«Οι των αποστόλων πρωτόθρονοι και της Οικουμένης Διδάσκαλοι…»

«Οι των αποστόλων πρωτόθρονοι και της Οικουμένης Διδάσκαλοι…»

Εν Πειραιεί τη 29η Ιουνίου 2017

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου
Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

Κυρίαρχη θέση, αγαπητοί μου αδελφοί, κυρίαρχη θέση στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας κατέχουν οι άγιοι απόστολοι και μάλιστα οι κορυφαίοι εξ’ αυτών Πέτρος και Παύλος, «οι των αποστόλων πρωτόθρονοι», όπως τους χαρακτηρίζει το απολυτίκιο της εορτής. Και τούτο, διότι οι άγιοι απόστολοι υπήρξαν οι «αυτόπται και υπηρέται του Λόγου», τα πρόσωπα εκείνα, που εκλήθησαν από τον Χριστό, να γίνουν οι αυτόπτες μάρτυρες της ζωής, του πάθους, και της αναστάσεώς του, οι συνεχιστές του έργου του, οι μετά το πρώτον θεμέλιον, τον Χριστόν, θεμέλιοι λίθοι της Εκκλησίας, σύμφωνα με τον λόγον του Παύλου «εποικοδομηθέντες επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού» (Εφ.2,20). Γι’ αυτό άλλωστε η Εκκλησία έχει καθιερώσει και περίοδο νηστείας, για τον επάξιο εορτασμό των, την νηστεία των αγίων αποστόλων, από την Κυριακή των αγίων Πάντων μέχρι την ημέρα της εορτής των. Το γεγονός αυτό μας δίδει την αφορμή να στρέψουμε την προσοχή μας χρεωστικώς προς τους μεγάλους αυτούς φωστήρας και να αναφερθούμε σ’ αυτούς, δανειζόμενοι την θεοφώτιστη γλώσσα των αγίων Πατέρων μας και μάλιστα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

«Τί γαρ ερούμεν προς τους διδασκάλους της άνω και της κάτω κτίσεως; Ουχ ευρίσκω γαρ λόγον άξιον εγκωμιάσαι τους εγκωμιάσαντας το γένος ημών. Τι γαρ Πέτρου μείζον; τι δε Παύλου ίσον; οίτινες τω έργω και τω λόγω πάσαν την εν ουρανοίς και επί γης κτίσιν ενίκησαν. Οι τω πηλώ του σώματος συμπεπλεγμένοι και αμείνους αγγέλων ευρεθέντες…», παρατηρεί σ’ έναν εγκωμιαστικό του λόγο ο μέγας της Εκκλησίας Πατήρ άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Δηλαδή τι μπορούμε να πούμε και με ποιά λόγια να εγκωμιάσουμε αυτούς, που αναδείχθηκαν διδάσκαλοι της άνω και της κάτω κτίσεως, μύστες και χειραγωγοί της ανθρωπότητος στα επίγεια και τα επουράνια μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών; Δεν βρίσκω λόγια να εγκωμιάσω αυτούς, που εγκωμίασαν το γένος μας. Διότι τί μεγαλύτερον από τον Πέτρον, ή τί ίσον με τον Παύλον μπορεί να υπάρξει; Aυτοί με τα έργα και την διδασκαλία τους ενίκησαν όλη την κτίση, την ορατή και αόρατη, και παρά το ότι έφεραν γήινο ανθρώπινο σώμα, υπερέβησαν ακόμη και την φύση των αγγέλων. Και αν ακόμη είχαμε δέκα στόματα και δέκα γλώσσες σαν αυτές του ιερού Χρυσοστόμου και πάλι δεν θα μπορούσαμε να παραστήσουμε επάξια το ύψος της αρετής και της αγιότητος των δύο αυτών γιγαντιαίων μορφών, που λάμπουν ως αστέρες πρώτου μεγέθους, εν μέσω όλων των αγίων της Εκκλησίας. Αυτοί βέβαια δεν έχουν ανάγκη από τα δικά μας εγκώμια, διότι έχουν ένα άλλο, ασυγκρίτως ανώτερο εγκώμιο, το εγκώμιο, που έπλεξε ο ίδιος ο Χριστός γιά τον καθέναν από αυτούς. Πράγματι τον μέν απόστολο Πέτρο εμακάρισε με τους λόγους: «Μακάριος εί Σίμων Βαριωνά, ότι σάρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Καγώ δε σοι λέγω, ότι συ εί Πέτρος και επί ταύτη τη Πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν και πύλαι άδου ού κατισχύσουσιν αυτής. Και δώσω σοι τας κλείς της Βασιλείας των Ουρανών και ό εάν δήσης επί της γής, έσται δεδεμένον εν τοις ουρανοίς και ό εάν λύσης επί της γής έσται λελυμένον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ.16,17-19). Τον δε απόστολο Παύλο ονόμασε σκεύος εκλογής, εκλεκτό όργανό του, που τον έχει προορίσει, να βαστάσει το όνομά του και να διαδώσει το ευαγγελικό κήρυγμα σ’ όλους τους λαούς της γής: «σκεύος εκλογής μοι εστίν ούτος, του βαστάσαι το όνομά μου ενώπιον εθνών και βασιλέων υιών τε Ισραήλ» (Πρ.9,15).

Ο «πόλεμος» για την εθνικότητα των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου

Ο «πόλεμος» για την εθνικότητα των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου

Μιχαήλ Τρίτος,
Προ-Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ιερός πόλεμος ξέσπασε πρόσφατα στα Βαλκάνια για την εθνικότητα των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των φωτιστών των Σλάβων. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, υποδεχόμενος στο Κρεμλίνο τον σκοπιανό πρόεδρο Γκεόργκι Ιβάνοφ, τον ευχαρίστησε μεταξύ άλλων και για το ότι η κυριλλική γραφή ήρθε στη Ρωσία από τη «μακεδονική» γη, κάτι που γέμισε ικανοποίηση τους Σκοπιανούς.
Οι Βούλγαροι πολιτικοί ηγέτες με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Μπορίσοφ, διαμαρτυρήθηκαν διότι για τους Βουλγάρους οι δύο Θεσσαλονικείς ιεραπόστολοι είναι Βούλγαροι. Επικύρωση των θέσεων των Βουλγάρων έδωσε, ως μη ώφειλε, και η καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ, η οποία δήλωσε ότι στο σχολείο τους δίδαξαν ότι οι δημιουργοί του σλαβικού αλφαβήτου είναι Βούλγαροι. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάξιμος Χαρακόπουλος υπέβαλε επερώτηση στον Έλληνα Υπουργό των Εξωτερικών για την ιστορική αυτή ανακρίβεια να θεωρούνται οι Έλληνες Θεσσαλονικείς αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος σλαβικής καταγωγής. Πού βρίσκεται όμως η ιστορική αλήθεια;

Οι φωτιστές των Σλάβων, Θεσσαλονικείς Ιεραπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος, είναι οι κατεξοχήν εκφραστές του υπερεθνικού, υπερφυλετικού και οικουμενικού πνεύματος της Ορθοδοξίας. Ο εκχριστιανισμός των Σλάβων και η δημιουργία του σλαβικού αλφαβήτου πού επέτυχαν, αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του βυζαντινού πολιτισμού.

Πρόκειται για έναν χωρίς προηγούμενο άθλο στην πολιτιστική ιστορία της μεσαιωνικής Ευρώπης, αφού καθόρισε αποφασιστικά την πορεία του χριστιανισμού και του πολιτισμού στη Βόρεια, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη. Στους Θεσσαλονικείς ιεραποστόλους οφείλουν την πνευματική και πολιτιστική τους ανάπτυξη τα 2/3 των λαών της Ευρώπης, δηλ. οι Σλάβοι.

Ο Όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης και ο Αγιορείτικος Μοναχισμός

Ο Όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης και ο Αγιορείτικος Μοναχισμός

Παύλος Μον. Λαυριώτης

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ γεννήθηκε στην πρωτεύουσα του Πόντου Τραπεζούντα μεταξύ των ετών 927-930. Οι γονείς του ήσαν πλούσιοι και ευγενείς. Το όνομα του ήταν Αβραάμιος. Ο πατέρας καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και η μητέρα από την Κολχίδα του Πόντου. Πριν γεννη­θεί, ο πατέρας απέθανε και λίγο μετά τη γέννηση του, και η μητέρα απήλθε από τον παρόντα κόσμο.

Ο μικρός Αβραάμιος, ορφανός και από τους δύο γονείς, τέθηκε υπό την προστασία συγγενής του μοναχής, η οποία ανέλαβε την φροντίδα και την παιδαγωγία αυτού. Όλη δε η ζωή και η συμπεριφορά της μοναχής επέδρασε θετικά και καταλυτικά στην μετέπειτα εξέλιξη του Αβρααμίου.

Ο μικρός Αβραάμιος, παρ' ότι ήταν παιδί, η ζωή και η συμπεριφορά του δεν έμοιαζε με εκείνες των άλλων συνομιλήκων του. Ο χαρακτήρας του δεν ήταν απρεπής, απρόσεκτος και αγενής. Κατα­γινόταν με την προσευχή και τις άλλες θρησκευτικές πράξεις. Μετά την κοίμηση της προστάτιδας του μοναχής και αφού έλαβε την εγκύκλια παιδεία, με την βοήθεια ενός αυτο­κρατορικού φορολογικού υπαλλήλου που ήλθε στην Τραπεζούντα για την είσπραξη των δημοσίων φόρων, έρχεται στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκράτορος Ρωμανού Α' Λεκαπηνού (920-944).

Στην Πόλη φοιτά στη Σχολή του Προέ­δρου των σχολών της Πρωτευούσης, που εκαλείτο Αθανάσιος. Στη σχολή αυτή επιδίδεται με ζήλο και επιμέλεια στην εκμάθηση των γραμμάτων της θύραθεν (κοσμικής) παιδείας. Παράλληλα δεν πα­ρέλειπε τα πνευματικά και θρησκευτικά του καθήκοντα. Στην Κωνσταντινούπολη εγνώρισε τον συγγενή του στρατηγό Ζεφιναζέρ, στο σπίτι του οποίου έκτοτε διέμεινε.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Αβράαμιος κατέστη κάτοχος και διδάσκα­λος πάσης φιλοσοφίας και ρητορικής, ώστε η φήμη του να φτάσει μέχρι και τα βασιλικά ανάκτορα.

Ο ενάρετος και σοβαρός βίος του, το πράον του ήθους, το γλυκύ της ομιλίας, ο πλούτος της γνώσεως, το έντιμον και το χρηστόν του χαρακτήρος του τον έκαναν αγαπητόν σε όλους. Εξαιτίας των χαρι­σμάτων του, οι μαθητές και διδάσκαλοι της Σχολής, «κοινή ψήφω», εζήτησαν από τον αυτοκράτορα να εκλεγεί διδάσκαλος αυτής. Έτσι, με αυτοκρατορική υπόδειξη, τιμάται με το αξίωμα του διδασκάλου.

Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός: Η ανάγκη Θεολογικών Σχολών με εκκλησιαστικόν χαρακτήρα

Η ανάγκη Θεολογικών Σχολών με εκκλησιαστικόν χαρακτήρα

180 χρόνια (1837-2017) από την ίδρυσιν του Παν/μίου Αθηνών
Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Ομοτ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Οι Βαυαροί ανέλαβαν στην Ελλάδα συγκεκριμένη αποστολή, χωρίς να πρέπει να ζητούμε σ αὐτήν πάντοτε κακόβουλες η συνωμοτικές διαθέσεις. Επιδιώκοντας να δημιουργήσουν στην ελεύθερη Ελλάδα ένα σύγχρονο Κράτος, θέλησαν να κατασκευάσουν τα κατάλληλα νομικά, κοινωνικά, πνευματικά και πολιτικά πλαίσια, ώστε το νέο Κράτος να γίνει ευρωπαϊκό[2]. Και όχι μόνο αυτό, αλλά παράλληλα το Κράτος αυτό να μπορέσει να παίξει το ρόλο του πολιτιστικού καταλύτη σ’ όλη την Εγγύς Ανατολή. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάχθηκε και η αποστολή του αθηναϊκού Πανεπιστημίου[3]. Ήδη ο Maurer στα 1835 είχε υποστηρίξει «την υψηλή σκοπιμότητα μιας ανώτατης Σχολής επιστημών στον ελλαδικό χώρο, η οποία θα μεταβιβάσει στην Ανατολή τα φώτα, όσα θα παίρνει από τη Δύση»[4]. Βέβαια, στη συνείδηση των Βαυαρών ως Δύση «κατ ἐξοχήν» δεν μπορούσε να νοείται κάτι άλλο από τη Γερμανία. Έτσι, το όλο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αποτέλεσε πιστοτάτη μίμηση γερμανικών και γερμανογενών προτύπων[5].

Συνεργοί των Βαυαρών σ’ αυτήν την προσπάθεια βρέθηκαν οι οπαδοί της ευρωπαϊκής ιδέας, σπουδασμένοι στη Δύση και δυτικίζοντες, μία μειοψηφία φυσικά μέσα στο πληθυσμικό σύνολο –ο Λαός στην πλατειά διαστρωμάτωσή του έβλεπε πάντα με δυσπιστία τη «Φραγκιά»-, αλλά που είχαν την πολιτική δύναμη να επιβάλουν τη βούλησή τους.

Αυτός ο στόχος συνδέθηκε άμεσα στην πράξη με την κατάρτιση των καθηγητών του Ιδρύματος. Ο Maurer  ομολογεί απροκάλυπτα, ότι μέσα στο πρόγραμμα των Κυβερνώντων ήταν εξ αρχής και η αποστολή νέων, κατά προτίμηση τέκνων Αγωνιστών, για να σπουδάσουν στο Μόναχο, ώστε ν’ αναλάβουν την πνευματική ηγεσία της Χώρας [6].

Η Αντιβασιλεία, πάντως, εδραίωσε τον συγκεντρωτικό κρατικό έλεγχο στα εκπαιδευτικά πράγματα. Η παιδεία (και η θρησκευτική) εντάχθηκε στα πλαίσια της κρατικής σκοποθεσίας και μεταβλήθηκε σε υπηρετική των επιδιώξεων της κρατικής ιδεολογίας[7], αφού πρώτα αποεκκλησιοποιήθηκε, για να καταστεί έτσι δυνατή η κρατικοποίηση και εκκοσμίκευσή της. Και αυτοί οι Κληρικοί, που θα χρησιμοποιηθούν στην εκπαίδευση, θα είναι απλοί κρατικοί υπάλληλοι, που θα καλούνται να διακονούν όχι την Εκκλησία, ως λαό του Θεού, αλλά το Κράτος και την ιδεολογία του[8].

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη: Τα αποκομμένα κλαδιά της "Καλλιελαίου"

Τα αποκομμένα κλαδιά της "Καλλιελαίου"
(Ρωμ. 11, 11-36)

† Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

Ας αφήσουμε την σκέψι μας να φαντασθή μία ελαία πολύ ωραία, με γερό και υψηλό κορμό, με μεγάλα και ακμαία κλωνάρια, με πλούσια και θαλερή φυλλωσιά. Ο ήλιος της χαμογελάει. Και τα φύλλα της λου­σμένα στο φως του σκορπίζουν ασημένιες λάμψεις. Οι ρίζες της είναι χωμένες βαθειά σε γονιμώτατο έδαφος. Κάθε χρόνο δίνει το πιο εκλε­κτό λάδι. Είναι γεμάτη χάρες. «Ελαία ευπρεπής εν πεδίω», όπως θα έ­λεγε ο σοφός Σειράχ. Πιο όμορφη, πιο καμαρωτή, πιο γόνιμη δεν συναντάς άλλου. Χαίρεσαι που την βλέπεις. Λες και την φροντίζει αυ­τοπροσώπως ο ίδιος ο Θεός.

Στην συνέχεια το θέαμα εμφανίζεται λυπηρό. Τα κλωνάρια της το ένα μετά το άλλο κόβονται και πέφτουν στο έδαφος. Σχεδόν όλα έχουν αποκοπή. Πω, πω, τι άσχημη που είναι τώρα! Τόσες εύχυμες ουσίες ανεβαίνουν από την εύφορη γη και δεν βρίσκουν κλωνάρια να θρέ­ψουν.

Ξαφνικά τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή. Μακρυά σ' ένα κακο­τράχαλο ύψωμα υπάρχει κάποια άγρια ελαία. Κακοφτιαγμένη, καχεκτι­κή, άγονη με πολλά αγκάθια και ξεράδια. Κάποιος όμως που ενδιαφέρε­ται γι' αυτήν, κόβει αρκετά βλαστάρια της και πηγαίνει να τα κεντρώση στην καλή ελαία. Σε λίγο αυτά ξεπετάγονται και θεριεύουν. Οι πλούσιοι χυμοί από τις ρίζες τους έδωσαν πρωτοφανή ζωντάνια και σφριγηλότητα. Το παράδοξο είναι ότι παρά τον κανόνα αλλάζουν φύσι. Αποβάλ­λουν κάθε αγριότητα. Ημέρεψαν. Έγιναν φυσικά κλαδιά της ήμερης ελαίας, και μάλιστα καλύτερα από αυτά που αποκόπηκαν. Δεν αργούν να δώσουν θαυμάσιο λάδι.

Σεβ. Μητροπολιτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας: «τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν»

ANAKOINΩΣΗ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Ἀναστατωμένοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἱστορικῆς Ἐπαρχίας Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, πού ὑπηρετῶ, καί ὁ κλῆρος καί ὁ λαός της, γιά τά ὑποτιμητικά πρός τά ἰδανικά τῆς φυλῆς μας, τήν πίστη, τήν πατρίδα καί τήν οἰκογένεια, λόγια τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς κ. Ν. Βούτση. Τοιαῦτα λόγια, λεγόμενα ἀπό ἄρχοντα τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, συνιστοῦν βλασφημία καί ἀγνωμοσύνη κατά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἤδη ἔχουν ἐξεγερθεῖ πολλοί Ἱεράρχες γιά τήν ἀσέβεια αὐτή, κάθε δέ Ἱεράρχης ἄς μή θεωρηθεῖ ὡς ἕνα μεμονωμένο πρόσωπο, διότι καί ὁ τίτλος του, ὁ ὁποῖος τόν καθορίζει, δείχνει ὅτι σαρκώνει ἐν ἑαυτῷ καί ὅλο τό ποίμνιό του.

Ἐκφράζουμε λοιπόν καί ἐμεῖς, ὡς ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ εὐλογημένο καί πιστό στίς παραδόσεις τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας καί τῆς Ἑλληνικῆς πατρίδος μας, ἐκφράζουμε, λέγω, ὄχι ἁπλῶς τήν διαφωνία μας στά λόγια τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς, ἀλλά καί τήν ἀποστροφή μας σ᾽ αὐτά.

Ὁ κύριος Βούτσης παρουσιάζεται ὡς νά ἀγνοεῖ τήν μεγάλη ἀλήθεια, ἡ ὁποία διήκει ὅλες τίς σελίδες τῆς ἔνδοξης ἑλληνικῆς ἱστορίας μας, ὅτι ἡ πίστη στόν Θεό εἶναι στενά δεμένη μέ τήν ψυχή τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί τά ἀνδραγαθήματα τῶν Ἑλλήνων ἔχουν καί κίνητρο καί τέλος τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Οἱ ἄρχοντες τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ τόπου δέν πρέπει νά τό λησμονοῦν αὐτό, πολύ δέ περισσότερο δέν πρέπει προκλητικά νά τό παραθεωροῦν, ὅπως ἔπραξε ὁ νῦν Πρόεδρος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων κ. Νικόλαος Βούτσης. Δέν ἐξελέγησαν ἄρχοντες τοῦ λαοῦ γιά νά ὑποτιμοῦν καί νά παραθεωροῦν τήν Ὀρθόδοξη πίστη του, ἀλλά πρέπει μαζί μέ αὐτόν νά τήν σέβονται καί νά τήν τιμοῦν. Αὐτό πού περιμένουμε τώρα ἀπό τόν κ. Πρόεδρο τῆς Βουλῆς κ. Ν. Βούτση εἶναι νά ζητήσει συγγνώμη ἀπό τόν πιστό ἑλληνικό λαό καί ἡ πράξη του αὐτή ὄχι μόνο θά εὐφράνει τόν λαό πού ὑπηρετεῖ, ἀλλά καί θά δώσει στόν ἴδιο περιποιοῦσα τιμή καί ἀξία.

Μεταμψύχωση ή Ανάσταση Εκ του βιβλίου Οι Γκουρού ο νέος και ο Γέροντας Παΐσιος

  «...ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον...».
«...και εγώ αναστήσω αυτόν τη εσχάτη ημέρα...».
|«...Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή...»
Κύριος Ιησούς Χριστός

Εκ του βιβλίου Οι Γκουρού ο νέος και ο Γέροντας Παΐσιος

Τη θεωρία της μετεμψύχωσης την πίστευαν πολλοί αρχαίοι λαοί. Με την επικράτηση της Χριστιανικής Αλήθειας αυτή η πλάνη μαζί με το υπόλοιπο οικοδόμημα της ειδωλολατρείας έπαυσε να ταλαιπωρεί τις ζωές των ανθρώπων. Κάποιοι προσπαθούν να την «περάσουν» και στους σημερινούς ανθρώπους της Δύσης.

 Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ο κόσμος είναι ένα σχολείο από το οποίο μια ψυχή θα περάσει χιλιάδες φορές. Μετά από το θάνατό της, θα ξαναγεννηθεί σε άλλο σώμα, είτε ανδρικό είτε γυναικείο, είτε ακόμα σε κάποιο σώμα ζώου η ακόμα και φυτού.

 Οι συνθήκες της καινούργιας γένεσης εξαρτώνται από τις πράξεις της προηγούμενης ζωής. Έτσι αν κάποιος έζησε με άσχημο τρόπο, όταν θα ξαναγεννηθεί θα είναι φτωχός η και ζώο ακόμα.

 Αποκρύπτουν όμως από τους οπαδούς τους ότι, σύμφωνα με το αρχαίο βιβλίο τους «Οι νόμοι του Μανού» που μετατρέπει τη διδασκαλία των Βεδών σε κοινωνικούς νόμους, είναι πιθανότερο να μετενσαρκωθεί κανείς σε ζώο η δαιμονικό ον παρά σε άνθρωπο. Σ' αυτό το βιβλίο αναφέρεται η εξής παραβολική ιστορία: Μία χελώνα ζει στα βάθη της θάλασσας και βγάζει το κεφάλι της έξω στην επιφάνεια κάθε εκατό χρόνια. Ένα δαχτυλίδι πλέει στην επιφάνεια των νερών. Όσο πιθανό είναι να περάσει το κεφάλι της χελώνας μέσα από το δαχτυλίδι, άλλο τόσο είναι πιθανό και να ενσαρκωθεί ένα ον μετά τον θάνατό του σε ανθρώπινο σώμα.

Πρόκειται λοιπόν για μια άποψη για «γεγονότα» μετά και πέρα από το φυσικό κόσμο, έξω από τα όρια που μπορεί να ελέγξει με το λογικό του ο άνθρωπος. Είναι λοιπόν μία μεταφυσική πίστη.

Κι' όμως, σ' αυτή την πίστη, αναφέρονται όλα τα επί μέρους κινήματα της «Νέας Εποχής» (New Age) που θέλουν ταυτόχρονα να παρουσιάζονται και ως επιστήμες. Η «επιστήμη» της Γιόγκα, σου λένε!...Και όχι μόνο αυτό, αλλά αν τους βολέψει θα πουν ότι «...και οι χριστιανοί σαν και μας πιστεύουν...η ξέρεις ο Χριστός ήταν ένας μεγάλος γιόγκι...η δεν έχουμε διαφορές ... η απλά οι Χριστιανοί βρίσκονται σε ένα χαμηλότερο επίπεδο...» και άλλα τέτοια ευτράπελα. Σπέρνουν τη σύγχυση, ψαρεύουν σε θολά νερά, μιλούν γενικά, αφηρημένα, πλην ...γοητευτικά, εξωτικά. Σερβίρουν όμορφα παραμύθια... Ποιος μπορεί να τους ελέγξει; Πόσοι γνωρίζουν το Ευαγγέλιο, για να καταλάβουν τα ψέματά τους; Σίγουρα οι περισσότεροι θα το «φάνε» το παραμύθι.

Μετενσάρκωση και Ορθοδοξία

Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ
ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

 

Τί πιστεύουν οι οπαδοί του κάρμα και της μετενσαρκώσεως

Σύμφωνα με τις ανατολικές θρησκείες (κυρίως ινδουισμό και βουδισμό), τον αποκρυφισμό και γενικότερα, την λεγομένη «Νέα Εποχή», μετά τον σωματικό θάνατο, η ψυχή μπαίνει στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου, ζώου ή ακόμη και φυτού. Αυτό σημαίνει η λέξη μετενσάρκωση ή μετεμψύχωση.

Η καινούργια ζωή θα εξαρτηθεί, λένε, από τις προηγούμενες ζωές που έζησε, οι οποίες μπορεί να είναι χιλιάδες, σύμφωνα πάντα με τους οπαδούς της θεωρίας αυτής. Αυτό σημαίνει η λέξη κάρμα.

Η θεωρία αυτή προϋποθέτει μία θεώρηση του Θεού, του ανθρώπου και του κόσμου τελείως ασυμβίβαστη με τον Χριστιανισμό. Προϋποθέτει δηλαδή ότι ο Θεός δεν είναι πρόσωπο αλλά μία «απρόσωπη υπερσυνειδητότητα». Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε πρόσωπο ούτε δημιούργημα του Θεού. Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να σβήσει, όπως μία σταγόνα στον ωκεανό της «παγκόσμιας υπερσυνειδητότητας». Ο κόσμος δεν είναι δημιούργημα του Θεού, αλλά ταυτίζεται με τον Θεό (απόλυτος πανθεϊστικός μονισμός).

Η άποψη αυτή περί μετενσαρκώσεως δεν είναι νόμος, όπως θέλουν να την παρουσιάζουν οι οπαδοί της, αλλά μία αναπόδεικτη θρησκευτική δοξασία τους.

Με τη διάδοση των θεωριών αυτών συμβαδίζει και το πλήθος των σχετικών προσφορών στο χώρο της σύγχρονης παραθρησκείας και των αιρέσεων.

Αποκρύπτεται από τους οπαδούς της θεωρίας αυτής, ότι είναι πολύ πιθανότερο (σύμφωνα πάντοτε με τις δικές τους δοξασίες) να μετενσαρκωθεί κανείς ως ζώο ή δαιμονικό ον, παρά ως άνθρωπος.

Σ' ένα ινδουιστικό βιβλίο με μεγάλο κύρος, όπως είναι αυτό του «νόμου του Μανού» αναφέρεται μία παραβολική ιστορία: Μία χελώνα ζει στα βάθη της θάλασσας και βγάζει το κεφάλι της στην επιφάνεια κάθε εκατό χρόνια. Συγχρόνως ένα δακτυλίδι επιπλέει στην επιφάνεια του νερού. «Όσο πιθανόν είναι να περάσει το κεφάλι της χελώνας μέσα από το δακτυλίδι, άλλο τόσο είναι πιθανόν να ενσαρκωθεί ένα ον μετά το θάνατό του σε ανθρώπινο σώμα».(!)

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη - Μετενσάρκωση

Μετενσάρκωση

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη
(1940-2009)

Στην πατρίδα μας εμφανίζονται διάφορες ομάδες που συνδέονται με διάφορους γκουρού.  Σε αυτές τις ομάδες διδάσκεται ότι η λύτρωση του ανθρώπου και της ανθρωπότητας θα επιτευχθεί με την Γιόγκα, την επιλογή τροφών, τον διαλογισμό, την τυφλή υποταγή σε κάποιο θεϊκό διδάσκαλο, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις είναι ο θεός που ενσαρκώθηκε.

Μερικά ονόματα θεϊκών διδασκάλων ή θεών Μαχαρίσι, Παραμαχάνσα, Σαμαέλ Αούν Βεόρ, Μαχαράτζι, Σάϊ Μπάμπα, Βαβάζι και λοιπά.

Ενώ η διδασκαλία τους διαφέρει ριζικά από την Χριστιανική προσπαθούν να πείσουν ότι συγγενεύει. Δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν περικοπές από το Ευαγγέλιο και από έργα Πατέρων της Εκκλησίας.

Σε αυτές τις ομάδες γίνεται δεκτή η μετενσάρκωση, δηλαδή εγώ έχω ζήσει κατά το παρελθόν πολλές ζωές, είτε ως άνθρωπος, είτε ως ζώο και αυτό θα συνεχιστεί και μετά θάνατον.

Όταν σε προηγούμενες ζωές δεν έχουμε διαπράξει αμαρτήματα όταν κάνουμε το ίδιο στην τωρινή μας ζωή, όταν ασκούμε Γιόγκα και διαλογισμό και τα τοιαύτα, συντομεύουμε τον κύκλο των μετενσαρκώσεων, τέτοια διδάσκουν.

Αλλά για τον Χριστιανισμό δεν υπάρχουν πολλές ζωές, υπάρχει μια γέννηση, μια ζωή, ένας θάνατος και μια κρίση από τον Υιό του Θεού κατά την Β’ Παρουσία Του.

Ο απόστολος Παύλος που ήταν γεμάτος από πνεύμα Θεού, γνώριζε ότι θα εμφανιστούν άνθρωποι που θα ισχυρίζονται ότι οι μετενσαρκώσεις αποτελούν αλήθειες του Θεού και με μια ρητή και κατηγορηματική του φράση ξεκαθαρίζει το ζήτημα.

Υποστηρίζει ο Ωριγένης την Μετενσάρκωση;† π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ Δρ. Θεολ. Δρ. Φιλοσ.

• 
  

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Ο ΩΡΙΓΕΝΗΣ ΤΗΝ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ;

† π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Δρ. Θεολ. Δρ. Φιλοσ.

Όσοι υιοθετούν αυτή την ανιστόρητη άποψη, μνημο­νεύουν ιδιαίτερα το όνομα του Ωριγένη, τον οποίο χαρα­κτηρίζουν οπαδό της μετενσάρκωσης.

Η κίνηση των «Χάρε Κρίσνα» λόγου χάρη, στην ελλη­νική έκδοση του περιοδικού της «Επιστροφή στον Κρίσ­να» (σ. 8) «τεκμηριώνει» αυτή την άποψη παραθέτοντας απόσπασμα από το ανύπαρκτο έργο του Ωριγένη «Πρώται Αρχαί», χωρίς περαιτέρω παραπομπή σε τόμο και κεφά­λαιο. Προφανώς εδώ εννοείται το «Περί αρχών» σύγγραμ­μα του Ωριγένη.

To εδάφιο στο οποίο αναφέρεται το περιοδικό των «Κρίσνα» βρίσκεται στο κεφάλαιο 8 τού πρώτου τόμου (ΒΕΠ 16, 307). Εκεί αναφέρεται πράγματι πως μερικές ψυ­χές από μια ροπή προς το κακό «εν σώμασι γίγνεσθαι πρώτον μεν ανθρωπίνοις», ύστερα ξεπέφτουν στο επίπεδο των ζώων και τελικά καταλήγουν να γίνουν φυτά. Από εδώ αρχίζουν και πάλι να ανέρχονται τις βαθμίδες «και προς ουράνιον χώρον αποκαθίστασθαι»

 Το απόσπασμα αυτό δεν μας επιτρέπει να δούμε κατά πόσον εκφράζει απόψεις τού ίδιου τού Ωριγένη ή μήπως ο Ωριγένης μεταφέρει εδώ ξένες απόψεις, τις οποίες τελικά απορρίπτει στο κείμενο τού κεφαλαίου 8, που δεν διασώ­θηκε στα ελληνικά, παρά μόνο σε μερικά αποσπάσματα; Η μόνη δυνατότητα να λύσουμε αυτό το πρόβλημα είναι να καταφύγουμε στη σειρά «Sources Chretiennes», που δημο­σιεύει ολόκληρο το κείμενο τού κεφαλαίου 8 στη λατινική μετάφραση, που μόνη αυτή διασώθηκε. Μεταξύ άλλων αναφέρεται εκεί χαρακτηριστικά η άποψη τού Ωριγένη για το επίμαχο ζήτημα ως εξής:

 «Θεωρούμε βέβαια ότι δεν οφείλουμε με κανένα τρόπο να δεχθούμε τις απορίες ή τις θέσεις κάποιων που υποστη­ρίζουν ότι οι ψυχές μπορούν να φθάσουν σ' ένα τέτοιο βαθμό πτώσεως ώστε, ξεχνώντας τη λογική τους φύση και την τιμή τους, φθάνουν μέχρι την τάξη των ανοήτων όντων, δηλαδή των ζώων και των θηρίων» (Περί αρχών, I, 8,SC 253, σ. 232).

Προσευχή εις το Άγιον Πνεύμα

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα το Άγιον, ελθέ μεθ’ ημών και αγίασον ημάς. (Ιωαν. ιδ’ 17).

Πνεύμα Οδηγητικόν, οδήγει ημάς επί τρίβους δικαιοσύνης. (Ιωαν. ιδ’ 17).

Πνεύμα Διδακτικόν, κατάστησον ημάς διδακτούς Θεού. (Α’ Κορ. β’ 13).

Πνεύμα Αληθείας, αποκάλυπτε εις ημάς τα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών. (Ιωαν. ιδ’ 17).

Πνεύμα Σοφίας, διάνοιγε τους οφθαλμούς της διανοίας μας ίνα κατανοή τα θαυμάσια εκ του Νόμου Σου. (Α’ Κορ. ιβ 8 – Ψαλμ. 118).

Πνεύμα Συνέσεως, απομάκρυνε την αφροσύνη μας. (Β’ Τιμ. α’ 7).

Πνεύμα Υπομνηματικόν, υπενθύμιζε εις ημάς τον υψηλόν μας προορισμόν. (Ιωαν.ιδ’. 17)

Πνεύμα Παράκλητον, ενίσχυε ημάς εις τας θλίψεις του βίου τούτου. (Ιωαν. ιδ’ 17).

Πνεύμα Ευθές, εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις ημών. (Ψαλ. Ν’ 12).

Πνεύμα Δυνάμεως, ενίσχυε ημάς εις την άρσιν του καθ’ ημέραν σταυρού μας. (Πραξ. α’ 8).

Πνεύμα Φωτός, καταύγαζε τα σκότη της νυκτός της παρούσης ζωής.

Πνεύμα Ερευνητικόν, ερευνόν και ετάζον καρδίας και νεφρούς, χάριζε εις ημάς συνείδησιν αγαθήν. (Α’ Κορ. β’ 10).

Πνεύμα Λαλούν, λάλει αγαθά εις τας καρδίας ημών. (Ματθ. ι’ 20).

Πνεύμα Ζωοποιούν, ανόρθωσον τα εκ της αμαρτίας παραλελυμένα και νεκρά μας μέλη. ( Ιωαν. ς’ 63).

Πνεύμα Πληρούν, πλήρωσον τας καρδίας ημών, πίστεως, ελπίδος και αγάπης. (Λουκ. α’ 41).

Πνεύμα Προφητικόν, χάριζε εις ημάς παρρησίαν προφήτου εις τας πονηράς κα δυσκόλους ημέρας μας. (Πραξ. α’ 16).

Πνεύμα Υιοθεσίας, κάμε να κράζωμεν εκ βάθους καρδίας, Αββά ο Πατήρ. (Ρωμ. η’ 15).

Πνεύμα Ελευθερίας, ελευθέρωσον ημάς από τα σύγχρονα είδωλα . (Β’ Κορ.γ’ 17).

Πνεύμα Συναντιλήψεως, γίνου αντιλήπτωρ εις τας ασθενείας μας. (Ρωμ. η’ 26).

Πνεύμα Μεσιτικόν, μεσίτευε υπέρ ημών «στεναγμοίς αλαλήτοις». (Ρωμ. η’ 26).

Πνεύμα Αγάπης, δημιούργησε εντός ημών καρδίας παλλομένας από αγάπην και αφοσίωσιν. (Β’ Τιμ. α’ 7).

Πνεύμα Μαρτυρούν, κατάστησέ μας ζώσαν μαρτυρίαν Ιησού Χριστού εις την εποχήν μας. ( Εβρ. ι’ 15).

Πνεύμα Κύριον, αποκάλυψον εις ημάς την αληθινήν Σου λατρείαν . (Α’ Κορ. ιβ’ 5).

Πνεύμα Κατασκηνούν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν. (Α’ Κορ. ς’ 19).
Και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος,
Και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.
Αμήν.

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Η θεόθεν κλήση στην Χριστιανική πίστη ενός Μουσουλμάνου

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Η θεόθεν κλήση στην Χριστιανική πίστη ενός Μουσουλμάνου

Γεννήθηκε το 1926 σ’ ένα νησί της Δωδεκανήσου. Όλη την παιδική ηλικία την έζησε παίζοντας με τα χριστιανόπαιδα, ενώ ο ίδιος ήταν Μουσουλμάνος. Τις παραμονές των χριστιανικών γιορτών μαζί με τα παιδιά του χωριού έτρεχε στα κάλαντα παίζοντας με την φλογέρα του. Το σπίτι που έμεναν ήταν ένας σταύλος. Εκεί τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων –μετά τα κάλαντα– και αφού είχε ξαπλώσει για να κοιμηθή, αισθάνεται να ανοίγη η πόρτα και μπροστά του να εμφανίζεται ο Χριστός. Φορούσε άσπρο χιτώνα, το πρόσωπό του ήταν χαμογελαστό και του είπε: «Ήρθα για σένα, είσαι δικό Μου παιδί» και εξαφανίστηκε. Το ίδιο επαναλήφθηκε τις επόμενες δυο νύχτες.

Ο μικρός ήταν τότε περίπου δεκατριών χρόνων. Βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα, αν θα το πη ή όχι και σε ποιον. Ύστερα από σκέψη αποφάσισε να το πη στον πρόεδρο του χωριού, ένα σεβάσμιο ηλικιωμένο άνδρα, τον μπαρμπα-Νικόλα. Πήγε στο σπίτι του, του διηγήθηκε όλη την ιστορία και αμέσως ζήτησε να τον βαφτίσουν. Ο πρόεδρος με χαμόγελο του απάντησε: «Το σκέφτηκες, παιδί μου, καλά;». Ο μικρός του απάντησε: «Ναι, το σκέφτηκα, θέλω να με βαφτίσετε».

Ο πρόεδρος τότε του εξήγησε ότι αυτό θα ήταν δύσκολο λόγω του ότι ήταν ανήλικος και οι γονείς του θα μπορούσαν να αντιδράσουν. Στο τέλος του είπε: «Αν, παιδί μου, σε έχη φωτίσει τόσο ο Χριστός και το επιθυμής τόσο πολύ, κάνε υπομονή να φθάσης στη νόμιμη ηλικία. Τότε να το ζητήσης και θα το απολαύσεις».

Από που προέρχεται η σημερινή κρίση;

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς  1956

Από που προέρχεται η σημερινή κρίση;

(Απόσπασμα)

 ...Με ρωτάς για την αιτία της τωρι­νής κρίσης, ή της τω­ρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επι­δημίες και άλλα μα­στιγώματα της γε­νιάς των ανθρώπων είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των αν­θρώπων από τον Θεό. Με την αμαρ­τία της Θεο-αποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώ­πους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον. Στις μοντέρνες αμαρτίες μοντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησι­μοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιή­σουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τής οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ' όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στο ναό των Ιε­ροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο. Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σο­φών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλι­κής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, νά ανα­γνωρίσουμε τις ανομίες μας και νά προσκυνήσουμε τον ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό.

Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύ­μα των ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώ­σπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβί­στικη λέξη «κρίση», να τη μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνά­ξουν: «η Θεία δίκη»!

Πες και εσύ, τίμιε πατέρα, η Θεία δίκη, αντί η κρίση, και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα.
Χαιρετισμούς και ειρήνη

(Από το περιοδικό «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», τεύ­χος 62, Σεπτέμβριος 2008).

Σημείωση: H ανωτέρω απάντηση του Αγίου Νικολάου Αχρίδος δόθηκε σε ερωτήσαντα το 1929, όταν ξέσπασε το οικονομικό κραχ. Ας την προσέξουμε μας ενδιαφέρει.

Εκ του Περιοδικού "ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ"
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το μοιραίο λάθος...Του Αλεξάνδρου Σολζενίτσιν Νομπελίστα Ρώσου- συγγραφέα

 «Ας ζητήσουμε το θερμό χέρι του Θεού»

Του Αλεξάνδρου Σολζενίτσιν Νομπελίστα Ρώσου- συγγραφέα

«Η αξιοθρήνητα απελπιστική κατάσταση στην οποία βούλιαξε η σύγχρονη Δύση, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σ' αυτό το μοιραίο λάθος: Πίστεψε ότι η αμυντι­κή δύναμη του κόσμου βρίσκεται μόνο στα ατομικά ό­πλα, ενώ στην πραγματικότητα η υπεράσπιση της ειρή­νης βρίσκεται κυρίως σε μεγάλες καρδιές και σταθερούς ανθρώπους. Κάθε απόπειρα να βρεθή μια διέξοδος από την κατάσταση πού δημιουργήθηκε στο σημερινό κό­σμο, θα είναι στείρα, αν δεν υπάρξει επιστροφή μετα­νοίας της συνείδησης προς τον Δημιουργό των πάντων. Το νόημα της ζωής μας δεν έγκειται στην αναζήτηση της υλικής επιτυχίας αλλά στην τάση της ψυχής για μια άξια πνευματική ανάπτυξη. Αντί για βιοτικές και επιπό­λαιες ελπίδες των δύο τελευταίων αιώνων, πού μας οδή­γησαν στο μηδέν και στα πρόθυρα ενός θανάτου, πυρηνικού και μη, εμείς με αποφασιστικότητα, ας ζητήσουμε το θερμό χέρι του Θεού, που το απωθήσαμε με τόση επιπολαιότητα και οίηση... Τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας συγκρατήσει στον κατήφορο πού γλιστράμε».

Αλεξ. Σολζενίτσιν Νομπελίστας - συγγραφέας Ρώσος
Υπεράνω όλων
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Θεσσαλονίκη 2011

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Σχόλιο σε πρόσφατη μαρξιστική πρόκληση

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 7η Σεπτεμβρίου 2017

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Ο μαρξισμός, ως θεωρία και πράξη, όποια μορφή και αν παίρνει κατά καιρούς, παραμένει «ορθόδοξος», όσον αφορά το μίσος του κατά της πίστεως στο Θεό και το απύθμενο μένος του κατά της Εκκλησίας του Χριστού.

Η πατρίδα μας, με ευθύνη της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων της, ανέδειξε τις δύο τελευταίες εκλογικές διαδικασίες, για τη διακυβέρνησή της, το μαρξίζον κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο συγκυβερνά με το κόμμα των ΑΝ.ΕΛ. Αφήνοντας κατά μέρος την γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, αυτά τα χρόνια που κυβερνά, θα σταθούμε στη στάση της απέναντι στην Εκκλησία μας, στην Οποία εξ’ αρχής, «έδειξε τα δόντια» της. Ψήφισε νόμους, οι οποίοι έρχονται σε προκλητική αντίθεση με τη χριστιανική διδασκαλία, αλλά και με τα προαιώνια ήθη του λαού μας, ο οποίος επιμένει, στην μεγάλη πλειοψηφία του, να δηλώνει ορθόδοξος και να βιώνει τον ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής και πολιτείας. Ας θυμηθούμε την ψήφιση του «συμφώνου συμβίωσης ατόμων του ιδίου φύλου». Την απαίτηση κομματικών στελεχών για θεσμοθέτηση πολιτικού «γάμου» για άτομα του ιδίου φύλου και την υιοθέτηση παιδιών. Τη συμμετοχή κορυφαίων κυβερνητικών παραγόντων στις παρελάσεις των ομοφυλοφίλων. Την πρόθεση της κυβέρνησης να παύσει το μάθημα των Θρησκευτικών να είναι ομολογιακό. Τον περιορισμό, έως και την πρόθεση για κατάργηση της πρωινής προσευχής και του εκκλησιασμού των μαθητών. Ας θυμηθούμε  επίσης τις πρόσφατες απαξιωτικές για την Ορθοδοξία μας δηλώσεις του Προέδρου της Βουλής, την οποία αποκάλεσε «ταλιμπάν» και χαρακτήρισε τις προαιώνιες αξίες και πυλώνες της φυλής μας: Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια, ως παρωχημένες αντιλήψεις και την Ελλάδα ως χώρα μη ορθόδοξη (http://www.cnn.gr/news/politiki/story/92573/orgi-tis-nd-gia-ti-dilosi-toy-voytsi-peri-talimpan-tis-orthodoxias)! Με άλλα λόγια είναι απόλυτα διάφανες οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης προς την Εκκλησία μας, παρά τα κατά καιρούς υποκριτικά «χαμόγελα» με εκκλησιαστικούς παράγοντες.  

Ένα πρόσφατο συμβάν, αν αληθεύει, διέλυσε όλες τις επιφυλάξεις μας για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης προς την Εκκλησία μας. Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», στέλεχος του κόμματος και Διευθύνουσα σύμβουλος κρατικού οργανισμού, που εποπτεύεται μάλιστα από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, «φέρεται να προσέβαλε και να καθύβρισε ιερά σύμβολα της χριστιανικής μας πίστεως. Κατηγορείται από υπαλλήλους της υπηρεσίας στην οποία προΐσταται, ότι τους υποχρέωσε να βγάλουν τις θρησκευτικές εικόνες από τα γραφεία τους, αλλά και τα σταυρουδάκια από τον λαιμό τους, προκαλώντας τεράστια αναστάτωση, αλλά και τις επίσημες καταγγελίες των εργαζομένων, τις οποίες ωστόσο η ίδια αρνείται μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε» (https://www.press-news.gr/sirizea-petaxe-ikona-panagias-sta-skoupidia-ironevonte-osous-forane-stavro-alla-pernoun-agkalia-korani/).