Και έτσι φτάσαμε προς το τέλος και της φετεινής (2007) “ακαδημαϊκής” χρονιάς. Οπότε, στην τελευταία συνάντηση, θελήσαμε να κάνουμε μια σαφέστερη διατύπωση των όσων είδαμε να συμβαίνουν κι αυτή τη χρονιά στην εν λόγω “Ακαδημία”, όπου και αναγνώσαμε ένα γενικό σχόλιο, “Περί διαχειριστών της τιμής και της πίστεώς μας”, το εξής:
Περί διαχειριστών της τιμής και της πίστεώς μας
Ανακεφαλαιώνοντας, εφόσον είναι η τελευταία συνάντηση τής Ακαδημίας, θα θέλαμε να ξεκινήσουμε από τις τελευταίες λέξεις του κ. Καλαΐτζίδη προς το μέρος μας την τελευταία φορά: «Ξέρω πως δεν συμφωνείτε με τίποτε από όσα συμβαίνουν εδώ μέσα!». Δεν είναι εντελώς αλήθεια! Επειδή αναλάβαμε ένα είδος εσωτερικού διαλόγου εφέτος, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα! Φέτος η Ακαδημία συνδυάζεται και συνεργάζεται φανερά με άλλες παράλληλες δραστηριότητες που γίνονται εναντίον της ελληνικής και χριστιανικής ταυτότητος και γέννησε αμφιβολίες βαρειές για τους σκοπούς της. Ακούσαμε πριν λίγο καιρό τον κ. Καλαΐτζίδη να ομολογεί δημόσια πως είναι χριστιανός και πως ομιλεί τη χριστιανική γλώσσα και πικραθήκαμε. Δυστυχώς! Γιατί, κ. Καλαΐτζίδη, ο βήχας και η πίστη δεν κρύβονται! Δυστυχώς! Οι παράγοντες της εφετεινής Ακαδημίας βασίζουν τις αμφίβολες δραστηριότητές της σε αποτρόπαιες αιρετικές θέσεις και όλοι αδιαφορούν! Ο σκοπός γαρ αγιάζει τα μέσα!
Πριν 150 χρόνια φωστήρες διανοούμενοι σαν τον κ. Καλαΐτζίδη μάς έπεισαν ότι πρέπει να είμαστε έθνος, για να πορευθούμε με την εξέλιξη και τον πολιτισμό! Και το κάναμε. Καταστρέψαμε ό,τι μπορούσαμε. Σήμερα οι ίδιοι φωστήρες μάς παρακινούν να εγκαταλείψουμε το έθνος, να παγκοσμιοποιηθούμε, και να δείξουμε αγάπη! Θα μας πείσουν πάλι, και θα καταστρέψουμε και ό,τι μας απέμεινε! Είναι σίγουρο.
Στις 19 Απριλίου 2007 έγινε στην Ακαδημία δημόσια συζήτηση με θέμα τη διάδοση της Γραφής στην Τουρκία, και στις 18 Απριλίου, ημέρα Τετάρτη, στην Τουρκία είχε ήδη διαπραχθεί ένα αποτρόπαιο έγκλημα εναντίον ακριβώς της διαδόσεως της Αγίας Γραφής. Και κανείς δεν ανησύχησε!
Τα πράγματα είναι προσχεδιασμένα. Είναι καταφανές! Το παιχνίδι στημένο. Όπως και στη ρουλέτα, παίζουμε για να χάσουμε. Μια είναι πια η δυνατότητα της οικουμένης για ειρήνη: Να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως και οι αποφάσεις της Εξουσίας είναι αλάθητες!
Κάποτε οι θεοδικίες προσπαθούσαν να αποδείξουν πως ο Θεός έφτιαξε τον καλύτερο δυνατό κόσμο, προκαλώντας όμως τη γενική ιλαρότητα! Σήμερα άρχισαν ήδη οι ανθρωποδικίες να μας πείθουν, πως μας σκοτώνουν από αγάπη!
Όπως θα βγει στη Γερμανία το φάντασμα του Λούθηρου να πιει το αίμα από τους συμπατριώτες του που θέλουν να υποταγούν στον Πάπα, έτσι θα βγει και το φάντασμα του Λόρδου Βύρωνα στην Ελλάδα να πιει το αίμα όλων των συντελεστών του κατάπτυστου βιβλίου της Ιστορίας!
Ο “Πρώτος” παίρνει τον Λόγο
Στα μέσα του καλοκαιριού του 2007, η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δημοσίευσε ένα κείμενο στο οποίο υπενθύμιζε σε όλους, πως οι ρωμαιοκαθολικές θέσεις όπως διατυπώθηκαν το 2000, από μια επιτροπή καρδιναλίων με επικεφαλής τον τότε καρδινάλιο και σήμερα πάπα Γιόζεφ Ράτσινγκερ, ισχύουν στο ακέραιο, και να μη διανοηθούν οι άλλες “Εκκλησίες” ή “θρησκευτικές κοινότητες” πως η “μοναδική αληθινή και πλήρης Εκκλησία” είναι άλλη από την ρωμαιοκαθολική! Βεβαίως, εδώ μπορούμε να διαπιστώσουμε και μιαν “ανησυχία” των ρωμαιοκαθολικών για τη θέση που θα έχουν τελικά μέσα σ’ αυτήν την παγκόσμια και “οικουμενική Εκκλησία”. Προκάλεσαν, ωστόσο, μ’ αυτό το κείμενο και μ’ αυτήν την υπενθύμιση, αναστάτωση (προσωρινή βέβαια, καθώς το “παιχνίδι” είναι ήδη σε μεγάλο βαθμό προχωρημένο) στους προτεστάντες (που τους αποκαλούν απλώς “θρησκευτικές κοινότητες”) και … ύπνο βαθύ στους ορθοδόξους, που μας δέχονται μεν ως “Εκκλησία”, όχι όμως πλήρη (!), εφόσον μας λείπει η κοινωνία με τον πάπα της Ρώμης! Όλα αυτά τα ωραία!
Η είδηση μεταδόθηκε από το ΑΠΕ ως εξής:
«“Η Καθολική είναι η μόνη εκκλησία του Χριστού”. Αυτό αναφέρεται στο κείμενο που κυκλοφόρησε η Σύνοδος για το Δόγμα της Πίστης, το οποίο ενέκρινε ο Πάπας Βενέδικτος 16ος.
Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι οι ανατολικές εκκλησίες, δηλαδή οι Ορθόδοξες που έχουν αληθινά Μυστήρια με την Καθολική αποκαλούνται αδελφές. Όσον αφορά τις Εκκλησίες της Μεταρρύθμισης (Προτεστάντες – Διαμαρτυρόμενοι), δεν έχουν διατηρήσει την αυθεντική και ακέραιη ουσία της Θείας Ευχαριστίας και γι’ αυτό δεν είναι Εκκλησίες, αλλά εκκλησιαστικές κοινότητες. Όπως ήταν φυσικό το κείμενο αυτό προκάλεσε πολλά σχόλια και αντιδράσεις από τις εκκλησίες. Ειδικά όμως στο κείμενο που αφορά και την Ορθόδοξη Εκκλησία αναφέρεται:
“Στην Καθολική Εκκλησία ευρίσκεται η Εκκλησία του Χριστού. Ο Ιησούς συνέστησε επί γης μία μοναδική Εκκλησία. Και αυτή συγκεκριμένα υφίσταται περί τον διάδοχο του Πέτρου και τους επισκόπους που τελούν εν κοινωνία με αυτόν... Οι ανατολικές Εκκλησίες, αν και χωρισμένες από την Καθολική, έχουν αληθινά Μυστήρια και κυρίως – δυνάμει της αποστολικής διαδοχής, του ιερατείου και της Θείας Ευχαριστίας – παραμένουν ακόμη ενωμένες με εμάς με στενότατους δεσμούς και γι’ αυτό οι Εκκλησίες αυτές αξίζουν τον τίτλο ιδιαίτερες ή τοπικές Εκκλησίες και αποκαλούνται αδελφές Εκκλησίες των ιδιαιτέρων καθολικών Εκκλησιών...
Επειδή, όμως, η κοινωνία με την Καθολική Εκκλησία, της οποίας ο ορατός ηγέτης είναι ο Επίσκοπος της Ρώμης και διάδοχος του Πέτρου, δεν είναι ένα κάποιο εξωτερικό συμπλήρωμα της κάθε ιδιαίτερης Εκκλησίας, αλλά μία από τις εσωτερικές συστατικές αρχές της, η κατάσταση της ιδιαίτερης Εκκλησίας, την οποία απολαμβάνουν εκείνες οι σεπτές χριστιανικές κοινότητες, έχει εντούτοις μια ανεπάρκεια. Από την άλλη, η ίδια η παγκοσμιότητα της Εκκλησίας, που κυβερνάται από τον διάδοχο του Πέτρου και από τους Επισκόπους που τελούν εν κοινωνία με αυτόν, εξαιτίας της διαίρεσης των χριστιανών, συναντά ένα εμπόδιο για την πλήρη πραγματοποίησή της στην ιστορία”.»
Αυτή η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και αυτός ο υπέργηρος πάπας είναι τόσο βαρετοί, όσο και όλοι οι “γέροι” που υπάρχουν γύρω μας.
(Συνεχίζεται)
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου