψευδείς. Και μπορεί εξωτερικά να συμμορφωνόντουσαν με τις αξιώσεις τους, εσωτερικά όμως δεν είχαν απλώς κλονιστεί αλλά απιστούσαν εντελώς  σε αυτές. Κυρίως η προσοχή των συγγραφέων τότε στρεφόταν σε γεγονότα πολιτικά, ενώ τα  φαινόμενα της ιστορίας του πολιτισμού βρίσκονταν σε δεύτερη θέση.

Αν όμως κάθε θρησκεία άφηνε τους συγγραφείς εκείνους αδιάφορους, η θρησκεία των Ιουδαίων προκαλούσε  την αποστροφή και την περιφρόνησή τους, περισσότερο από κάθε τι άλλο. Και αυτό γιατί την εποχή εκείνη για τους περισσότερους ο μεν Θεός των Ιουδαίων ήταν ον παράδοξο ακατανόητο και εντελώς ξένο, οι δε Ιουδαίοι ήταν λαός μισητός και άξιος περιφρόνησης και έχθρας μεταξύ των εθνικών. Κατά φυσική συνέπεια λοιπόν και ο Χριστιανισμός που γεννήθηκε στους κόλπους του Ιουδαϊσμού δεν μπορούσε να προκαλέσει το ενδιαφέρων των εθνικών συγγραφέων. Άλλωστε αρχικά θεωρήθηκε ως μία απλώς αίρεση ανάμεσα σε όλες τις άλλες αιρέσεις του Ιουδαϊσμού που σε μεγάλο αριθμό είχαν αναπτυχθεί τότε, και οι οποίες λόγω των μεταξύ τους ερίδων, των αποκρουστικών συνηθειών τους και των τελετών τους ήταν αδύνατο να προκαλέσουν σοβαρό ενδιαφέρον κανενός ειδωλολάτρη παρατηρητή.

Οι ιστορικές ανακρίβειες της ταινίας «AGORA» του Αλεχάντρο Αμεναμπάρ




Της Ειρήνης Α. Αρτέμη  - Πτ. Θεολογίας - Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Mphil Θεολογίας Παν. Αθηνών, υπ. διδάκτορος Θεολογίας του Παν. Αθηνών

Η ταινία «Agora» διαπραγματεύεται τη ζωή της Αλεξανδρινής φιλοσόφου Υπατίας μέσα στην ταραγμένη περίοδο του τέλους του 4ου αιώνα και αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Αρχικά πρέπει να σημειωθεί ότι ο Αλεχάντρο Αμεναμπάρ, σκηνοθέτης της ταινίας είναι άθεος. Κατά δική του ομολογία γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε μία χριστιανική οικογένεια, μετά έγινε αγνωστικιστής και στη συνέχεια άθεος. Αυτό σημειώνεται, για να γίνει κατανοητο, γιατί ενώ φαίνεται ότι η ταινία επιφανειακά δεν στρέφεται εναντίον της χριστιανικής θρησκείας, στην πραγματικότητα παρουσιάζει τους χριστιανούς φονταμενταλιστές, σκοταδιστές, αδαεις, φανατικούς και τελειώνει αφήνοντας υπονοούμενο ότι ένας σημαντικός άγιος του Χριστιανισμού, ο Κύριλλος πατριάρχης Αλεξανδρείας, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας φανατικός κληρικός και ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της Υπατίας.

Βασική ιστορική πηγή για την ανασκευή των ανακριβειών της ταινίας είναι το έργο του ιστορικού Σωκράτους του Σχολαστικού «Εκκλησιαστική Ιστορία». Αυτός έζησε την ίδια περίοδο με τον Κύριλλο Αλεξανδρείας. Τα γραφόμενά του έχουν μεγάλη βαρύτητα, γιατί ο Σωκράτης ανήκε στην αίρεση των Νοβατιανών. Τους τελευταίους πολέμησε με πάθος ο Κύριλλος [1]. Στην αρχή της ταινίας παρουσιάζονται οι ειδωλολάτρες να προκαλούν με τα λόγια τους χριστιανούς και εκείνοι να τους επιτίθενται. Σύμφωνα με το Σωκράτη το Σχολαστικό, ο Θεόφιλος πατριάρχης Αλεξανδρείας και θείος του Κυρίλλου είχε πάρει αυστηρά μέτρα εναντίον τους και κατέστρεψε το Σεράπειον και το Μίθρειον. Η αιτία ήταν ότι οι ειδωλολάτρες επιτίθεντο στους χριστιανούς, για το λόγο αυτό οι πρώτοι φοβούνταν την οργή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β´[2] .

Αν και στην ταινία ο Θέων, πατέρας της Υπατίας και σπουδαίος μαθηματικός, τραυματίζεται κατά την καταστροφή του Σεραπείονος ιερού και αργότερα εξαιτίας αυτού του τραύματος πεθαίνει. Στην πραγματικότητα το γεγονός της αιτίας του θανάτου του Θέωνος είναι άγνωστο. Ο θάνατός του πιθανολογείται γύρω στο 405 μ.Χ. Η αιτία για να προσέλθουν πολλοί ειδωλολάτρες στους κόλπους του Χριστιανισμού κατά την ταινία υπήρξε η σκληρή στάση του πατριάρχη Θεοφίλου. Στην πραγματικότητα, όμως, στο Σεράπειον ιερό βρισκόταν άγαλμα που στη βάση του υπήρχε το σύμβολο του Σταυρού. Αυτό έγινε αιτία πολλοί ειδωλολάτρες να πιστέψουν και να βαπτισθούν χριστιανοί[3].

Η Γυναίκα



Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

  Του Ι. Ταχού

πηγή: http://www.arhaioplixia.org/

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Αναφέρουν ορισμένοι την φράση του απ. Παύλου ότι η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον άνδρα, και τη φέρνουν ως παράδειγμα ανισότητας της γυναίκας στον Χριστιανισμό. Όμως αυτό ο απ. Παύλος το δικαιολογεί αλλού λέγοντας: «υποτασσομένας τοις ιδίοις ανδράσιν, ίνα μή ο λόγος του Θεου βλασφημήται» (Προς Τίτον, 2, 5). Δηλαδή, να υποτάσσονται, για να μην τις θεωρούν οι εκτός Εκκλησίας, οι ειδωλολάτρες του καιρού εκείνου αυθάδεις και σχηματίσουν έτσι αρνητική εντύπωση για το Χριστιανισμό. Διότι, όσο και αν το συγκαλύπτουν οι νεοπαγανιστές, η αντίληψη περί της ευπρεπούς γυναίκας ανάμεσα στους ειδωλολάτρες ήταν αυτή που καταγράφει ο Πλούταρχος:  «υποτάττουσαι μεν γαρ εαυτάς τοις ανδράσιν επαινουνται, κρατειν δε βουλόμεναι μάλλον των κρατουμένων ασχημονουσι» (Πλούταρχου, Γαμικά παραγγέλματα, 33 (142e), δηλαδή «Αν υποτάσσονται στους άντρες, επαινούνται, αν θέλουν να έχουν την εξουσία, είναι πιο αξιολύπητες απ' αυτούς που εξουσιάζουν».

Οι Νεοπαγανιστές κατηγορούν τους τότε Χριστιανούς, επειδή προσαρμόζονταν εξωτερικά στις αντιλήψεις των τότε ειδωλολατρών -  αυτών που έχουν οι Νεοπαγανιστές ως πρότυπο! Αν πάλι ο Παύλος έλεγε τα αντίθετα, οι τοτινοί ειδωλολάτρες θα κατηγορούσαν τους Χριστιανούς ότι δίνουν εξουσίες στη γυναίκα ανάρμοστες προς την φύση της. Αλλά ο Παύλος ζητώντας να γίνουν σεβαστές οι κοινωνικές συνθήκες για λόγους προσαρμογής στην τότε κοινωνία, έλεγε και αυτό που ξεχνάν οι νεοπαγανιστές: «ουκ ενι Ιουδαίος ουδέ Ελλην, ουκ ενι δουλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν καί θύλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού (Πρός Γαλάτας Επιστολή 3, 28). Και στο κάτω-κάτω δεν είναι υποχρέωση αποκλειστικά της γυναίκας να υποτάσσεται. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος λέει στους χριστιανούς ότι πρέπει να είναι «υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστου» (Προς Εφεσίους 5,  21). Δηλαδή όχι μόνο οι γυναίκες οφείλουν υποταγή στους άνδρες, αλλά και οι άνδρες στις γυναίκες.

Όταν ο Παύλος λέει ότι η γυναίκα πρέπει να σιωπά και να μην διδάσκει, μιλάει για δημόσιο κήρυγμα εντός της εκκλησίας, στις συναθροίσεις των πιστών. Εκτός των συναθροίσεων όμως, όπως φαίνεται από την Καινή Διαθήκη, υπάρχουν πολλές γυναίκες απόστολοι και κήρυκες του Χριστιανισμού στους παγανιστές. Πολλές γυναίκες διέπρεψαν διδάσκοντας το Ευαγγέλιο, όπως η διάκονος Φοίβη της Εκκλησίας των Κεγχρέων (Προς Ρωμαίους 16, 1-2), η «συνεργός» του Παύλου Πρισκίλλα που κατήχησε ακόμη και τον Απολλώ (Πράξεις 18, 24-26˙ Προς Ρωμαίους 16, 3-4˙ Α' Προς Κορινθίους 16, 19), η «επίσημη εν τοις αποστόλοις» Ιουνία (Προς Ρωμαίους 16, 7), η Μαριάμ (Προς Ρωμαίους 16,  6), η Τρύφαινα, η Τρυφώσα, η Περσίς (Προς Ρωμαίους 16, 12), η Ιουλία (Προς Ρωμαίους 16, 15), η Ευοδία, η Συντύχη (Προς Φιλιππησίους 4, 2-3), η Απφία (Προς Φιλήμονα, 2) και η Λυδία (Πράξεις 16, 14). Άλλο λοιπόν το κήρυγμα εντός του ναού κι άλλο το εκτός του ναού. Η ύπαρξη «προφήτιδων» εντός της Εκκλησίας αποδεικνύεται από το Α' Κορινθίους 11, 5. Σίγουρα ο Παύλος λέει ότι ο άνδρας είναι η κεφαλή της γυναίκας. Αλλά αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια. Γιατί ο απόστολος Παύλος δεν λέει μόνο το παραπάνω εδάφιο, το οποίο είναι το μόνο που γνωρίζουν οι.. αντιπαυλικοί κατήγοροι της Εκκλησίας, αλλά κι αυτά.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Ε΄ και η επανάσταση



O ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε' ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η κατασυκοφάντηση του ΣΩΤΗΡΑ των Ελλήνων

Ξένοι των Ελληνικών ιδανικών, και αμέτοχοι της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, οι Νεοπαγανιστές κατηγορούν τον άγιο Γρηγόριο τον Ε΄ για προδοσία, και συμμαχία με τους Τούρκους. Αυτόν που σκότωσαν οι Τούρκοι μαρτυρικά, επειδή βοήθησε το έθνος στην απελευθέρωσή του! Αυτόν που οι απελευθερωμένοι Χριστιανοί Έλληνες, δήλωσαν ότι αναγνωρίζουν ως ΑΓΙΟ και ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ.
Παράλληλα, στα παρακάτω ντοκουμέντα, θα γίνει εμφανές, ότι η επανάσταση του 1821, δεν ήταν η επανάσταση ενός άθρησκου Ελληνικού έθνους. Αντίθετα, ήταν επανάσταση των Χριστιανών, ενάντια στους Μουσουλμάνους δυνάστες. Κάτι που πρέπει να σκεφθούν όλοι αυτοί που ζητούν να απογυμνώσουν την Ελλάδα από το Χριστό.
*******
Φανατικοί ιδεολογικοί ψευδοκατήγοροι

Οι εχθροί της εκκλησίας χαλάνε τον κόσμο, φωνάζοντας ότι ο Πατριάρχης ήταν ο χειρότερος «Τουρκόφιλος», «μισέλληνας», «προδότης του γένους» κλπ., αφού αφόρισε την Επανάσταση και ιδίως τους πρώτους ηγέτες της Αλέξανδρο Υψηλάντη και Μιχαήλ Σούτσο.

Και το μεν αφοριστικό είναι αυθεντικό. Γεννάται όμως το ερώτημα: Το αξιολογούν οι κατήγοροι σωστά; Και το ερώτημα γίνεται πιο σοβαρό όταν βλέπουμε τους Έλληνες, τόσες γενεές, και μάλιστα τους ίδιους τους αφορισμένους, να το αξιολογούν εντελώς διαφορετικά. Και γι’ αυτό τον τιμούν σαν την ιερότερη εθνική μορφή. Και του έστησαν ανδριάντα στο Πανεπιστήμιο.


Περί της σωστής αξιολόγησης του θέματος αυτού, απάντηση πρέπει να δώσει όχι η ιδεολογία, αλλά τα ιστορικά δεδομένα. Γιατί αυτοί που κατηγορούν τον άγιο, το κάνουν μόνο και μόνο από αντιχριστιανική προκατάληψη, και μίσος για τον Χριστιανισμό, και όχι για ιστορικούς λόγους.

Ας δούμε λοιπόν ένα - ένα τα γεγονότα, για να βγάλουμε στο τέλος ένα καθαρό συμπέρασμα, πέρα από τις ιδεολογικές φωνασκίες των εχθρών της Εκκλησίας.


Τα ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης


1. Λίγα χρόνια πριν από το 1821 είχε συσταθεί με πρωτοβουλία του Τσάρου Αλεξάνδρου Παύλοβιτς η περίφημη Ιερή Συμμαχία, που στόχο είχε την πρόληψη και καταστολή κάθε επανάστασης. Μετείχαν: Ρωσία, Αυστρία, Αγγλία, Γαλλία, κλπ. Κόκκινο πανί για την Ιερή Συμμαχία ήταν οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης.

Συμπέρασμα πρώτο: Κάθε επανάσταση, ακόμη και η πιο καλά οργανωμένη, κινδύνευε να αποτύχει λόγω εχθρικότητας των τότε μεγάλων δυνάμεων.


2. Η Ελληνική Επανάσταση ευθύς εξ αρχής στιγματίστηκε, διότι φαινόταν έντονη η επίδραση των αρχών της Γαλλικής Επαναστάσεως. Και το κίνημα του Ρήγα, και η οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας και ο τρόπος διακυβέρνησης του Μοριά, έκαναν ακόμη και σε τυφλό φανερή την γαλλική επίδραση.


Συμπέρασμα δεύτερο: Η Ελληνική Επανάσταση ήταν βέβαιο, ότι εκτός από την οργή του Σουλτάνου θα αντιμετώπιζε και την μήνη των τότε υπερδυνάμεων.


3. Η Επανάσταση του Αλέξανδρου Υψηλάντη στην Βλαχία εξόργισε τον Σουλτάνο σε αφάνταστο βαθμό, διότι:


α)
ο αρχηγός της ήταν πρίγκιπας της Ρωσίας.

Η αλήθεια για την Υπατία



Η αλήθεια για την Υπατία
1ο μέρος: Η αληθινή ιστορία τής Υπατίας
πηγή:http://www.oodegr.com/
neopaganismos/diogmoi/ypatia1.htm
Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, έχει κατασυκοφαντηθεί στη Δύση από πολλούς αστήρικτους δήθεν ιστορικούς, και τον τελευταίο καιρό συκοφαντείται ειδικά στην Ελλάδα, από τους ειδωλολάτρες, τους αθεϊστές και ακραίες Προτε- σταντικές ομάδες. Όμως η άδικη και κακόβουλη επίθεση κατά του αγίου, θα φανεί από τα στοιχεία που θα παραθέσουμε στη συνέχεια.
Ο άγιος Κύριλλος κατηγορείται από διαφόρους ανιστόρητους ως υπεύθυνος για την απάνθρωπη ΠΟΛΙΤΙΚΗ δολοφονία μας διάσημης φιλοσόφου, που ονομαζόταν Υπατία, το 415 Κ.Χ. Προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως "φονιά" χωρίς καμία απολύτως απόδειξη, απλούστατα γιατί δεν υπάρχει! Δεν θα αγνοήσουμε όμως την πρόκληση αυτή, γιατί αν και δεν υπάρχουν στοιχεία εναντίον τού αγίου Κυρίλλου, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ. Θα παραθέσουμε λοιπόν τις ιστορικές αποδείξεις τής περιόδου εκείνης, με τα γεγονότα τής Αλεξάνδρειας γύρω από το φόνο τής Υπατίας.
Εδώ θα γίνει ένα ξεκαθάρισμα των γεγονότων που οδήγησαν στον άδικο χαμό μιας φιλοσόφου, της ονομαστής Υπατίας. Ο φόνος τής Υπατίας, βαρύνει αποκλειστικά τους αυτουργούς του εγκλήματος.
Οι άστοχες «βολές» κάποιων νέο - Εθνικών που θέλουν να μπλέξουν τον Άγιο Κύριλλο σε αυτά τα γεγονότα δεν ευσταθούν ιστορικώς. Το γιατί θα το δείτε παρακάτω. Το δυστυχέστερο πάντως είναι ότι ο χαμός της Υπατίας δεν ήταν ο μόνος εκείνης της περιόδου. Τα πνεύματα ήσαν «αναμμένα» στην Αλεξάνδρεια, σε αυτήν την πόλη που ανακατεύονταν διάφοροι πληθυσμοί με διαφορετικές κουλτούρες. Εθνικοί, Ορθόδοξοι, Μονοφυσίτες, Ιουδαίοι κ.α.
Διάδοχος του Πατριάρχη Θεόφιλου αναγορεύθηκε ο ανεψιός αυτού Κύριλλος, αρχιερέας από το έτος 412 μέχρι του θανάτου του το 444. Από την στιγμή της εκλογής του καταπολέμησε τους εν Αλεξάνδρεια Νοβατιανούς και τους Ιουδαίους (Σωκράτης 7, 7-13). Παρά τα επί Θεοφίλου συμβάντα,  στην Αλεξάνδρεια υπήρχαν ακόμη αρκετοί Εθνικοί και στον Κάνωπο. Ο Άγιος Κύριλλος μετακόμισε εκεί (Αμπουκύρ) τα λείψανα των μαρτύρων Κύρου και Ιωάννου και τοποθέτησε αυτά στον υπό του Θεοφίλου ανεγερθέντα ναό των Ευαγγελιστών. Έκτοτε μέγα προσκύνημα απέβη ο ναός αυτός. Εκεί συνεχώς ο Κύριλλος τελούσε την θεία λειτουργία και κήρυττε τον θείο λόγο. Η ειδωλολατρεία εξαφανίστηκε από τον Κάνωπο.
Αλλά στην Αλεξάνδρεια οι Εθνικοί στηρίζονταν στη φιλόσοφο Υπατία, θυγατέρα του φιλοσόφου Θέωνος, που προκαλούσε όλη την προσοχή της πόλεως με την σοφία της. Ο Συνέσιος διαπρεπής επίσκοπος Πτολεμαΐδας έγραφε επιστολές προς αυτήν, μαρτυρώντας τον γενικό θαυμασμό προς την σοφή αυτή γυναίκα. Υπήρχαν όμως και πολλοί Χριστιανοί, που έβλεπαν την Υπατία δυσμενώς. Πολυάριθμοι δε ήταν και οι Ιουδαίοι στην Αλεξάνδρεια και διάφορα μέτρα του Κύριλλου κατ΄ αυτών εύρισκαν αντιμέτωπο τον τότε έπαρχο της Αλεξάνδρειας Ορέστη, ο οποίος διέκειτο εχθρικά προς τον ιεράρχη.

Κωνσταντίνος ο Μέγας και η ιστορική αλήθεια Του π. Γ. Δ. Μεταλληνού, τ. Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπ. Αθηνών



ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Του π. Γ. Δ. Μεταλληνού, τ. Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπ. Αθηνών
Πηγή: Απομαγνητοφωνημένη ομιλία: Κωνσταντίνος ο Μέγας και η ιστορική αλήθεια
Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ξεσκεπάζει μια Δυτικόφερτη συνωμοσία των αρχαίων Παγανιστών, την οποία συνεχίζουν να συντηρούν σε συνεργασία Νεοπαγανιστές και Προτεστάντες!
********
Η εορτή του αγίου Κωνσταντίνου και της μητέρας του, της αγίας Ελένης, που είχαμε πριν από δύο μέρες, επικαιροποιεί το θέμα το οποίον εξαγγείλατε προηγουμένως.
Η σωστή χρήση των πηγών
Είναι γεγονός ότι η στάση των ιστορικών απέναντι στο Μέγα Κωνσταντίνο είναι αντιφατική. Για άλλους υπήρξε μέγα αίνιγμα ή στυγνός δολοφόνος και καιροσκόπος, για άλλους δε, το μέγα θαύμα της ιστορίας. Αυτό συμβαίνει διότι επικρατούν συνήθως ιδεολογικά κριτήρια και παραταξιακές εκτιμήσεις ερήμην των πηγών. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο χώρο της ιστορίας, που οδηγεί αυτόχρημα στην αυτοκατάργηση του ιστορικού και των ερευνών του, είναι η χρησιμοποίηση της ιστορίας με οποιεσδήποτε διασκευές της κατά το δοκούν, ώστε να χρησιμοποιείται για να αποδειχθούν πράγματα που ιστορικά δεν θεμελιώνονται. Ένα άλλο επίσης πρόβλημα είναι όχι μόνον η ιδεολογική χρήση της ιστορίας και των πηγών ακόμη, αλλά είναι και ο ιστορικός αναχρονισμός. Να επιχειρούνται δηλαδή ερμηνευτικές προσβάσεις στα ιστορικά γεγονότα και στα ιστορικά πρόσωπα μέσα από κρίσεις και προϋποθέσεις του παρόντος, του οποιουδήποτε παρόντος. Γνωρίζετε ασφαλώς όλοι ότι όταν συντάσσει κανείς μια ιστορική διατριβή και μάλιστα αν είναι διδακτορική διατριβή που είναι η σημαντικότερη εργασία ενός επιστήμονος, παραθέτει ένα εισαγωγικό ή πρώτο κεφάλαιο που αναφέρεται στην εποχή μέσα στην οποία τοποθετούνται τα θέματα με τα οποία ασχολείται. Αυτή η τοποθέτησις είναι απολύτως αναγκαία, σφαιρική από πάσης πλευράς τοποθέτηση, για να μπορεί κανείς τα συμπεράσματα τα οποία θα συναγάγει, να τα τεκμηριώνει και μάλιστα κατά τρόπον αναμφισβήτητον. Ο ιστορικός αναχρονισμός και η ιδεολογική χρήση της ιστορίας, επαναλαμβάνω, είναι από τις μεγαλύτερες αρρώστιες των ασχολουμένων με την ιστορία, στην εποχή μας περισσότερο. Επίσης, είναι δυνατόν, να στοχάζεται κανείς εις τα ιστορικά γεγονότα ερήμην των πηγών. Αυτό είναι μυθιστόρημα, δεν είναι ιστορία. Μυθιστόρημα σημαίνει, ή ιστορικό ρομάντσο ακόμη, σημαίνει ότι χρησιμοποιεί κανείς κάποια γεγονότα τα οποία έστω, στηρίζονται στις πηγές και τα συνδέει με έναν αυθαίρετο τρόπο. Αυτό ακριβώς είναι πάλι άλλη νόσος της ιστορικής επιστήμης. Ο μακαρίτης, ο μέχρι του θανάτου του πατριάρχης των εκκλησιαστικών ιστορικών στον τόπο μας, ο Απόστολος Βακαλόπουλος, μ' ένα κλασικό έργο που μας έδωσε για την ιστορία, πολύτομο, του νέου ελληνισμού, αναγκάζεται να απολογηθεί στην επανέκδοση του πρώτου και δευτέρου τόμου και να πει το εξής, ότι «με κατηγορείτε διότι δεν στοχάζομαι επί των γεγονότων, αλλά νομίζω ότι επιστήμη είναι πρώτον η έρευνα και η παρουσίαση των πηγών αναλυτικά, κριτικά, και εν συνεχεία ο στοχασμός. Αφήστε με λοιπόν εγώ να ασχοληθώ με τις πηγές», έλεγε ο Βακαλόπουλος, «και εν συνεχεία σεις, κάμνετε τους στοχασμούς σας».
Επαναλαμβάνω λοιπόν, ιδεολογική χρήση της ιστορίας, ιστορικός αναχρονισμός, παραταξιακή νοοτροπία, και εν συνεχεία ανέρειστος, αθεμελίωτος στοχασμός, καταργούν τον ιστορικό και την έρευνά του.

Ποιοί αδικούν πραγματικά την Αρχαία Ελλάδα; Λάμπρου Σκόντζου Θεολόγου-Καθηγητού



ΠΟΙΟΙ ΑΔΙΚΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ;
 Λάμπρου Σκόντζου
Θεολόγου-Καθηγητού
Από το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 61
 Ζούμε δυστυχώς στην εποχή των με­γάλων ανατροπών και συνάμα των πρω­τόγνωρων εκτροπών. Προαιώνια και πα­νανθρώπινα συστήματα άξιων τίθενται για πρώτη φορά τόσο επιτακτικά σε αμφισβήτηση και επιχειρείται η προβολή νεοφανών ιδεών και αντιλήψεων, όπως οι αρχές και τα διδάγματα του διαβόητου αποκρυφιστικού πλέγματος της «Νέας Εποχής». Για να επιταχυνθεί η πνευματική σύγχυση του συγχρόνου άνθρωπου και να γίνουν πιο «εύπεπτες» οι νεοεποχίτικες δοξασίες επιχειρείται η ανάδυση αρχαίων ξεχασμένων πνευματικών και θρησκευ­τικών απορριμμάτων, τα οποία η ιστορία είχε θέσει στο περιθώριο εδώ και πολλούς αιώνες. Ο σύγχρονος αποκρυφιστικός κυ­κεώνας χρειάζεται επειγόντως δεκανίκια, τα οποία αναζητεί στον πρωτογονισμό των αρχαίων παγανιστικών θρησκευμά­των, και τα οποία «βαπτίζει» ως «λαμπρές θρησκείες, χάρη στις οποίες αναπτύχθηκε ο παγκόσμιος πολιτισμός»! Πρόκειται βε­βαίως για κλασική περίπτωση κακοποίη­σης της ιστορικής αλήθειας, η οποία απευ­θύνεται στους αδαείς και στους διακείμε­νους εχθρικά η αδιάφορα στη χριστιανική πίστη, καθ' ότι αυτή είναι ο κύριος στόχος των σκοτεινών κύκλων του «υδροχοϊκού» αποκρυφισμού.
Στον πολύπαθο τόπο μας ομάδες φανα­τικών «αρχαιολατρών», διαπνεόμενες από­λυτα από το πνεύμα της «Νέας Εποχής», έχουν εγείρει τα τελευταία χρόνια μια άνευ προηγουμένου προβολή της ξεχασμένης εδώ και δεκαοκτώ αιώνες αρχαιοελληνικής θρησκείας, «το πιο, κατ αυτούς, υψηλό επί­τευγμα του ανθρωπίνου πνεύματος»! Εξα­πολύουν μια πρωτόγνωρη και λυσσώδη επί­θεση κατά της Εκκλησίας, χαρακτηρίζοντας την ως «σκοταδιστικό κατασκεύασμα των Εβραίων, ως ταφόπλακα του πολιτισμού, ως κατακτητή και ξένο σώμα στον Ελλη­νισμό και ως καταστροφέα της Ελλάδος»! Ταυτόχρονα αποθεώνουν την αρχαία Ελλά­δα, υπερτονίζοντας, όλα εκείνα τα στοιχεία που εξυπηρετούν τους νεοταξικούς στόχους. Επιχειρούν επίσης (παραποιώντας την ιστο­ρική πραγματικότητα) να εξωραΐσουν την αρχαία θρησκεία και να την καταστήσουν «ως τη μόνη ελληνική θρησκεία», αναβιώ­νοντας όπως θα δούμε κάθε πτυχή της.
Αλλά η επαναφορά στο προσκήνιο απορριπτέων από την ιστορική πορεία στοιχείων σημαίνει αφύσικη επιλογή. Εν προκειμένω επαναφορά και προβολή της αρχαιοελληνικής παγανιστικής θρησκεί­ας, με όλο τον πρωτογονισμό της, αποτε­λεί ύβρη και καταφρόνηση των αρχαίων προγόνων μας, οι όποιοι απέρριψαν αυτοί πρώτοι την ινδοευρωπαϊκής προελεύσεως δεισιδαίμονα θρησκεία.

Κατέστρεψε η Εκκλησία τον Αρχαιοελληνικό Πολιτισμό;


ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ;
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου - Καθηγητού
Εδώ και περισσότερες από δύο δεκαετίες αναβίωσε στο δύσμοιρο τόπο μας μια νέα μορφή αντιχριστιανικής πολεμικής δίνης. Ακούει στο όνομα «αρχαιολατρεία» και έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα παλαιοτέρων αντιχριστιανικών πρακτικών. Το σύγχρονο «αρχαιολατρικό» κίνημα συνεχίζει με την ίδια ή και σφοδρότερη ορμή τον πόλεμο κατά της Εκκλησίας του Χριστού, όπως έκανε στο παρελθόν, χωρίς αποτέλεσμα, ο αθεϊστικός ορθολογισμός, ο μαρξισμός, ο μηδενισμός και γενικά η υλιστική ιδεολογία.
Έχει αποδειχθεί περίτρανα, πως η «αρχαιολατρεία» είναι γέννημα αυτών των παταγωδώς χρεοκοπημένων ιδεολογιών. Μέσα από τα ερείπιά τους ξεπήδησε ένας περίεργος έρωτας για το απώτερο παρελθόν και ιδιαίτερα για τα θρησκευτικά μορφώματα της προχριστιανικής αρχαιότητας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι οι ιθύνοντες των περισσοτέρων αρχαιολατρικών ομάδων ανήκαν στο παρελθόν είτε στη μαρξιστική ιδεολογία, είτε σε αναρχικές και περιθωριακές ομάδες, είτε στην υλιστική και μηδενιστική αστική διανόηση. Το πώς βεβαίως πρώην άθεοι μαρξιστές ή αστοί μηδενιστές έγιναν ξαφνικά φανατικοί θρησκευόμενοι, λάτρεις της αρχαίας θρησκείας, είναι ένα ερώτημα το οποίο χρήζει ιδιαίτερης επιστημονικής έρευνας!
Κύριος στόχος τους (ίσως και μοναδικός) είναι να πλήξουν το Χριστιανισμό. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται οι ίδιες μέθοδοι και οι πηγές πολεμικής, που χρησιμοποιούνταν εδώ και αιώνες. Θεωρίες, οι οποίες έχουν καταρριφθεί πανηγυρικά ως ψευδείς και ανυπόστατες, πλασάρονται ως «νέα συνταρακτικά ντοκουμέντα, τα οποία θα γκρεμίσουν το χριστιανικό οικοδόμημα»!
Διαστρεβλώνουν την ιστορία και κακοποιούν βάναυσα την ιστορική πραγματικότητα προκειμένου να διευκολύνουν το πολεμικό τους έργο κατά της Εκκλησίας.
Ξεφυλλίζοντας τα πάμπολλα περιοδικά και περιδιαβαίνοντας τις δαιδαλώδεις ιστοσελίδες του χώρου της ελληνικής και ξένης «αρχαιολατρείας», διαπιστώνουμε ένα απίστευτο μίσος κατά της Χριστιανικής Εκκλησίας. Συναντούμε μια πρωτόγνωρη προσπάθεια να σπιλωθεί το θείο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που συχνά φθάνει σε ακρότητες χυδαίων ύβρεων. Βλέπουμε με έκπληξη μια πρωτοφανή παραχάραξη πληθώρας ιστορικών γεγονότων, για να «αποδειχθεί» ο Χριστιανισμός ως «η κύρια πηγή της κακοδαιμονίας του κόσμου», ως «το προαιώνιο άχθος της ανθρωπότητας», ως «η ισχυρή τροχοπέδη της προόδου και της επιστήμης», ως «σκοταδιστική και αντιδραστική συντεχνία των παπάδων» και άλλα απίστευτα! Βιώνουμε, ως χριστιανοί ένα, άνευ προηγουμένου, κλίμα απειλών και τρομοκρατίας, το οποίο εκτείνεται και ως αυτή την φυσική μας εξόντωση!