Η είδηση μεταδόθηκε από το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων ως εξής:
Νεώτερα από το Δυτικό Μέτωπο
«Στις 29 Απριλίου, η Ευαγγελική Εκκλησία στη Γερμανία (EKD), το Γερμανικό Επισκοπικό Συμβούλιο, ορθόδοξες και παλαιοανατολικές Εκκλησίες, καθώς και Ελεύθερες Εκκλησίες στα εδάφη της Γερμανικής Συνομοσπονδίας, πρόκειται να υπογράψουν, για πρώτη φορά, μια τυπική και σαφή δήλωση για την αμοιβαία αναγνώριση του βαπτίσματος η μια της άλλης. Η υπογραφή της συμφωνίας θα λάβει χώρα στο πλαίσιο μιας οικουμενικής Θείας Λειτουργίας, στις 29 Απριλίου και ώρα 17.00, στον καθεδρικό ναό του Μαγδεμβούργου. Θα παραστούν ηγετικοί εκπρόσωποι των 11 συμμετεχόντων Εκκλησιών, καθώς και ο προκαθήμενος του Γερμανικού Επισκοπικού Συμβουλίου καρδινάλιος Καρλ Λέμαν. Φιλοξενών θα είναι ο επίσκοπος της Ευαγγελικής Εκκλησίας της επαρχίας της Σαξωνίας, επίσκοπος Άξελ Νόακ. Θα κηρύξει δε ο επίσκοπος Βάλτερ Κλάιμπερ (της Ευαγγελικής Εκκλησίας των Μεθοδιστών). Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια υπάρχουν στη Γερμανία μεμονωμένες τοπικές συμφωνίες μεταξύ Εκκλησιών – μελών της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας και Ρωμαιοκαθολικών επισκόπων, προς αμφίπλευρη αναγνώριση του βαπτίσματος. Δεν υπήρξε ωστόσο μέχρι τώρα μια συμφωνία στο επίπεδο της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας ή του Γερμανικού Επισκοπικού Συμβουλίου. Τον Μάιο του 2002 ξεκίνησε από τον Πρόεδρο του Παπικού Συμβουλίου για την προώθηση της ενότητας των Χριστιανών, καρδινάλιο Βάλτερ Κάσπερ, η πρωτοβουλία, να ασχοληθούν στα επισκοπικά συμβούλια με το θέμα του βαπτίσματος και την οικουμενική σημασία της αμοιβαίας αλληλο-αναγνώρισής του, καθώς και να υπογραφούν μεταξύ των Εκκλησιών αντίστοιχες συμφωνίες. Το Γερμανικό Επισκοπικό Συμβούλιο αποδέχθηκε αυτήν την πρωτοβουλία από τη Ρώμη, και πρότεινε να επιδιωχθεί η αλληλο-αναγνώριση του βαπτίσματος σε όλη την περιοχή του Γερμανικού Επισκοπικού Συμβουλίου και της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας (EKD). Μια ομάδα εργασίας, στην οποία συμμετείχαν και εκπρόσωποι της Ένωσης των Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Γερμανία (KOKiD), της Ευαγγελικής Εκκλησίας των Μεθοδιστών (εκ μέρους και άλλων Ελευθέρων Εκκλησιών) και των Παλαιο-καθολικών (εκ μέρους και της Αγγλικανικής Εκκλησίας), επεξεργάστηκε ένα κείμενο, στο οποίο και συναίνεσαν το Συμβούλιο της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας και το Διαρκές Συμβούλιο του Γερμανικού Επισκοπικού Συμ-βουλίου. Στο κοινό αυτό κείμενο συναίνεσαν οι εξής Εκκλησίες: 1. Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία Γερμανίας, 2. Εργασιακή Κοινότητα Αγγλικανικών-Επισκοπικών Ενοριών Γερμανίας, 3. Αρμενική Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία Γερμανίας, 4. Ευαγγελική παλαιοκαλβινιστική Εκκλησία Κάτω Σαξωνίας, 5. Ευαγγελική Αδελφότητα (Hernnhuter), 6. Ευαγγελική Εκκλησία Γερμανίας, 7. Ευαγγελική Εκκλησία Μεθοδιστών, 8. Καθολική Επισκοπή των Παλαιοκαθολικών στη Γερμανία, 9. Ορθόδοξη Εκκλησία Γερμανίας, 10. Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, 11. Ανεξάρτητη Ευαγγελική – Λουθηρανική Εκκλησία. Η οικουμενική Θεία Λειτουργία θα διεξαχθεί από εκπροσώπους των ανωτέρω συνυπογραφουσών Εκκλησιών. Ο προκαθήμενος του Συμβουλίου της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας, επίσκοπος Βόλφγκανγκ Χούμπερ, θα κάνει την εισαγωγή στη Θεία Λειτουργία, ενώ ο προκαθήμενος του Γερμανικού Επισκοπικού Συμβουλίου, καρδινάλιος Καρλ Λέμαν, θα εξαποστείλει την εορταστική κοινότητα με την εντολή του βαπτίσματος. Το κήρυγμα θα απαγγείλει ο επίσκοπος Βάλτερ Κλάιμπερ (της Ευαγγελικής Εκκλησίας των Μεθοδιστών). Για τις Εκκλησίες του Εργασιακού Συνδέσμου Χριστιανικών Εκκλησιών (ACK), που δεν υπογράφουν την αλληλο-αναγνώριση του βαπτίσματος, θα εκφέρει χαιρετισμό ο πάστορας Βέρνερ Φουνκ (των Μεννονιτών). Ένας λόγος γι’ αυτήν την επιφύλαξη βρίσκεται στη θεολογική αποτίμηση του νηπιοβαπτισμού.»
