Ποία είναι η κεντρική έννοια στο κήρυγμα του Ιησού;

Πέρα από κάθε <<περιφερειακή>> απάντηση (αγάπη, αγιότητα, ή κάποιο από τα θέματα της επί του Όρους Ομιλίας), η απάντηση βρίσκεται στο αρχικό κιόλας κήρυγμα του Ιησού, ο οποίος κηρύττει το χαρμόσυνο μήνυμα τη <<βασιλείας του Θεού>>(Μκ. 1,15). Κέντρο του κηρύγματος και της διδασκαλίας του Ιησού παραμένει η διακήρυξη αυτής της βασιλείας του Θεού, δηλαδή της βασιλείας, της βασιλικής εξουσίας και κυριαρχίας του Θεού ως παροντικού και ταυτόχρονα μελλοντικού γεγονότος. Η <<βασιλεία του Θεού>> αποτελεί τον πιο συχνό όρο για τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, αν και χρησιμοποιούν πολλές συνώνυμες ουσιαστικά φράσεις για να εκφράσουν την ίδια πραγματικότητα. Στον ευαγγελιστή Ματθαίο δεσπόζει ο ιουδαϊκό-ελληνικός όρος <<βασιλεία των ουρανών>>(4,17), χωρίς να παραλείπεται και η στερεότυπη έκφραση και έννοια κλειδί <<ευαγγέλιον της βασιλείας>>, ή <<βασιλεία αυτού>> του Ιησού, του υιού του ανθρώπου (16,28).Την εγγύτητα αυτής της βασιλείας κηρύττει πρώτος ο Ιωάννης ως προφήτης (3,2), διακήρυξη κυριολεκτικά όμοια με του Ιησού (4,17), η οποία αργότερα θα διαδοθεί από τους μαθητές του, που σημαίνει από την Εκκλησία (10,7). 

Αυτή η ομοιότητα του κηρύγματος αποδεικνύει ότι όλοι αυτοί ταιριάζουν μαζί, ανήκουν από κοινού στον καινούργιο κόσμο που εγκαινιάζεται με την παρουσία και το έργο του Ιησού Χριστού.

Επίσης, ο ίδιος ο Ιησούς χρησιμοποιεί τις φράσεις <<βασιλεία μου>> ή <<η βασιλεία η εμή>> (Λκ. 22,30˙ Ίω. 18,36), <<βασιλεία του πατρός μου>> (Μτ. 26,29), ή απλώς<<βασιλεία>> χωρίς κάποιο προσδιοριστικό όρο˙ άλλοι απευθύνονται στον Ιησού με τη φράση <<βασιλεία σου>> (Μτ. 20,21˙ Λκ 23,42)˙ ενώ ο Ιωάννης χρησιμοποιεί πρωτίστως τη φράση <<αιώνιος ζωή>> (3,15). Όλες οι παραπάνω ελαφρά διαφοροποιημένες φράσεις δεν υποδηλώνουν τίποτε άλλο παρά το γεγονός της <<βασιλείας του Θεού>> και τον ερχομό της. Ορισμένες δε από τις εκφράσεις αυτές, σε βιβλία ολόκληρης της Καινής Διαθήκης αποδεικνύουν καθαρά ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ της βασιλείας του Θεού και της βασιλείας του Χριστού. Τέλος αν η θρησκευτική γλώσσα έχει μια συμβολική διάσταση, διότι η πραγματικότητα του Θεού ποτέ δεν γίνεται άμεσα προσβάσιμη στις ανθρώπινες υπάρξεις, τότε και η παρούσα έννοια της <<βασιλείας του Θεού>> στη συμβολική της διάσταση προχωρά πέρα από τα ανθρώπινα, μας ανοίγει νέους σημασιολογικούς κόσμους. Για τον Ιησού τον από Ναζαρέτ, το κεντρικό θρησκευτικό σύμβολο είναι η βασιλεία / κυριαρχία του Θεού˙ και ο ίδιος διακηρύσσει την έλευση του ενός Θεού στη βασιλική του δύναμη.

Πρεσβ. Κωνσταντίνος Παπαθανασίου.
Εφημ. Ί.Ν.Κοιμ. Θεοτόκου Π.Φαλήρου, Ι.Μ. Ν. Σμύρνης