Είναι ο καιρός να δώσουμε μαρτυρία Χριστού!

Περισσότερα από 2000 χρόνια πέρασαν από τότε που ανέβηκε στο Σταυρό ο Νυμφίος της Εκκλησίας, ο Αναμάρτητος, Αυτός που κανέναν δεν έβλαψε, άπλωσε τα χέρια Του και καρφώθηκαν πάνω στο Σταυρό, Αυτός που ευλογούσε και πολλαπλασίαζε τους άρτους, Αυτός που θεράπευε τους παραλυτικούς, Αυτός που ανέσταινε τους νεκρούς.

Ανέβηκε επάνω στο Σταυρό Αυτός που ευεργέτησε, που έθρεψε τους ανθρώπους με το Λόγο Του, το Λόγο της Αλήθειας, το Λόγο που ελευθέρωσε τις ψυχές των ανθρώπων από την αμαρτία, το Λόγο της Αγάπης, της Αλληλεγγύης, της Προσφοράς και της Θυσίας.

Με τη λογική δεν προσεγγίζεται το μυστήριο του Σταυρού! Για τη λογική των ανθρώπων εκείνης της εποχής ο Χριστός είχε τελειώσει. Πίστεψαν ότι με το να Τον ανεβάσουν στο Σταυρό θα τελείωναν μαζί Του. Γιατί έθιγε συμφέροντα, γιατί έλεγε την αλήθεια, γιατί ανέτρεπε κάθε τι που ήταν καθεστώς εκείνη την εποχή.

Και δεν κατάλαβαν ότι εκείνη την στιγμή Τον έκαναν νικητή του θανάτου, δεν κατάλαβαν ότι εκείνη τη στιγμή που Τον έφθασαν στο έσχατο σημείο της ανθρώπινης ταπείνωσης, Αυτός, ο Άρχοντας της Ζωής, καταργούσε πλέον τον Άδη και τον θάνατο, γιατί δεν μπορούσε να κρατήσει ο Άδης Αυτόν που ήταν και είναι η Πηγή της Ζωής!

Δεν κατάλαβαν ότι άνοιγαν μια καινούργια σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας και από τότε, νικητής πλέον του θανάτου και κυρίαρχος της ζωής, Αυτός που σιώπησε όσο δικαζόταν, κυριαρχούσε και κυριαρχεί στις καρδιές των ανθρώπων.

Αυτός που προδόθηκε από τον προδότη μαθητή, στέκεται ως Σωτήρας και Λυτρωτής όλων των ανθρώπων.

Αυτός που εγκαταλείφθηκε από τους Μαθητές Του την κρίσιμη στιγμή είναι σύντροφος και βοηθός κάθε πονεμένου, κάθε καρδιάς που Τον διψάει και Τον ζητάει, κάθε ανθρώπου που Τον έχει ανάγκη.

Αυτός που ανέβηκε στο Σταυρό ανάμεσα σε δύο ληστές, έδωσε και χάρισε τον Παράδεισο στον έναν απ΄αυτούς. Και είναι αυτό τόσο συμβολικό και ουσιαστικό και σημαντικό!

Ληστές ήταν και οι δύο, όμως ο ένας ένιωσε την καρδιά του να σκιρτάει και μετάνιωσε. Ζήτησε το έλεος και παρακάλεσε τον Χριστό να συμπεριληφθεί στη Βασιλεία Του.

Και λέγουν θαυμάσια οι Πατέρες «ληστής λήστεψε και τον Παράδεισο, γιατί μετάνιωσε αληθινά και ειλικρινά».

Ανάμεσα σ΄αυτούς τους ληστές διαδραματίζεται και η δική μας ζωή. Γιατί θα πρέπει και εμείς να παραδεχθούμε ότι δεν είμαστε αναμάρτητοι, ότι σφάλλουμε, ότι έχουμε κι εμείς παραβεί πολλούς κανόνες και νόμους του Θεού.

Είμαστε κι εμείς, κατά κάποιον τρόπο, ληστές. Αλλά αυτό που τελικά έχει σημασία είναι εάν και κατά πόσον θα δεχθούμε να είναι υπόδειγμα ο ληστής της μετανοίας, εάν θα ζητήσουμε το έλεος του Χριστού μας, εάν θα προστρέξουμε όχι απλώς με δάκρυα συγκινήσεως και συναισθήματα αλλά με ουσιαστική μετάνοια να Του ζητήσουμε συγχώρηση και να κερδίσουμε και να «ληστέψουμε» κι εμείς τον Παράδεισο, όπως ο μακάριος αυτός ληστής.

Τούτη είναι η ώρα! Είναι η ώρα που μπορούμε να ζητήσουμε και να συγχωρεθούμε. Τούτη είναι η ώρα, που απλώνουν τα χέρια Του πάνω στο Σταυρό για να μας δείξουν κι εμάς ότι έχουμε ανάγκη ν΄απλώσουμε τα χέρια του ελέους και της αλληλεγγύης, ιδιαίτερα σε τούτους τους δύσκολους καιρούς στους οποίους καλούμαστε να ζήσουμε!

Θα πρέπει, ιδιαίτερα στη εποχή μας, κανείς να μη νοιώσει μόνος, κανείς να μην απελπιστεί! Θα ενώσουμε τις καρδιές μας, θα ενώσουμε τα χέρια μας, θα ζητήσουμε και θα ζήσουμε την αλληλεγγύη, όπως την έζησαν οι πατέρες μας όποτε ήταν ανάγκη. Κανέναν δεν θ΄αφήσουμε να απελπιστεί!

Δεν είναι μόνο τα υλικά αγαθά που σώζουν τον άνθρωπο. Δεν είναι η ευμάρεια μόνο που χαρίζει ευτυχία και χαρά. Η μυστική και αληθινή χαρά υπάρχει στο έλεος, στην αλληλεγγύη, στην προσφορά και στη θυσία.

Αυτός είναι ο δρόμος που μας δείχνει ο Χριστός σήμερα. Ας τον ακολουθήσουμε τούτες τις ώρες και μην ξεχαστούμε. Αν περάσει τούτη η μεγάλη μέρα, η Μεγάλη Παρασκευή, κι έρθει το Μέγα Σάββατο και νοιώσουμε τη μεγάλη χαρά της Αναστάσεώς Του, μην ξεχαστούμε. Να συνεχίσουμε με τα ίδια συναισθήματα. Με την ίδια πίστη. Με την ίδια πίστη να σταθούμε αλληλέγγυοι στους αδελφούς μας, τους πονεμένους, τους εγκαταλελειμμένους, αυτούς που έχουν την ελάχιστη ανάγκη.

Είναι ο καιρός να δώσουμε μαρτυρία Χριστού. Μη μείνουμε στα άσχημα παραδείγματα. 

Μην παρασυρθούμε από την προπαγάνδα που θέλει τον Χριστό να τελειώνει. Δεν τέλειωσε ο Χριστός. Είναι ο νικητής του θανάτου! Είναι ο αγαπημένος της καρδιάς μας! Είναι ο Κύριος και Θεός μας! Είναι αυτός που μας ενώνει για άλλη μια φορά.

Κι έτσι ενωμένοι θα ζήσουμε κοντά Του τη χαρά, θα κάνουμε τη θυσία Του δική μας πράξη, θ΄ακολουθήσουμε τα βήματα των Αποστόλων Του, των Αγίων Του και των Μαρτύρων, και θα δώσουμε ενωμένοι τη μαρτυρία, τη μία και μοναδική, της αιωνιότητας, της Αναστάσεως, της νίκης του θανάτου!