Το ακριβές κείμενο που υπογράφτηκε είναι το ακόλουθο:
Το κείμενο της αμοιβαίας αναγνώρισης του βαπτίσματος
«Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας. Δι’ αυτού ο Θεός υπερνίκησε την απόσταση του αμαρτωλού απ’ Αυτόν (Ρωμ. 5, 10), ώστε να μας κάνει υιούς και θυγατέρες Του. Ως συμμετοχή στο μυστικό του θανάτου και της ανάστασης του Χριστού, το βάπτισμα σημαίνει νέα γέννηση εν Ιησού Χριστώ. Όποιος λαμβάνει αυτό το μυστήριο και καταφάσκει, εν τη πίστει, την αγάπη του Θεού, ενώνεται με τον Χριστό και ταυτόχρονα με τον λαό Του σε όλους τους καιρούς και τόπους. Ως ένα σύμβολο της ενότητας όλων των Χριστιανών, το βάπτισμα μας συνδέει με τον Ιησού Χριστό, το θεμέλιο αυτής της ενότητας. Και παρ’ όλες τις διαφορές στην αντίληψη για την Εκκλησία, υφίσταται μεταξύ μας μια βασική συμφωνία ως προς το βάπτισμα. Γι’ αυτό και αναγνωρίζουμε κάθε βάπτισμα που έχει τελεστεί κατά την εντολή του Ιησού, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, με την συμβολική πράξη της κατάδυσης στο νερό ή της επίχυσης με νερό, και χαιρόμαστε για κάθε άνθρωπο που βαπτίζεται. Αυτή η αμφίδρομη αναγνώριση του βαπτίσματος εκφράζει τον θεμελιωμένο στον Ιησού Χριστό δεσμό της ενότητας (Εφεσ., 4, 4-6). Το κατ’ αυτόν τον τρόπο τελεσθέν βάπτισμα είναι μοναδικό και δεν επαναλαμβάνεται.
Αναγνωρίζουμε το έγγραφο της Λίμα: Το κοινό μας βάπτισμα στον Χριστό είναι «μια πρόσκληση στις Εκκλησίες, να ξεπεράσουν όσα τις χωρίζουν και να εκδηλώσουν ορατά την ενότητά τους». (Διακηρύξεις της Επιτροπής «Πίστη και Τάξη» του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Εκκλησιών, Βάπτισμα, αρ. 6).»
Όπως βλέπουμε, η ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι πια η ορθή δόξα, αλλά είναι μια “αίρεση” κι αυτή της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας! Όπως βλέπουμε, το βάπτισμα στη νέα Εκκλησία που ετοιμάζεται είναι ένα σύμβολο της ενότητας όλων των Χριστιανών και ο Ιησούς Χριστός είναι το θεμέλιο αυτής της ενότητας. Δεν είναι πλέον η πίστη μας στον Κύριο το θεμέλιο της Εκκλησίας. Δεν είναι πλέον η δόξα του Κυρίου ο θόλος αυτής της Εκκλησίας. Δεν είναι πλέον η Πεντηκοστή, οι πιστοί, το οικοδόμημα αυτής της Εκκλησίας, ο ναός του Αγίου Πνεύματος. Στο θεμέλιο που είναι ο ίδιος ο Κύριος, σαν θόλος, θα επιβληθεί η δόξα του επισκόπου στο κέντρο της Θείας Ευχαριστίας και σαν οικοδόμημα αυτή η Εκκλησία δεν θα έχει τον λίθον oν απέρριψαν οι οικοδομούντες, αλλά τους λίθους ους επέλεξαν οι οικοδομούντες. Τις υποδουλωμένες ψυχές των χριστιανών στο πρωτείο του επισκόπου.
Πέφτει πράγματι κανείς απ’ τα σύννεφα (και γι’ αυτό λέμε να πατάμε στη γή ή, ακόμα καλύτερα βέβαια, να είμαστε γερά ριζωμένοι στον ουρανό) όταν αντικρίζει αυτή την απόλυτη υποδούλωση στο σύγχρονο “ρεύμα” (τσουνάμι) και στις επιταγές (με κάθε σημασία) των κέντρων της παγκοσμιοποίησης. Που ζητάει επίμονα, εδώ και χρόνια, την “ένωση”, πάση θυσία, και όλων των “Εκκλησιών”, αληθινών και μη –αυτό δεν τους νοιάζει– σ’ ένα επιφανειακό μόρφωμα, που θα ονομάζεται “Οικουμενική Εκκλησία”, με επικεφαλής τον πάπα, ηγήτορες του παιχνιδιού τους προτεστάντες, και τελευταία στη σειρά και καταϊδρωμένη (μη χάσει την πίτα…) την κακόμοιρη πια Ορθοδοξία.
Συνεχίζεται
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου