Ανησυχητικό φαινόμενο τεραστίων διαστάσεων
Χριστός Ανέστη!
Είναι γνώριμη
πρακτική στην εποχή μας, η χρησιμοποίηση της τέχνης για την εξυπηρέτηση
των σκοπών της Νέας Εποχής. Η ελεύθερη σκέψη των καλλιτεχνών, σε κάθε
εποχή, δεν περιορίζεται από κατεστημένα, από ταμπού, από πολιτικές ή
κάθε είδους απαγορεύσεις. Η ίδια η τέχνη όμως δυστυχώς έχει αποδείξει
στη συνείδηση του απλού ανθρώπου, πως στο παρελθόν έχει εξυπηρετήσει
πολιτεύματα, πολιτικές, ακόμα και ακραίας μορφής, στρατευόμενη μαζί
τους, προδίδοντας η ίδια την ελευθερία που θεωρεί ζωτικό της συστατικό.
Λαμβάνει λοιπόν διαστάσεις στην πόλη μας Θεσσαλονίκη, μια νέα μορφή
υποσυνείδητου στραγγαλισμού, με πολιορκητικό κριό αυτή τη φορά την τέχνη
του street art.
Η τέχνη αυτή ενώ
έχει πολλά κοινά στοιχεία με το graffiti, ως προς τα μέσα και τους
χώρους έκφρασής της, είναι αυτόνομο κίνημα, με κυρίαρχο σύνθημα μεταξύ
άλλων, την μετατροπή των άχρωμων τσιμεντουπόλεων, σε έναν απέραντο εν
δυνάμει καμβά όπου οι καλλιτέχνες θα δώσουνε ζωή και χρώμα σε άχαρα,
μουντά ντουβάρια με τα έργα τους. Ενώ το graffiti μας είχε συνηθίσει σε
περισσότερο anime και logo συνθέσεις, η street art κυριολεκτικά
ζωγραφίζει.
Η ανησυχία όμως που
θα ήθελα να εκφράσω μέσα από τούτες τις γραμμές, είναι ακριβώς η
επιλογή της θεματολογίας των έργων που έχουνε κάνει την εμφάνισή τους
στη Θεσσαλονίκη. Μερικά με
την επιδότηση της Ε.Ε., μεταδίδοντας κάποιο κοινωνικό μήνυμα, άλλα με
την μορφή event-άθλου και χορηγό γνωστή μάρκα αλκοολούχου ποτού, άλλα σε
δημόσια κτίρια (φοιτητικές εστίες Α.Π.Θ.). Η θεματολογία δυστυχώς
συνιστά ακραία μορφή επιβολής νεοεποχίτικων μηνυμάτων.
Δυστυχώς οι εν λόγω
καλλιτέχνες στρατεύτηκαν στην εξυπηρέτηση ενός ξένου σκοπού,
καλλιτεχνική αδεία. Είναι και ανησυχητικό και ύποπτο, όταν σε τεράστιες
επιφάνειες κτιρίων μέσα στην πόλη, επ’ ονόματι
της τέχνης αντικαθιστούμε το γκρι της απαισιοδοξίας με γιγαντιαία
μηνύματα ενός ιδιόμορφου ψυχαναγκασμού. Τούτο συνιστά επιβολή και συνάμα
προσβολή της προσωπικότητας μας κατά την γενική έννοια.
Υπάρχουν και ακραίες μορφές τέχνης που εκφράζονται λόγου χάριν μέσα στο χώρο του σκληρού ροκ. Θα
μπορούσε ο streetartist να αντλήσει τη θεματολογία του από εκεί και να
δημιουργήσει μια νεκροκεφαλή 10 μέτρων με τριγύρω φίδια από 50 μέτρα
έκαστο και την επιγραφή: Angels of Hell; Αυτό όμως θα ήταν τουλάχιστον
πιο τίμιο! Εδώ έχουμε τη συνήθη νεοεποχίτικη πρακτική, όπου με κάθε μέσο
και κάθε τρόπο, εξυπηρετείται το ξήλωμα των αξιών μας. Αυτό είναι
ύπουλο, δόλιο και ανήθικο. Κάποια ερωτήματα σχετικά με τη χρηματοδότηση,
την αδειοδότηση, τις διαδικασίες στο δια ταύτα, πρέπει να διερευνηθούν
σε βάθος, διότι αν αποδειχθεί πως είμαστε και χρηματοδότες του αίσχους,
τότε θα συζητάμε για προδοσία με τάσεις κοινωνικής και εθνικής
αυτοκτονίας.
Ο Θεός βοηθός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου