ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Όταν ο Μάρκο Πόλο γύρισε στη γενέτειρά του τη Βενετία, μετά από πολλά χρόνια στην Ανατολή, οι φίλοι του υπέθεσαν ότι τα μακρινά ταξίδια τον είχαν τρελάνει. Διηγιόταν τόσο απίστευτες ιστορίες!
Ο Μάρκο Πόλο είχε ταξιδέψει σε μια πόλη γεμάτη ασήμι και χρυσό. Είχε δει μαύρες πέτρες που καίγονταν αλλά κανένας δεν είχε ακούσει για κάρβουνο. Είχε δει ύφασμα που αρνιόταν να πιάσει φωτιά, ακόμη περνώντας και μέσα από φλόγες, αλλά κανείς δεν είχε ακούσει για αμίαντο. Μίλησε για τεράστια φίδια, δέκα βήματα μήκος, με μεγάλα σαγόνια που θα μπορούσαν να καταπιούν άνθρωπο, καρύδια σε μέγεθος ανθρώπινου κεφαλιού και στο εσωτερικό κάτι άσπρο σαν γάλα, και μια ουσία να αναβλύζει από το έδαφος που άναβε τις λάμπες. Αλλά ποτέ δεν είχαν δει κροκοδείλους, ινδοκάρυδα ή αργό πετρέλαιο. Απλώς γελούσαν με αυτές τις ιστορίες.
Χρόνια αργότερα, όταν ο Μάρκο Πόλο πέθαινε, ένας καλός Χριστιανός που στάθηκε στο πλευρό του, τον πίεσε να αποκηρύξει όλες αυτές τις ιστορίες που είχε διηγηθεί. Αλλά ο Μάρκο αρνήθηκε, λέγοντας: «Όλα είναι αλήθεια - και το παραμικρό. Στην πραγματικότητα δεν είπα ούτε τα μισά από ό,τι είδα».
Οι βιβλικοί συγγραφείς που μας δίνουν μια φευγαλέα ματιά του ουρανού, μοιάζουν να απηχούν τα αισθήματα του Μάρκο Πόλο. Σε όραμα είδαν ένα λαμπρό τοπίο, τόσο φανταστικό, που μπόρεσαν να περιγράψουν μόνο μέρος των όσων είδαν. Και αντιμετωπίζουμε την ίδια πρόκληση με τους φίλους του Μάρκο Πόλο. Πρέπει να προσπαθήσουμε να φαντασθούμε «κροκοδείλους και ινδοκάρυδα» που ποτέ δεν είδαμε, γιατί η φευγαλέα ματιά που η Γραφή μας δίνει για τον ουρανό, είναι πολύ περισσότερο από το να καθόμαστε στα σύννεφα και να παίζουμε άρπα.
1. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ;
Ο ουρανός είναι ένας πραγματικός τόπος;
«Ας μη ταράττηται η καρδία σας. πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα. ει δε μη, ήθελον σας ειπεί. υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι, και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να ήσθε και σεις όπου είμαι εγώ.» Ιωάννην [ιδ΄] 14:1-3.
Ο Ιησούς ετοιμάζει έναν πραγματικό τόπο για μας τώρα σε έναν πραγματικό ουρανό. Έρχεται στον κόσμο μας για δεύτερη φορά να μας εγκαταστήσει σε κατοικίες που ήδη ετοιμάσθηκαν στην ουράνια πόλη, πιο ένδοξη και από τα πιο τολμηρά μας όνειρα - τη Νέα Ιερουσαλήμ.
Αφού ζήσουμε εκεί χίλια χρόνια, ο Χριστός έχει προγραμματίσει να μεταφέρει αυτή την ουράνια κατοικία στον πλανήτη Γη. (Περισσότερα για το θέμα αυτό στο Τεύχος 22). Καθώς η Νέα Ιερουσαλήμ κατέρχεται, φωτιά θα καθαρίσει ολόκληρο τον κόσμο, καίγοντας όλη τη μόλυνση. Ο ανανεωμένος πλανήτης μας τότε γίνεται μόνιμη κατοικία των λυτρωμένων.
Πώς ο Ιωάννης περιέγραψε στην Αποκάλυψη την εικόνα αυτή των γεγονότων;
«Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν. διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε. και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και εγώ ο Ιωάννης είδον την πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ, καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του ουρανού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην διά τον άνδρα αυτής. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν, Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών.» Αποκάλυψις [κα΄] 21:1-3.
Ποια ήταν η πρωταρχική πρόθεση του Θεού όταν δημιούργησε τον κόσμο μας;
«Ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας τους ουρανούς, αυτός ο Θεός ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν. όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν διά να κατοικήται. Εγώ είμαι ο Κύριος.” Ησαΐας [με΄] 45:18.
Όταν ο Θεός έπλασε τον κόσμο μας, έσκυψε και είδε έναν τέλειο πλανήτη που έσφυζε από ζωή, και με ικανοποίηση παρατήρησε ότι όλα ήταν πολύ καλά (Γένεσις [α΄] 1:31). Ωστόσο, με τον καιρό οι άνθρωποι διαφθάρηκαν και η γη στέναζε κάτω από το συνθλιπτικό βάρος της κακίας. Αυτή η κατάσταση του εκφυλισμού συνέχισε μέχρι που τώρα όλος ο κόσμος μας παραπατάει στο χείλος της καταστροφής. Η γη μας χρειάζεται να καθαρισθεί με φωτιά, όπως ο Θεός αποφάσισε.
Μετά τη μεταμόρφωση που η φωτιά θα επιφέρει, κατά την υπόσχεση του Χριστού ποιοι θα κατοικήσουν στη γη;
«Μακάριοι οι πραείς. διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην.» Ματθαίον [ε΄] 5:5.
Τα σχέδια του Θεού ποτέ δε μένουν ανεκπλήρωτα. Μπορεί να παρεμποδισθούν, ακόμη και να αναβληθούν για ένα διάστημα, αλλά τελικά θα επιτελεσθούν όλα σύμφωνα με την πρόθεση Του. Θα αποκαταστήσει τη δημιουργία Του στην τέλεια, πρωταρχική ομορφιά της. Η χαμένη Εδέμ θα αποκατασταθεί και «οι πραείς θέλουσι κληρονομήσει την γην».
2. ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ;
Ο ουρανός για τον οποίον η Γραφή μας δίνει μια φευγαλέα ματιά, δε θα είναι μια χώρα πνευμάτων. θα κατοικείται από υπάρξεις με πνευματική και φυσική ζωή, αλλά τα σώματά μας στον ουρανό θα είναι ένδοξα.
«Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν. όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού.» Φιλιππησίους [γ΄] 3:20,21(επίσης Α΄ Κορινθίους [ιε΄] 15:35-44).
Όταν ο Ιησούς παρουσιάσθηκε στους μαθητές Του με το αναστημένο και δοξασμένο σώμα Του, πώς το περιέγραψε ο Ίδιος;
«Ιδέτε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι. ψηλαφήσατέ με και ιδέτε. διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.» Λουκά [κδ΄] 24:39.
Ο Ιησούς είχε πραγματικό σώμα. κάλεσε τους μαθητές Του να Τον αγγίσουν (Ιωάννην [κ΄] 20:27). Στην περίπτωση αυτή ο Ιησούς βάδισε σε ένα πραγματικό σπίτι, μίλησε με πραγματικούς ανθρώπους και έφαγε πραγματική τροφή (Λουκά [κδ΄] 24:43). Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τα ουράνια σώματά μας θα είναι στερεά και πραγματικά όπως το αναστημένο σώμα του Χριστού, επειδή Αυτός «όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν» (Α΄ Ιωάννου [γ΄] 3:2).
Θα αναγνωρίσουμε την οικογένειά μας και τους φίλους μας στον ουρανό και θα χαρούμε τη συντροφιά τους;
«Τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην.» Α΄ Κορινθίους [ιγ΄] 13:12.
Στον ουρανό θα γνωρισθούμε καλά. Θα καταλάβουμε και θα εκτιμήσουμε ο ένας τον άλλον περισσότερο από ό,τι εδώ στη γη.
Οι μαθητές αναγνώρισαν τον Ιησού με το ουράνιο σώμα Του από τα οικεία χαρακτηριστικά Του (Λουκά [κδ΄] 24:36-43). Η Μαρία Τον αναγνώρισε κοντά στον τάφο από τον τόνο της φωνής Του όταν την κάλεσε με το όνομά της (Ιωάννην [κ΄] 20:14-16). Οι δύο μαθητές προς την Εμμαούς Τον αναγνώρισαν από κάποιες γνώριμες κινήσεις Του. Τον αναγνώρισαν από τον τρόπο που ευλόγησε την τροφή (Λουκά [κδ΄] 24:13-34).
Εφόσον «θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν» (Α΄ Ιωάννου [γ΄] 3:2), οι λυτρωμένοι θα έχουν τη συναρπαστική εμπειρία της ουράνιας συνάντησης «πρόσωπον προς πρόσωπον». Φαντάσου τη χαρά να αναγνωρίσεις το ιδιαίτερο χαμόγελο του ή της συζύγου σου, ή τη γνωστή φωνούλα του παιδιού σου το οποίο χρόνια πριν είχες εναποθέσει στη γη, ή τους προσφιλείς ασπασμούς κάποιου αγαπητού φίλου. Όλα τα εμπόδια που η αμαρτία είχε θέσει μεταξύ των ανθρώπων, θα εξαφανισθούν. Θα έχουμε μπροστά μας την αιωνιότητα για να κάνουμε πιο στενούς τους πολύτιμους δεσμούς της ζωής και να αναπτύξουμε στενές φιλίες με τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες στο σύμπαν.
Οι υπέροχες αυτές οικειότητες θα επεκταθούν και στο ζωικό βασίλειο:
«Και ο λύκος θέλει συγκατοικεί μετά του αρνίου, και η λεοπάρδαλις θέλει αναπαύεσθαι μετά του εριφίου. και ο μόσχος και ο σκύμνος και τα σιτευτά ομού, και μικρόν παιδίον θέλει οδηγεί αυτά.» Ησαΐας [ια΄] 11:6.
3. ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ;
Πέρα από την ανάπτυξη σχέσεων με τρόπο που δεν είχαμε ονειρευτεί, θα έχουμε και άλλες δραστηριότητες. Πώς θα σχεδιάσεις το σπίτι των ονείρων σου;
«Ιδού, νέους ουρανούς κτίζω, και νέαν γην. . . την Ιερουσαλήμ αγαλλίαμα, και τον λαόν αυτής ευφροσύνην. . . Θέλουσιν οικοδομήσει οικίας, και κατοικήσει. και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας, και φάγει τον καρπόν αυτών. Δεν θέλουσι κτίσει αυτοί, και άλλος να κατοικήση. δεν θέλουσι φυτεύσει αυτοί, και άλλος να φάγη. διότι αι ημέραι του λαού μου είναι ως αι ημέραι του δένδρου, και οι εκλεκτοί μου θέλουσι παλαιώσει το έργον των χειρών αυτών.» Ησαΐας [ξε΄] 65:17-22.
Ο Ιησούς ήδη ετοιμάζει κατοικίες προσωπικά για μας στην αγία πόλη, τη Νέα Ιερουσαλήμ (Ιωάννην [ιδ΄] 14:1-3, Αποκάλυψις [κα΄] 21). Αυτά τα εδάφια υπονοούν ότι και εμείς οι ίδιοι θα χτίσομε δικές μας κατοικίες - ίσως όμορφα εξοχικά στολισμένα με ουράνια λουλούδια. Αλλά αυτές οι κατοικίες είναι μόνο το ξεκίνημα. Ο Ησαΐας περιγράφει ως κύρια ενασχόλησή μας κατασκευές και καλλιέργειες. Ποιος ξέρει ποια τεχνολογικά επιτεύγματα μας περιμένουν στον προηγμένο πολιτισμό του παραδείσου! Οι σημερινές επιστημονικές διεισδύσεις μας και οδύσσειες στο διάστημα θα μοιάζουν σαν παιδικά παιχνίδια όταν αρχίσουμε τις εξερευνήσεις μας «εν τη οικία του Πατρός».
Ο βίαιος καταρράκτης, το ήσυχο λιβάδι, η άφθονη βροχή στο δάσος, το απαλό μπουμπούκι έχουν την ομορφιά τους. Σου αρέσουν;
«Ο Κύριος λοιπόν θέλει παρηγορήσει την Σιών. . . θέλει κάμει την έρημον αυτής ως την Εδέμ, και την ερημίαν αυτής ως παράδεισον του Κυρίου. ευφροσύνη και αγαλλίασις θέλει ευρίσκεσθαι εν αυτή, δοξολογία, και φωνή αινέσεως.» Ησαΐας [να΄] 51:3.
Ο Θεός θα ξαναδώσει στη γη την πρώτη εδεμική της ωραιότητα. Όχι πια πετρελαιοκηλίδες ή αιθαλομίχλες. οι λίμνες καθαρές σαν κρύσταλλο, τα δέντρα μεγαλειώδη, οι βουνοπλαγιές όχι απότομες.
Στο βιβλίο «Twenty Minutes of Reality» (Είκοσι Λεπτά από την Πραγματικότητα) η Μαργαρίτα Μοντάκ περιέγραψε την πρώτη έξοδό της μετά από μια σοβαρή ασθένεια. Αυτό συνέβη μια συννεφιασμένη μέρα του Μαρτίου προς τα τέλη του χειμώνα, με δέντρα γυμνά και στοίβες από μισολιωμένα χιόνια. Αλλά αυτή η τόσο κοινή σκηνή μεταμορφώθηκε στα μάτια της. Έγραψε σαν να έβλεπε «τη ζωή για πρώτη φορά με όλη την ελκυστικότητά της, την ανέκφραστη χαρά, την ομορφιά και σπουδαιότητα». Με αυτόν τον τρόπο θα εισέλθουμε στον κήπο της Εδέμ. Όχι μόνο θα είναι έντονες οι ομορφιές του κόσμου, αλλά και οι δικές μας ικανότητες να τις νιώσουμε θα είναι έντονες. Θα μοιάζει σαν την πρώτη μέρα εξόδου έπειτα από μακροχρόνια ασθένεια. Και τα πρώτα «Είκοσι Λεπτά από την Πραγματικότητα» θα επεκταθούν σε μια μαγική αιωνιότητα.
Χαίρεσαι να έχεις την εμπειρία νέων πραγμάτων; Να μαθαίνεις; Να δημιουργείς;
Μερικοί ίσως φαντάζονται ότι η ζωή σε ένα τέλειο περιβάλλον δε θα παρουσιάζει ενδιαφέρον έπειτα από λίγο. Με τον καιρό ακόμη και οι πιο θαυμάσιες διακοπές γίνονται κουραστικές. Δεν μπορούμε να φαντασθούμε ότι θα υπάρχουν εκεί μεγάλα προβλήματα να επιλυθούν ή προκλήσεις να νικηθούν. Και τότε με τι θα ασχοληθούμε;
Αλλά και πάλι, η φαντασία μας εδώ είναι περιορισμένη και όχι η ζωή στον παράδεισο. Μια χριστιανή συγγραφέας του 19ου αιώνα, η Eλένη Ουάϊτ, μας βοηθάει σε αυτό το θέμα:
«Εκεί οι αθάνατες διάνοιες θα μελετούν με ανεξάντλητη ευχαρίστηση τα θαυμάσια έργα της δημιουργικής δύναμης και τα μυστήρια της απολυτρωτικής αγάπης. . . Κάθε ιδιότητα αξιοποιείται, κάθε ικανότητα αναπτύσσεται. Η απόκτηση γνώσεων δεν προξενεί ούτε διανοητική κόπωση, ούτε σωματική εξάντληση. Εκεί μπορούν οι τολμηρότερες πρωτοβουλίες να προαχθούν, οι ευγενέστερες προσδοκίες να εκπληρωθούν, οι μεγαλύτερες φιλοδοξίες να πραγματοποιηθούν. Πάντοτε όμως θα υπάρχουν νέα ύψη για κατάκτηση, νέες εκπλήξεις για θαυμασμό, νέες αλήθειες για κατανόηση, νέα θέματα για ανάπτυξη διανοητικών, ψυχικών και σωματικών δυνάμεων. Οι λυτρωμένοι του Θεού θα έχουν το προνόμιο να ερευνούν διαρκώς τους ανεξάντλητους θησαυρούς του σύμπαντος.» (Η Μεγάλη Διαμάχη, Τόμος Β΄, σελ. 763).
4. ΘΑ ΑΠΕΙΛΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ;
Μιλώντας για τη Νέα Ιερουσαλήμ ο Αποκαλυπτής Ιωάννης γράφει:
«Δεν θέλει εισέλθει εις αυτήν ουδέν το οποίον μιαίνει και προξενεί βδέλυγμα, και ψεύδος. αλλά μόνον οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου.» Αποκάλυψις [κα΄] 21:27.
Οι λυτρωμένοι δε θα σπαταλούν την ενεργητικότητά τους καταπολεμώντας τις ροπές για φόνο, κλοπή, ψεύδος ή βιασμούς. Η ίδια η φύση τους θα έχει αλλάξει, ώστε να εκδιώξουν για πάντα όλους τους μικροθυμούς και τις εγωιστικές σκέψεις. Αντί να αντιστεκόμαστε σε ανθυγιεινές δραστηριότητες, θα ακολουθούμε τις παραδείσιες χάρες.
Επιθυμείτε έναν τόπο όπου δε θα υπάρχει πια ασθένεια, βάσανα, θλίψη;
«Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον. ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον. διότι τα πρώτα παρήλθον.» Αποκάλυψις [κα΄] 21:4.
«Και ο κάτοικος (στη Σιών) δεν θέλει λέγει, Ητόνισα.» Ησαΐας [λγ΄] 33:24.
Ο Θεός θα εξαλείψει τελείως την αμαρτία και τις τρομερές συνέπειές της. αυτές δε θα ξαναφανούν πια. Ακόμη και ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος, θα εξαλειφθεί. Στην εδεμική γη της αιώνιας νιότης οι λυτρωμένοι θα είναι αθάνατοι (Α΄ Κορινθίους [ιε΄] 15:53). κανένας κάτοικος δε θα υποφέρει πια από τις φθορές των γηρατειών.
Ο παράδεισος όχι μόνον καταστρέφει τα αποτελέσματα της αμαρτίας, αλλά και τα αντιστρέφει. Φαντάσου πώς θα είναι γι’ αυτούς που αγωνίζονταν μια ολόκληρη ζωή με αναπηρίες:
«Τότε οι οφθαλμοί των τυφλών θέλουσιν ανοιχθή, και τα ώτα των κωφών θέλουσιν ακούσει. Τότε ο χωλός θέλει πηδά ως έλαφος, και η γλώσσα του μογιλάλου θέλει ψάλλει.» Ησαΐας [λε΄] 35:5,6.
5. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ;
Φαντάσου να δεις τον Κύριο του σύμπαντος πρόσωπο προς πρόσωπο.
«Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών.» Αποκάλυψις [κα΄] 21:3.
«Χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου. τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου.» Ψαλμοί [ις΄] 16:11.
Ο Ύψιστος Θεός υπόσχεται να είναι σύντροφος και δάσκαλός μας. Τι χαρά να καθόμαστε στα πόδια Του! Σκέψου τι είναι για ένα μουσικό να περάσει λίγα λεπτά με τον Μπετόβεν ή το Μότσαρτ. Φαντάσου ένας φυσικός πόσο θα θεωρούσε πολύτιμη την τύχη να καθίσει με τον Αϊνστάιν, ή τι θα σήμαινε σε ένα ζωγράφο να μιλήσει με το Μιχαήλ Άγγελο ή το Ρέμπραντ.
Αλλά οι λυτρωμένοι έχουν ένα απείρως ανώτερο προνόμιο. Θα συνομιλήσουν με το δημιουργό όλης της μουσικής, της επιστήμης, της τέχνης. Θα έχουν στενές σχέσεις με τη μεγαλύτερη διάνοια και καρδιά. Και αυτή η σχέση θα εκδηλώνεται σε λατρεία.
«Και από νέας σελήνης έως άλλης, και από Σαββάτου έως άλλου, θέλει έρχεσθαι πάσα σαρξ διά να προσκυνή ενώπιόν μου, λέγει Κύριος.» Ησαΐας [ξς΄] 66:23.
Στο κέντρο της ουράνιας πόλης βρίσκεται ο μεγάλος λευκός θρόνος του Θεού. Με ένα σμαραγδένιο ουράνιο τόξο ολόγυρα, το πρόσωπό Του ακτινοβολεί σαν ήλιος. Κάτω από τα πόδια Του μια γυάλινη θάλασσα εκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε αυτή την κρυστάλλινη επιφάνεια που αντανακλάται η δόξα του Θεού, συγκεντρώνονται οι λυτρωμένοι για να ψάλλουν θριαμβευτικούς ύμνους.
«Και οι λελυτρωμένοι του Κυρίου θέλουσιν επιστρέψει, και ελθεί εν αλαλαγμώ εις την Σιών. και ευφροσύνη αιώνιος θέλει είσθαι επί της κεφαλής αυτών. αγαλλίασιν και ευφροσύνην θέλουσιν απολαύσει. η λύπη δε και ο στεναγμός θέλουσι φύγει.» Ησαΐας [λε΄] 35:10.
Στα πρώτα χρόνια της αεροπορίας, τρεις φύλαρχοι που είχαν περάσει όλη τη ζωή τους στη Σαχάρα, πέταξαν στο Παρίσι για τουρισμό. Ένας ξεναγός τους έδειξε τον Πύργο του Άιφελ και τα ανάκτορα των Βερσαλλιών. Οι φύλαρχοι φάνηκαν μάλλον αδιάφοροι. Εξοικειώθηκαν με τα τρένα, τα αυτοκίνητα και τα τηλέφωνα. ακόμη και αυτά τα αξιοθέατα δεν πέτυχαν να ταράξουν την ψυχραιμία αυτών των περήφανων πολεμιστών.
Αλλά όταν ταξίδεψαν στις γαλλικές Άλπεις και είδαν ένα θέαμα, έμειναν άφωνοι από δέος. Ένας εκκωφαντικός καταρράκτης κατρακυλούσε στους βράχους. Οι φύλαρχοι μαρμάρωσαν. Πόσες φορές χρειάσθηκε να βαδίσουν μέρες για να φθάσουν σε κάποια πηγή όπου έπρεπε να σκάψουν βαθιά για να βρουν λασπόνερο!
Ο ξεναγός προσπάθησε να τους οδηγήσει στο επόμενο θεαματικό μέρος, αλλά αυτοί δεν ήθελαν να κουνηθούν. επέμεναν να περιμένουν.
«Να περιμένετε τι;»
«Το τέλος.»
Γι’ αυτούς ήταν αδιανόητο ότι αυτός ο καταρράκτης με το ζωογόνο νερό έπεφτε ασταμάτητα.
Θα έχουμε την ίδια εμπειρία θαυμασμού όταν σταθούμε επάνω στη γυάλινη θάλασσα μπροστά στο θρόνο του Θεού. και αυτό, επειδή η αγάπη και η αγιότητά Του πραγματικά θα μας κατακλύσουν. Με μεγάλη προσπάθεια καταφέραμε να έχουμε λίγες στιγμές αρετής στην εγωκεντρική διαδρομή της ζωής μας στη γη. Αλλά εδώ είναι Κάποιος του οποίου η καλοσύνη δε γνωρίζει όρια. Η πιστότητά Του, η υπομονή Του και η συμπάθειά Του συνεχίζουν να εκδηλώνονται αμιγείς και χωρίς συμβιβασμούς. Και μπορούμε να υψώσουμε τις φωνές μας με θαυμασμό, όπως οι ουράνιες υπάρξεις που διαλαλούν ασταμάτητα: «Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο Ην και ο Ων και ο Ερχόμενος” (Αποκάλυψις [δ΄] 4:8).
6. ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ!
Ο Ιησούς θέλει να συμμετέχεις σε εκείνη τη συναρπαστική σκηνή στη γυάλινη θάλασσα. Δε θέλει το σπίτι σου στη Νέα Ιερουσαλήμ να είναι κενό. Λαχταράει να ανταμώσετε πρόσωπο προς πρόσωπο. Γι’ αυτό θέλει να σε σώσει από την αμαρτία με ένα τόσο μεγάλο αντάλλαγμα:
«Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» Ιωάννην [γ΄] 3:16.
Πρέπει να εκμεταλλευθείς προσωπικά αυτό το δώρο. Πρέπει να δεχθείς το Χριστό ως Κύριο και Σωτήρα σου. Χρειάζεσαι τη συγχώρηση που προσφέρεται από το σταυρό, επειδή:
«Δεν θέλει εισέλθει εις αυτήν (στη νέα γη) ουδέν το οποίον μιαίνει και προξενεί βδέλυγμα, και ψεύδος. αλλά μόνον οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου.» Αποκάλυψις [κα΄] 21:27.
Ο Ιησούς μας ελευθερώνει από την αμαρτία, όχι μέσα στην αμαρτία. Πρέπει να έρθουμε σε Αυτόν με τη δύναμή Του και να χωρισθούμε από τα ακάθαρτα και τα βέβηλα. Ο Χριστός είναι το παρασύνθημά μας για να εισέλθουμε στην επικείμενη βασιλεία Του.
Και αυτή η βασιλεία μπορεί να ξεκινήσει τώρα αμέσως στην καρδιά σου. Όταν ο Χριστός μας ελευθερώνει από την αμαρτία, δημιουργεί μέσα μας ένα μικρό ουρανό. Μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τις στεναχώριες, το θυμό, την ασέλγεια, το φόβο και τις ενοχές που μας βασανίζουν. Η ελπίδα του ουρανού δεν είναι διαφυγή από τα προβλήματα της ζωής. μας βοηθάει να δημιουργήσουμε περισσότερη ουράνια ατμόσφαιρα στη γη. Ο κοινωνιολόγος Άντριου Γκρήιλι πρόσφατα έκανε μια σφυγμομέτρηση η οποία έδειξε ότι εκείνοι που πιστεύουν σε μια ζωή μετά το θάνατο, διάγουν ευτυχέστερο βίο και εμπιστεύονται στους ανθρώπους περισσότερο από ό,τι εκείνοι που δεν πιστεύουν σε μια ζωή μετά το θάνατο.
Τίποτε δε θα έχει πιο συνταρακτική επιρροή στη ζωή σου ακριβώς τώρα από μια σωστή σχέση με τον Ιησού Χριστό. Άκουσε πώς περιγράφει ο Πέτρος την επιρροή της ζωντανής πίστης:
«Τον οποίον αν και δεν είδετε, αγαπάτε. εις τον οποίον, αν και τώρα δεν βλέπετε αυτόν, πιστεύοντες όμως, αγαλλιάσθε με χαράν ανεκλάλητον και ένδοξον, απολαμβάνοντες το τέλος της πίστεώς σας, την σωτηρίαν των ψυχών.» Α΄ Πέτρου [α΄] 1:8,9.
Έχεις ανακαλύψει την αφθονία της ζωής που ο Χριστός θέλει να γευθείς; Μην αποποιείσαι τη φιλεύσπλαχνη πρόσκλησή Του.
«Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ. και όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ. και, Όστις διψά, ας έλθη. και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.» Αποκάλυψις [κβ΄] 22:17.
Ο Ιησούς είναι μαζί σου τώρα και μιλάει στην καρδιά σου καθώς διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Σε προσκαλεί «Ελθέ!» «Ελθέ!» «Ελθέ!» Επιμένει όσο γίνεται. Αν δεν το έκανες ακόμη, αυτή η στιγμή είναι η υπέρτατη ευκαιρία να εκμεταλλευθείς την προσφορά Του. Γιατί δεν Του λες ότι δέχεσαι το φιλεύσπλαχνο δώρο Του και ότι θέλεις να είσαι μαζί Του στην αιωνιότητα; Να Του πεις ότι Τον αγαπάς. Ευχαρίστησέ Τον για όσα έχει κάνει για σένα. Αν υπάρχει κάτι ανάμεσα σε σένα και στο Θεό, ζήτησέ Του να σου δώσει τη δύναμη να το απομακρύνεις. Σήμερα, καθώς ακούς τη φωνή Του, ενώ η καρδιά σου είναι ακόμη ευαίσθητη, παραχώρησε τον εαυτό σου στον Κύριο χωρίς επιφύλαξη. Σκύψε το κεφάλι σου αυτή τη στιγμή και πες: «Ιησού, Κύριέ μου, έρχομαι, Σου δίνομαι ολοκληρωτικά. Θα Σου ανήκω για πάντα. Αμήν.»